Glansrijk

Het nieuwe jaar voelt nog wat onwennig. Er is ook eigenlijk niets dat me het gevoel geeft dat we een jaarwisseling gehad hebben. Dat is niet helemaal eerlijk natuurlijk, want de oudejaarsnacht was, ondanks regen en wind, toch een mooi kleurrijk spektakel dat ik met belangstelling gevolgd heb vanuit de woonkamer. Het weer was voor de jongere generaties hier in huis geen enkel beletsel om, heel snel na de klok van twaalf uur, met een vrolijk ‘tot morgen’ te verdwijnen in de nacht. Gelukkig zijn alle schaapjes geteld en is de kudde weer compleet.Jaren geleden ben ik gestopt met het bedenken van goede voornemens. Niet eens omdat het vaak alleen maar bleef bij voornemens, maar vooral eigenlijk omdat het me het gevoel gaf dat die voornemens bleven steken bij dezelfde thema’s. Het geeft ook aan hoe moeilijk het voor mij is om te veranderen. Dat is ook een manier om het te bekijken. Ik moet toegeven dat het leven zonder voornemens me prima bevalt. Mijn eigen sociale omgeving geeft me alle warmte, genegenheid en aandacht die ik me wensen kan.In de loop der jaren ben ik kritischer geworden als het over mensen gaat. Vroeger geloofde ik veel langer in de goedheid van de ander en de inzet om er samen iets van te willen maken. Nu ben ik meer bezig met mensen die zich ook daadwerkelijk inzetten voor anderen en er niet alleen over praten. Geen woorden, maar daden dus. Ongetwijfeld is ook dat een teken van het ouder worden, maar zelfs de klassieke literatuur waarschuwt ons keer op keer voor mensen met alleen maar mooie woorden.Kunst en cultuur hebben nog steeds mijn onverdeelde aandacht, maar in het Nieuwegeinse gebeuren meer dingen die van tijd tot tijd vragen om een column. Het schrijven van de column is bijna twee jaar geleden begonnen als een geintje. Na ongeveer 100 columns heb ik in ieder geval geleerd dat het schrijven van de column niet alleen maar geinig is. Zo nu en dan reageren mensen op wat je schrijft, geef je ineens veel van jezelf weg en maak je zeker niet alleen vrienden.Wat ik ook geleerd heb is dat je de column niet te dichtbij huis moet brengen. Als je handen jeuken om mensen aan de schandpaal te nagelen, als je zeker weet dat je onrecht wordt aangedaan door je directe omgeving, juist dan moet je er in de column niet over schrijven. Dan wordt de column een persoonlijk wapen in een bij voorbaat ongelijke strijd. Dat soort zaken moet je overlaten aan de journalistiek, hoe moeilijk dat ook is. Bovendien hebben die mensen uiteindelijk ook niet de column nodig om uit de bocht te vliegen. Dat gebeurt vanzelf wel.2007 is onderweg. Ik heb geen idee wat het jaar ons en mij gaat brengen. Natuurlijk wens ik iedereen een mooi en glansrijk jaar dat uitzicht biedt op alles wat het leven zo aangenaam kan maken. Die mooie, kleine, fantastische momenten zullen er komen. Aan ons de taak ze te willen zien en er dan ook volop van te kunnen genieten. Dat 2007 nog meer het jaar van het gevoel mag worden. Verstand is aardig, maar het heeft zo zijn beperkingen.Proost en behouden vaart !Afrodite