Op De Digitale Stad Nieuwegein hebben we wekelijks een portret van een opmerkelijk persoon. Met de camera in de aanslag lopen we door Nieuwegein. Gefascineerd in personen proberen we met de camera, opvallende, opmerkelijke personen vast te leggen. Wie is de man, vrouw of kind die daar zit, loopt, fietst, werkt ligt of speelt? Deze week Henri Steenman, vrijwilliger bij de Algemene Hulpdienst Nieuwegein.
Arend Bloemink: ‘Nadat de echtgenote van het Portret van deze Week me binnen heeft genood, zegt ze me dat ze het Portret nog éven naar boven heeft gestuurd: ‘ik vond dat hij zich tóch nog éven moest scheren…’. Dat geeft mij mooi de gelegenheid om de wel heel bijzondere stoel die ik in de kamer zie staan uit te proberen. Da’s genieten!’
‘Wanneer het Portret dan glad geschoren beneden komt, besluiten we na enig overleg de fiets te pakken. Nou ja, de fiets, zeg maar rustig DE FIETS. Want het is een van de twee duofietsen waarmee minder mobiele mensen door vrijwilligers van de Algemene Hulpdienst Nieuwegein mee naar buiten kunnen worden genomen. Henri, dat is het Portret, neemt plaats op de ‘chauffeursseat’ en ik vlij me neer op de passagiersstoel. Dan chauffeurt Henri ons heel zorgvuldig, met veel aandacht voor verkeer en passagier door het Nieuwegeinse groen. Al toerend, al fotograferend gaan we op weg naar de schaapjes… zo’n heerlijk Nieuwegeins evenement. De fietstocht duurt ietsje langer dan gepland omdat de schaapjes inmiddels verweid zijn. Maar dat zit de pret, die conversatie, het genieten van groen en zon geenszins in de weg: we vermaken ons prima!’
Maak, naar aanleiding van de antwoorden die hij geeft op de vijf altijd dezelfde vragen en de foto’s, nader kennis met Henri Steenman, het Portret van deze Week!
Wie ben je?
Ik ben Henri Steenman geboren op dierendag 1951 te Amsterdam. Op driejarige leeftijd verhuisd naar Bussum waar ik mijn schoolopleiding heb gevolgd. Heb gestudeerd in Utrecht op de HEAO. Van de studenten was het overgrote deel van het mannelijk geslacht. In mijn studiejaar waren er maar zes vrouwen die alle aan de man zijn gekomen. Ik was één van de gelukkige. In 1977 gehuwd en toen in Tiel gaan wonen. Na mijn studie ben ik gaan werken bij het exameninstituut van de verzekeringsbedrijfstak (Stichting Examens Assurantiebedrijf) als hoofd examenadministratie.
In eerste instantie organiseerde ik alleen de examens. In de topperiode was er sprake van meer dan 30.000 kandidaten per jaar. Al gauw werd ik ook secretaris van een groot aantal examencommissies. Na 35 dienstjaren moest ik noodgedwongen mijn werkgever verlaten omdat deze door concurrentie het hoofd niet meer boven water kon houden. Als 60-plusser was er gezien mijn specifieke achtergrond helaas geen werk voorhanden. Gelukkig kwam ik er al gauw achter dat vrijwilligerswerk mij op het lijf geschreven was.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Naast de zware taken binnen het huishouden hou ik mij bezig met vrijwilligerswerk bij de Algemene Hulpdienst Nieuwegein (AHN). Sinds juli 2011 ben ik bij deze organisatie aangesloten. Ik begon daar als vrijwilliger voor kleine klusjes. In de praktijk bleek dat ik meer met cliënten aan het praten was dan dat er daadwerkelijk wat uit mijn handen kwam. Toen er bij de AHN het idee werd geboren om een duofiets aan te schaffen stond ik vooraan in de rij om het beheer van die fiets op mij te nemen.
Dat beheer is qua tijd behoorlijk uit de hand gelopen. De “zware” huishoudelijke taken leden en lijden daar zichtbaar onder. Het fietsen op een duofiets geeft heel plezier voor zowel de cliënt als de bestuurder. Het is voor de cliënten echt genieten om de wind door de haren te voelen en zonder enig gevaar te kunnen bewegen. De positieve berichten over de duofiets gingen als een lopend vuurtje door Nieuwegein met als gevolg dat de AHN met hulp van de gemeente een tweede duofiets aanschafte. Gelukkig hoef ik niet op twee fietsen tegelijk te rijden. Tien vrijwilligers fietsen bij mooi weer door de omgeving met in hun functioneren beperkte Nieuwegeiners. Soms wordt er zelfs onder de fietstochten gezongen.
Hoe lang woon je in Nieuwegein?
Tiel beviel ons niet echt dus zochten wij in de omgeving van onze werkkring een geschikte woning. Bij die uitgebreide zoektocht belandden wij uiteindelijk in Nieuwegein. Met twee makelaars hebben wij heel wat huizen bezichtigd. Het huis van onze dromen zat er bij. Sinds 1983 zijn mijn echtgenote en ik inwoner van Nieuwegein. Al gauw werd het huisgezin uitgebreid met een zoon.
Wat vind je van Nieuwegein?
In de tijd dat ik werkte had ik geen hoge pet op van Nieuwegein. Ik beschouwde het echt als een slaapstad en dat deed ik dan ook voornamelijk in Nieuwegein. In de jaren dat ik met cliënten door Nieuwegein fiets ben ik deze stad meer en meer gaan waarderen. De vele goed onderhouden fietspaden en het uitbundige groen zijn een verademing. De blijdschap die al dat groen de duopassagiers geeft straalt uit hun ogen. Soms komt er zelfs een traantje. Bij het rijden over de Nedereindseweg komen regelmatig herinneringen boven. Hier woonde boer X en bij boer Y kon je verse melk krijgen etc. etc.
Toppunten van tochten in het voorjaar zijn bezoeken aan de ooievaarsnesten, het spotten van de schaapskudde en de kinderboerderij. Bij de meeste fietstochten wordt er een stop gemaakt bij een café waar wij onder het genot van een versnapering praten over het mooie wat we gezien hebben. Als ik ’s avonds na wat ritten thuiskom geniet ik van het vele groen rondom mijn huis en het ruisen van de zee (A2 bij westenwind). Heerlijk rustgevend.
Wat kan er beter in Nieuwegein?
Mopperen hoort niet bij de wijze waarop ik in het leven sta. Met het mes op de keel kan ik toch wel wat zaken naar voren brengen. Zoals de wijkagent Hans de Groot in een eerder interview naar voren bracht is het zwerfvuil een doorn in het oog. Wat in Batau Zuid ook minder mag is het aantal verkeersdrempels. Voor de rest ben ik zeer tevreden over Nieuwegein en hoop daar nog vele jaren te wonen.
