Tussen aspiraties en emoties

Fulda, Turkse uit Istanboel, schrijft al jaar en dag een prima column in de Telegraaf. Twee beschavingen, twee verschillende landen waar je je thuis voelt; het geeft een groot pakket inspiratie en een ruime blik. Na een ernstig auto-ongeval in Istanboel schrijft ze nog steeds, maar nu gezeten in een rolstoel. Voor revalidatie bezoekt zij een centrum waar ze een Turkse stewardess tegenkomt die in het recente ongeluk bij Schiphol een been verloren heeft. De een gaat naar huis en krijgt daar een ongeluk en zit nu met de problemen in Amsterdam. De andere komt ook uit Istanboel en zal nog wel een poosje moeten revalideren in datzelfde Amsterdam. Vreemde samenloop van omstandigheden. De volgende keer dat ze elkaar zien is de stewardess in gezelschap van andere mensen. En zo leert Fulda dat er mensen in Amsterdam waren, die na de ramp in het ziekenhuis gingen kijken om mensen die moederziel alleen waren te helpen met boodschappen doen, met tolken en gezelschap houden. Zomaar omdat dat gewoon nodig was.Afgelopen woensdagavond hoorde ik dat de reorganisatie die plaats vindt in het stadhuis het gevolg is van de oproep van de burgemeester om Nieuwegein te laten behoren tot de top tien van best georganiseerde gemeentes van Nederland. Met de website zitten we al aardig in de buurt en dat moet voor de rest ook kunnen, aldus de gemeentesecretaris die deze verandering – hij wil het tegen beter weten in geen reorganisatie noemen – tot stand aan het brengen, is met hulp van buiten.Op zich is deze aspiratie van onze burgervader niet verkeerd. Het kan de aanzet tot een strategie zijn om beter te werken en meer te doen voor onze inwoners en dat voor een redelijk prijsniveau. Maar, het blijkt dat Nieuwegein op dat gebied al buitengewoon goed scoort, aldus een artikel in het AD, waar wethouder Lubbinge zijn tevredenheid onder woorden brengt, alsof hij het allemaal persoonlijk heeft bewerkstelligd. Zo duikt hij trouwens voortdurend op, of het nu onderhandelingen met Corio zijn of het tegenspreken van de grootste zakenmakelaar van Nederland over de kantorenmarkt in Nieuwegein. De heer Lubbinge bezweert, is enthousiast en klinkt ongewild toch een beetje kunstmatig bij het alleen maar noemen van wat er goed gaat. Er zijn namelijk genoeg zaken die in Nieuwegein nu eenmaal soms niet zo geweldig gaan.Dat begrijpt onze burgervader wel; waarschijnlijke de reden waarom hij de organisatie verder wil verbeteren. Nu hoop ik dat hij dat inderdaad voor de inwoners voor de stad doet en een beeld heeft van de baten en lasten die dat programma oplevert. Ik geloof niet dat hij alleen maar bezig is om voor zich zelf een standbeeld te organiseren. Aan de ander kant… er is geen wet noch voorschrift die hem dwingt om Nieuwegein tot de tien best geleide steden van Nederland te laten behoren (Als dat trouwens objectief al echt meetbaar zou zijn). En ik weet ook niet of hij en zijn gemeentesecretaris het ‘Fingerspitzengefühl’ hebben om dat echt te bereiken.Maar misschien is het wel heel anders. Misschien gaat het gewoon om de emotie die mensen inspireert om wat te doen voor de slachtoffers van dat vliegtuigongeluk. En andere mensen om vrijwilliger in de buurt te worden en een derde om te gaan proberen deze stad in de toptien te brengen van de beste gemeenten van Nederland. Emotie, zomaar dingen doen, die niet voorgeschreven zijn in wet en regelgeving maar die te maken hebben met de logica van je gevoel dat je dat moet doen omdat het goed is. Zomaar iets doen, niet omdat het moet, maar omdat je voelt dat het wat oplevert voor anderen en daardoor tenslotte ook voor jezelf. Als zo’n emotie die aspiratie ontmoet, kunnen er grote dingen gebeuren!