Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis?

De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website. Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis?

‘Ik begin maar weer eens over mijn geliefde onderwerp: Onkruid…’ aldus Udo Tenge.

Udo: ‘Liefde voor de natuur, bestaat zoiets eigenlijk wel? Ja en nee. Liefde is een gevoel dat je voor van alles kunt hebben, en doorgaans voel je maar liefde voor een beperkt deel van de wereld waarin we leven.’

‘Liefde kun je bijvoorbeeld voelen voor “de medemens”. Maar wat moet je met dat gevoel als die zelfde medemens ongevoelig is voor dat gevoel van jou, of er alleen maar iets in ziet waar hij of zij van kan profiteren? En daarmee raken wij de kern des poedels, want liefde is evenzeer een gevoel op basis van eigenliefde. Dan wordt het dus ik heb hem of haar nodig (in welke vorm dan ook) om mij gelukkig te voelen.’

‘Enfin, eigenlijk wilde ik het hebben over liefde voor de natuur. Want de natuur is veel meer dan wij doorgaans beseffen. Het begint al in de vensterbank. Een kale vensterbank is voor vele mensen “geen gezicht”. Dus zetten ze er een paar potplanten in. Dat zijn in potten geplaatste planten met fraaie bloemen. Die bloei duurt echter niet eeuwig…’

‘Al kan het bij orchideeën wel enkele jaren duren voor ze de geest geven ondanks dat je ze regelmatig water en soms wat Pokon geeft. Dan is het soms uit met de liefde voor die mooie planten en maken ze plaats voor de huiskat of de Sansevieria’s.’

‘Maar is een potplant eigenlijk wel natuur? Ja en nee. Ze zijn wel gekweekt uit “natuurlijke planten”, maar het zijn kamerplanten of zoiets. Of bloembollen, al of niet in een glas. Nou goed dan, hoe is het met de planten in balkonbakken gesteld? Die staan al wat dichter bij de natuur, omdat er in die bakken soms ook onkruid verrijst. Je moet dat onkruid natuurlijk niet laten groeien, want dat is verwaarlozing van de planten die dienen om je balkon te versieren. Zo’n balkonbak is dus geen natuur, met of zonder onkruid.’

Dan volgt de tuin. Onverschillig of het een stenentuin is of een met een aangebrachte beplanting of iets er tussenin: Er staat altijd wel wat onkruid in. Dàt is natuur! Maar wat doen we dan met onkruid dat als tuinplant is benoemd maar niet gewenst is? Laten staan uit liefde voor de natuur of weg er mee? U mag het zeggen.’

‘Zo’n “tuinplant” is bijvoorbeeld de tuinwolfsmelk. Een kleine plant, maar waar er één is, zijn er meer. Ze hebben maar een klein stukje grond nodig. Meer, veel meer, mag ook. En ze hebben giftig melksap. Dus geen kleintjes in een tuin met tuinwolfsmelk, want ukkies steken van alles in hun mond. Weghalen ia dus beter, ook al heet het tuinwolfsmelk.’

‘P.S.: Er zijn ook echte tuinplanten die giftig zijn, bijvoorbeeld monnikskap, of vingerhoedskruid. Koop of zaai nooit een plant omdat die wel in uw tuin zou passen, want mooi kan ook giftig zijn.’