Misschien kennen jullie ze wel, de buurtsportcoaches en sportpark manager van Nieuwegein, zichtbaar in hun oranje zwarte trainingspakken en altijd bezig om iedere inwoner van Nieuwegein te verleiden om in beweging te komen. Van 0 tot 100 jaar oud!

Elke week schrijft een van de medewerkers van SportID Nieuwegein een column in De Digitale Nieuwegeiner. En zoals dat kán en mág bij een column kan en mag de medewerker, zonder een blad voor de mond te nemen, zijn of haar (al dan niet gepeperde) mening geven over dat wat opvalt, blij maakt of juist irriteert.

Deze week valt de eer te beurt aan gastcolumnist René Joustra, beleidsadviseur Sport bij de Gemeente. ‘Sporten werkt echt, ook voor jou.’

Bij de foto: Deze is er één gemaakt in een theatrale setting. Ik ben jaren actief geweest als acteur in de amateurkunst. Met deze fotokeuze wil ik, naast de kracht van sport, ook de kracht van kunst en cultuur benadrukken.

‘Mijn naam: René Joustra, geboren op 7 juni 1965 in Dokkum. Opgegroeid aan de Friese waddenkust in het dorp Holwerd, waar de boot naar Ameland vertrekt. In mijn jeugd bestond mijn vrijetijdsbesteding vooral uit dingen die je buiten deed. Buiten spelen natuurlijk en wat we ook veel deden, was met de polsstok de weilanden en de buitendijkse kwelders in om slootjes te springen. We zochten dan een brede sloot met mooie oevers en probeerden met een polsstoksprong zo ver mogelijk aan de overkant te komen. We gebruikten verschillende technieken. De gewone sprong, met de polsstok in de sloot geplaatst, eventueel met aanloop, rechtsom de stok heen springen. Verder kenden we de boerenplons, zoals Ivanhoe bestormde je dan de sloot met de polsstok als lans in de aanslag, die je vervolgens met de juiste timing in de sloot plonsde om jezelf onmiddellijk daarna te lanceren. Vaak voelde je tijdens de vlucht de stok een eind in de zachte bodem verdwijnen, dat was een spannende sensatie want hoever zak je én heb je genoeg snelheid om over het dode punt te komen.’

‘Van die dingen die het verschil maakten tussen de perfecte sprong of met een nat pak naar huis terug moeten. Geweldig. Dit deden we vaak en tot op best wel enige leeftijd. Daarmee was je de hele middag na schooltijd bezig. En ’s avonds; goed eten, TopPop kijken en dan naar bed. Verder was er ook niet veel. Er was weinig afleiding. De telefoon was een grijs toestel met een kiesschijf die met een draadje met een speciale stekker in een speciale contactdoos in de muur zat… In ons dorp had je twee soorten sport; gymnastiek en voetbal. Voetbal was wat meer voor de stoerdere jongens, ik zat op gym.’

‘Sinds een jaar of 10 ben ik beleidsadviseur sport bij de gemeente Nieuwegein. Samen met de collega’s van SportID proberen we zo veel mogelijk inwoners van de stad aan het sporten en/of bewegen te krijgen. Het beleid van de gemeente is er momenteel op gericht om de stad zo te maken dat je uitgenodigd wordt om je actief te verplaatsen en dat dicht bij speel- en sportgelegenheid te vinden zijn, zowel in de openbare ruimte als in goed voorziene sportaccommodaties. Deze koers van Nieuwegein leidt ertoe dat we een boven(landelijk)gemiddeld SROI (Social Return on Investment) halen. Onze investering heeft dus zeker effect. Dit doet de gemeente niet voor niets.’

