De vorige column was eigenlijk een verhaal over de wens van ons College om de toekomstige activiteiten van de gemeente op een andere manier vorm te geven. Hoe gaan we in deze tijd van crisis onze programma’s uitvoeren. Op basis van de al langer spelende onderliggende gedachten dat onze gemeente meer de regie moet nemen dan alles zelf willen uitvoeren, gaven we een beeld van het soort analyses dat dan noodzakelijk wordt. Aan welke activiteiten geven we ons geld uit; hoe maken we de juiste keuzes ? Het verhaal brak eigenlijk een lans om als Raad en College beter samen te gaan werken. Wat nog meer noodzakelijk is als we kijken naar de paar miljoen die College en Raad eigenlijk ter beschikking hebben om gericht iets te doen. U moet namelijk niet vergeten dat zo’n 90 % procent van de gemeentelijke uitgaven, zoals die in het jaarverslag voorkomen, opgaan aan vaste kosten, wettelijke voorschriften en regels en eerder genomen raadsbesluiten. “En al die reserves dan”, zult u zeggen. Ja ook die zijn voor een groot gedeelte geoormerkt en kunnen maar niet plotseling voor andere zaken gebruikt worden.
Wij hebben als Senioren Partij een motie ingediend om te beginnen met een inniger en meer operationeel gerichte samenwerking tussen Raad en College teneinde de schaarse middelen die we nog hebben, zo goed mogelijk in te zetten. Warempel die motie werd met algemene stemmen aangenomen, op één na. Dat is een goede zaak en tijdens deze vakantie zullen een aantal zaken al besproken worden. Verwacht u geen wonderen maar er is een begin.
Dat zo’n doodnormale samenwerking al niet veel eerder bestond, vinden wij jammer. Het heeft iets te maken met de praktische kennis van politici over operationele zaken. Los van een zeker gebrek aan die kennis, hebben politici veelal een volledige baan en vaak ook geen tijd om extra diep in te gaan op operationele zaken, alhoewel de jaarlijks terugkerende grote aantallen technische vragen rondom jaarverslagen en andere rapportages, het tegendeel lijken aan te geven. Maar er is natuurlijk verschil tussen op- en aanmerkingen in de richting van fouten en of schijnbare tegenstrijdigheden in allerlei nota’s en stukken, en fundamenteel vragen over gebruikte procedures en de praktische uitvoering daarvan.
Achter de Hofvijver zien we ook dat er oeverloos politiek gedoe ontstaat over zaken die men in de praktijk eigenlijk niet goed genoeg kent. Zo zijn we vandaag aan de dag bezig met Europa en de Euro zonder dat men weet wat te doen en die Euro is nu wat Marktwerking ooit in het verleden was. Ook toen liep men gezamenlijk achter een paar mantra’s aan, zonder te beseffen wat de consequenties en bijverschijnselen van marktwerking allemaal met zich meebrengen. Waaronder het principe van groei, groei, groei, vooral ten voordele van directie en commissarissen het meest stuitend is.
Achter de Hofvijver loopt men daar aan voorbij. Je kunt toch altijd nog zeggen dat achteraf gezien iedereen gelijk heeft. Maar wij denken dat regeren vooruitzien is ook al blijkt dat door de geschiedenis heen bijzonder moeilijk te zijn. Dus laten we zorgen dat er partijen in onze toekomstige regering komen die vooral bezig zijn met simpele principes. Daar kan je politiek gezien oeverloos over doorbomen. Maar dat doet er verder niet toe, wat een situatie is waar onze politiek eigenlijk al langer mee moet leven. “Eigen schuld dikke bult” zullen we maar zeggen. Simpele principes zoals bijvoorbeeld:
1) Wij zullen zuinig en weloverwogen om gaan met het geld dat onze burgers en bedrijven elk jaar weer mogen betalen voor onze “producten”, zoals daar zijn: veiligheid, onderwijs, infrastructuur, nijverheid, welzijn en cultuur. (U begrijpt zuinig en weloverwogen is het leidende principe. Dat wordt wat in Den Haag!)
2) Wij zullen zorg dragen dat de totale collectieve belastingen die de betalers gezamenlijk op moeten brengen nooit uitkomt boven de vijftig procent van ons nationaal bruto product, waarbij opcenten en bijzondere heffingen niet meer toegestaan worden. ( Hier is het zorg dragen en niet meer toestaan. Oei oei!)
En laat den Haag dan maar lekker debatteren hoe dat ingevuld moet worden en hoe de individuele hobby’s van allerlei partijen dan uitgevoerd moeten worden. Maar die twee regels staan!
Misschien verandert de crisis een aantal zaken in de goede richting. Dat wordt ook tijd!
