Werkt niet!

Op de een of andere manier sjouw je van alles en nog wat je huis in (in mijn geval annex kantoor), lekker gemaakt door allerlei reclames dat je dit of dat echt niet kunt missen om je private en zakelijke leven aangenamer te maken. Helemaal blij en vol verwachting wil je vervolgens heerlijk aan de slag met je nieuwe speeltje en DAN WERKT HET NIET. Persoonlijk vind ik die niet werkende onmisbare zaken vele malen meer frustrerend dan een huis vol rommel. Bij ieder apparaat zit een werkelijk schattige handleiding, dat je in geval van nood vooral moet bellen naar de helpdesk.

Hoe keurig ze je daar ook (na vele betaalde minuten wachten) te woord staan, geheel volgens de richtlijnen van de laatste door hun gevolgde training klantgericht gedrag, DAT WERKT OOK NIET.

Misschien dat mijn huis – ondanks alle windgongen en raamkristallen – de verkeerde feng shui heeft, of dat ikzelf bol sta van verkeerde vibraties, of wellicht dat die gsm-torens, zoals gemeld via Pen en Ons Nieuwegein, inderdaad vreselijke stoorzenders zijn, bij mij gaat het dus nooit gelijk goed.

Zo ben ik inmiddels aan pakweg mijn zesde bril bezig van een verder zeer goed bekend staand warenhuis in het centrum van Nieuwegein, waarvan de naam met een H begint. Uitstekende en prima ogende brillen, alleen breekt bij mij na ongeveer zes weken steevast de linkerpoot af. Waarom nou juist na die tijd en juist die linkerpoot? Een argwanende leverancier zou kunnen denken dat ik iets heel vreemds doe en het derhalve mijn eigen schuld is, maar – eerlijk waar – dit is niet het geval. Ik durf nauwelijks nog terug te gaan als het weer zover is.

Vorige week kocht ik een nieuwe computer voor de zaak. Na weken achter elkaar gesproken te hebben met kenners en allerlei folders te hebben bestudeerd, was het moment daar: de voor mij perfecte desktop werd aangeschaft. Een scherm was niet bij de prijs inbegrepen, maar dat was geen probleem, meende ik, ik zou heel slim het scherm van de oude gebruiken tot er een leuke aanbieding van een flatpanel zou komen. Na ongeveer vijf seconden beeld gingen we over in wat geflikker en toen werd het zwart.

Volgens de ene groep omstanders kwam dit doordat het beeldscherm veel te oud is om zo’n moderne desktop aan te kunnen, volgens anderen was dat onzin. Gelukkig ben ik wel een klein tikje handig, onderzocht alle mogelijkheden en kwam tot de ontdekking dat er een pooltje miste aan het snoer van het oude beeldscherm. Slim als ik ben, heb ik een stalen naald op de juiste lengte afgeknepen en dit bevestigd. Het werkte, nou ja, ik had nu 25 seconden beeld in plaats van vijf seconden. Nou weet ik dus nog steeds niet of mijn fijne nieuwe pc wel of niet werkt. Waarschijnlijk moet ik binnenkort – als de aanbiedingen op zich laten wachten – een duur flatpanel kopen om eindelijk eens met mijn nieuwe speeltje aan de gang te kunnen, zodat ik net zo goed een duurder exemplaar inclusief scherm had kunnen kopen. Alhoewel? Dan was er vast ook wel weer iets mis gegaan.

Enige jaren geleden meende ik voor de zaak niet te kunnen zonder het toen helemaal “state of the art” zijnde ISDN. Woepie, mailen, surfen, telefoneren en faxen op hetzelfde moment. En laat het nou ook gewerkt hebben! Nou ja, na een maand of drie van zeuren en zeiken, maar uiteindelijk werkte het. Helaas begeeft de elektriciteit in onze wijk het regelmatig en dan vallen de instellingen weg, zodat het fraaie, door het voormalige staatsbedrijf, waarvan de naam met een K begint, geleverde handsetje steeds weer opnieuw aangemeld moest worden. Dat was weliswaar lastig, maar lukte me nog wel (als ik tenminste doorhad dat de elektra weer eens was uitgevallen, want anders kreeg ik boze zakenrelaties op mijn nek omdat ik weer eens niet bereikbaar was). Na zo ongeveer honderd keer uitvallen van de elektriciteit en aanmelden bij het basisstation gaf het toestel het op. Ik ging op zoek naar een ander toestel, hetgeen nog niet meeviel, want er waren er maar weinig op de markt die geschikt zijn voor ISDN. Hoera, eindelijk eentje (natuurlijk erg dure) gevonden die het aankon (volgens de verkoper).

In de kring van bekenden is een man die er verstand van heeft (de schat) en de hele handel voor me heeft geïnstalleerd. Na pakweg honderd keer resetten van het basisstation kon ik weer telefoneren. Behalve dan dat ik nu geen onderscheid meer kan maken tussen mijn privé en zakelijk nummer en dat dit toestel niet geschikt is om te resetten zodra de elektriciteit weer eens is uitgevallen.

Zo ben ik al vanaf januari bezig met zo’n leuke provider die heerlijke dingen belooft in flitsende reclame-uitingen tussen mijn favoriete tv-programma’s door en dan stink ik er weer in. Want, hop, niet geaarzeld, je bent een moderne meid of niet, en naar een provider die telefonie, adsl en van alles en nog wat belooft voor een fijn prijsje. Maar ogottegot, dan weer moest het volgens mij perfecte contract vervangen worden door een volgens mij niets toevoegend exemplaar, dan weer moest dit of dat uitgezocht worden, omdat men het antwoord niet direct wist, waarna je vervolgens niet werd teruggebeld of gemaild, zodat je er voor de honderdste keer achteraan moest. Na al die maanden zijn we niet verder gekomen dan dat mijn telefoontjes nu via de provider gaan.

Het is me een pak van mijn hart dat ik niet te enige mens schijn te zijn die tobt met dit soort tegenslagen. Ik vind het evenwel dieptragisch dat dingen zelden in één keer schijnen te werken of in orde zijn. Volgens onze onvolprezen politici moeten we hier in Nederland niet zo zeuren en eens wat durven, ondernemend zijn, verantwoordelijkheid nemen, innovatief zijn en dat soort dingen. Ben ik het helemaal mee eens, maar zolang ik meer tijd nodig heb om achter foute brieven, verkeerde bestellingen, kapotte apparaten en niet gehouden afspraken aan te lopen, houd ik weinig tijd over om onder eigen verantwoordelijkheid op innovatieve manier in mijn onderneming geld te verdienen. WERKT DUS NIET! Mijn bijdrage aan het bruto nationaal product is minder dan die zou kunnen zijn door al dat gezeur en wie voelt zich daar nou eens verantwoordelijk voor?