‘Wat hebben wij toch een leuke baan’

`Wat hebben wij toch een leuke baan`, zeiden we van de week tegen elkaar. Iedere dag gaan we het zwembadje schoonmaken, maar dat gaat heel makkelijk met een soort stofzuiger. De kwaliteit van het water controleren we ook vaak, met een soort vloeistof, dan moet je even schudden en als het de juiste kleur heeft is het goed. Bij ons is het bijna altijd goed, dus we hebben geen problemen.De gasten vermaken zich prima, ook met het zwembad. We zitten nu een aantal weken helemaal volgeboekt, heel gezellig en we zien dat de mensen allemaal tot rust komen. De eerste dagen verschijnen ze nog rond 8 uur/half 9, hoe langer ze er zijn, hoe later ze wakker worden. Ook de onderlinge contacten zijn heel goed. Je ziet af en toe dat er bij elkaar een borreltje of een bak koffie gedronken word.  Eens per week kook ik nu ook voor de gasten. Ik begin heel simpel, ze kunnen gewoon aanschuiven. Zelfs hun eigen bord moeten ze meenemen, want ik moet nog een keer naar Ikea, even wat inventaris bijvullen. Vanmiddag gaan we met z’n allen naar een degustazione, oftewel een wijn-en kaasproeverij. De boerderij is in Ponti, een heel leuk plaatsje op 10 minuten afstand.Het vervolg van mijn mislukte t.v.carriere……..Vrijdagavond 17 juli werd ik gebeld door de producer van het tv programma. "Hoi, ik ga even met jou de puntjes op de i zetten", zei ze. Ik vertelde haar dat er geen puntjes op de i zijn omdat ik niet meer mee wilde werken. Ik heb de hele week niets meer gehoord, terwijl ze maandag al zouden bellen. Ik heb dus verdere afspraken gemaakt. Iedere zaterdag help ik met de wisseldag van de tenten bij mijn vriendin, en ik had al toegezegd dat ik er zou zijn. En er kwamen ook nog bij ons gasten, dus ik weigerde mee te doen. De dame schrok en verontschuldigde zich dat er niet gebeld was. Eigelijk wel jammer dat het niet doorging.Mario heeft van de week een wandelroute ontdekt die ongeveer 3 uur duurt, je loopt dan boven ons terrein, heel hoog met een uitzicht zo mooi. Hij heeft hem gelopen met de hond en de poes. Toen ze terug kwamen waren ze zo moe, ze hebben de hele middag liggen slapen. De dieren dan he, Mario had niet zo’n last van vermoeidheid (conditie dankzij de verbouwing). Maar goed, ons leventje op onze berg bevalt ons prima, de broodjes-service loopt als een trein, we verzorgen nu ook ontbijt, en dat word vooral de eerste ochtend na aankomst veel gevraagd. En vrijdag heb ik mijn eerste afspraak met een gast voor een pedicure behandeling, inclusief voetmassage. In september word het wat rustiger met de boekingen, veel mensen boeken op het laatste moment. Geeft niet, we vermaken ons wel.Doordat wij een jaar lang zo intensief verbouwd hebben, zijn we niet veel wezen toeren en dus is de omgeving voor ons nog niet zo bekend. Onze gasten sturen we wel overal heen hoor, maar dat zijn dan tips die wij dan weer krijgen van andere nederlanders en natuurlijk via de toeristeninfo en gemeentehuizen. Maar het leuke is dus dat de gasten heel enthousiast terugkomen en wij dus ook weer meer info krijgen. Eigenlijk een omgekeerde wereld, maar het is nu eenmaal zo. En de gasten vinden het lachen dat zij eerder ergens  zijn geweest dan wij.  Tot de volgende keer.