Ingezonden brief: ‘Een zonnige ochtend in Park Oudegein tijdens de Coronacrisis’

De zon schijnt…
Donderdagochtend 26 maart 9.30 uur. Een heerlijk zonnetje en vanuit mijn huis tijd voor mijn dagelijkse wandeling in ons mooie park, waar we als Nieuwegeiners zo blij mee kunnen en mogen zijn.

Door de Coronacrisis hopend dat iedereen die ik tegenkom, de regels van het RIVM volgt en zeker 1,5 meter afstand houdt.

Het eerste stuk is het rustig….en enkele mensen die mij passeren, vriendelijk goedemorgen groetend, gaan net als ik wat opzij, zo hoort het en geen enkele moeite.

Echter na een kwartiertje wandelen probeer ik een mevrouw die echt midden op het pad blijft lopen te ontwijken door zelf nog meer afstand te nemen, met moeite schat ik 1 meter tussen ons en dan hoor ik een fietsbel en wat schetst mijn verbazing?? Een “handhaver” op de fiets die er tussendoor fietst. Ik wil wat roepen, maar ben te overdonderd………

Ik vervolg mijn wandeling genieten van de vogels, oude bomen en al het moois dat ons park ons biedt.

Ik loop een meneer met een grote hond tegemoet, hond loopt los, meneer loopt breed en midden op het pad. Ik denk aan premier Rutte: ‘Spreek elkaar aan’ is zijn devies. Ik ga wat in het gras, maar de meneer snapt het nog niet of wil het niet snappen en loopt breed en wijkt geen centimeter.

Ik vraag hem of hij op de hoogte is van de 1,5 meter afstand en hij doet het af met ‘overdreven’, maakt wat geluiden alsof ik overdrijf en blijft midden op het pad staan. Er is verder niemand te zien. Ik vind het erg om te merken, maar ik ben op mijn hoede. Ik vraag nog een keer of hij aan de kant wil gaan, maar niks. Dan vraag ik hem of hij nog ouders of familie heeft en zeg ik dat ik in de zorg werk, ja, de vitale beroepen. En dat ik hoop voor hem dat ik niet één van zijn familieleden niet zou kunnen helpen…. Hij haalt zijn schouders op en mompelt iets van: ‘Oké, jij je zin’ en loopt door.

Joggers passeren en blijven met z’n tweeën naast elkaar rennen, ik stap het gras in. Ik spreek ze niet aan…………

Het park is mooi, de zon schijnt.

Ik ben voorzichtig. Ik ben zelf door longproblemen een risicogroep. Ik werk in de zorg.
Lieve bewoners van Nieuwegein, het gaat vast heel vaak goed, maar laten we rekening houden met elkaar en de voorschriften van de RIVM. Anders kunnen we binnenkort ons dagelijkse wandelingetje niet meer maken.

En meneer van Handhaving: zou ik u mogen vragen het goede voorbeeld te geven?
Ik loop weer naar huis.
De zon schijnt nog steeds.

Michèle Hamel

Wees betrokken. Reageer en geef een reactie op bovenstaand artikel!

Onze adverteerders maken pen.nl mogelijk