‘De statistieken van onze stad liegen er niet om. Te veel inwoners, ook onder de jeugd, hebben overgewicht en er zijn te veel kinderen met een ondermaatse motorische ontwikkeling. Waarom mijn introductie over het polsspringen? Niet omdat ik met weemoed terugdenk aan mijn jeugd of dat ik denk dat het vroeger beter was. Het is alleen dat er toen zoveel tijd over was dat je iets bedacht om jezelf te vermaken en meestal vond je dat, onbewust, in beweging. In de huidige tijd is bewegen en de mate waarin je dat doet een bewuste keuze. Veel jongeren zie je momenteel op een elektrische fiets naar school gaan. Je ziet overal om je heen dat al heel jong de keuze voor het gemak wordt gemaakt. Ook zie ik, wanneer ik op mijn ‘analoge’ fiets naar kantoor ga, hoe iedereen vergroeid is met zijn telefoon. Een toestel wat er nog veel gelikter uitziet en veel meer kan dan wat de makers van de scifi-films uit de tijd van mijn jeugd konden bedenken. En wat een informatie komt er op dat kleine toestel binnen. Als jongere moet je er maar tegen opgewassen zijn. Meedoen met de groep, voldoen aan het ideale beeld, de beste en de mooiste zijn. Maar wat is ideaal en wat is het mooiste? Het hedendaagse mooi is vaak gemaakt of ‘gecorrigeerd’. Het effect is in ieder geval dat we altijd aan staan/beschikbaar zijn. Maar vooral, in tegenstelling tot de tijd van mijn jeugd, mentaal aan staan. En mentale vermoeidheid is een stuk gevaarlijker dan fysieke vermoeidheid.’

‘Ik geef toe, ik zit zelf ook in het web. Mijn telefoon ligt altijd dicht in mijn buurt en ik check hem te pas en te onpas en reageer het liefst zo snel mogelijk. Toch heb ik zelf de kracht van sport aan den lijve ondervonden. Voordat ik beleidsadviseur sport werd, deed ik iets heel anders. Ik ben technisch opgeleid en was in het ‘milieu’ als bodemsaneerder en met duurzaamheidsvraagstukken bezig. Opgeslokt door mijn werk, bewoog ik decennialang onder de maat en werd mijn lijf alleen maar zwaarder. In het jaar voordat Corona uitbrak en de wereld op slot ging, gleed ik in een stevige burn-out. Dit was een periode van narigheid en onzekerheid die ik hoop nooit meer mee te maken. Je lichaam raakt volledig op slot, zowel fysiek als mentaal.’

‘Wat ik ervaren heb, is dat het mentale deel je fysiek niet verder helpt, terwijl dat andersom juist wel zo werkt. Door in beweging te komen, worden je gedachten weer lichter/frisser. Toch wel bijzonder dat datgene wat je in je werk voor de inwoners van je stad al jaren ondersteunt en tot uiting probeert te brengen, voor jezelf een ontdekking wordt. Voor mij is het sporten in de buitenlucht het beste. Momenteel loop ik op woensdagavond met een hardloopgroep van Atverni op de prachtige atletiekbaan van sportpark Galecop. Natuurlijk kende ik Atverni en de baan al, maar door de subsidieaanvraag voor Mindfulrun ben ik ertoe gekomen om ook zelf maar weer eens de sportschoenen aan te trekken. Voor mij was dit een voltreffer en ik kan het iedereen aanraden die al even voelt dat ie in beweging moet komen. Op de woensdagavond sport ik individueel, maar ondervind toch ook de gezelligheid van een groep. Bewegen en lachen zijn een goede combinatie. Op andere dagen train ik mezelf, samen met m’n gloednieuwe sporthorloge, in het duurlopen en ik merk dat ik zelfs op mijn leeftijd nog vooruitgang kan boeken.’

‘Sporten is fijn, de gemeente zet zich in om een zo mooi mogelijk aanbod met goede voorzieningen in de stad te krijgen. Met SportID en het Nieuwegeinse sportaanbod streven we naar een zo laagdrempelig mogelijke toegang tot sport en bewegen met voor elk wat wils. Graag zeg ik: “Kom, doe mee!” vooral tegen diegenen die het gevoel hebben dat ze even vastzitten. Sporten werkt echt, ook voor jou.’

René Joustra