Over ruimte en visie

Ank Bijleveld staatssecretaris van binnenlandse zaken gooide op 5 februari een knuppel in het hoederhok van gezapig werkende deskundigen die een berg geld verdienen met angst aanjagen en de bijbehorende producten. Zeespiegelverhoging is dijken bouwen. woning nood is meer woningen bouwen, zeldzame kikkers beschermen is betaald onderzoek doen in slootjes, grond reinigen, lucht controleren en ga zo maar door, leveren allemaal omzet en belegde boterhammen op.Staatssecretaris Ank Bijleveld gaf een interview op radio 1 op 5 februari en merkte op dat bestuurders zich meer bewust moeten worden van en anticiperen op de krimpende regio’s. Onder krimp wordt verstaan het leeglopen van gebieden. Zij wees er op dat in ca 2025 waarschijnlijk een kwart van de gemeenten in Nederland is gekrompen en dat verwacht mag worden dat dit vanaf ca 2040 voor heel Nederland geldt. Daardoor worden de gemeentes in Nederland dus kleiner en worden allerlei voorzieningen bedreigd. Mensen zouden dan ook de kans lopen dat ze hun huizen niet meer verkocht krijgen.Het doel van haar opmerkingen was waarschijnlijk om gemeentebesturen er van doordrongen te laten worden dat groei niet noodzakelijkerwijs altijd doorgaat. Rekening houden met een stukje natuurlijk groei van de regio’s lijkt logisch, maar dan niet zomaar meer nieuwe huizen in nieuwe gebieden plaatsen maar eens serieus te kijken naar inbreiden in plaats van uitbreiden. Zorg voor meer sociale contacten in de wijken, maak van twee woningen één huis, zorg dat de kwaliteit van het wonen omhoog gaat. Het aantal voorstellen en mogelijkheden is natuurlijk oneindig. Maar het centrale punt is toch die toekomstige groei. En mag er bij gezegd worden, het bouwen van leefbare wijken waar de mensen weer aandacht voor elkaar (kunnen) hebben. Dus geen Bijlmers meer en geen Kanaaleiland en geen Moerwijk Morgenstond (Den Haag) en wat die meer zij.In een tijd van groeiende woningnood en stagnerende economie die daar nog aan bij dragen lijkt het roepen tegen de wind in van die staatssecretaris. Zo wordt dan ook meteen besprongen door allerlei geleerden en deskundigen die gehakt proberen te maken van haar verhaal. Objectief luisteren en een nieuw idee een kans geven, was nooit de sterkste kant van ons westerlingen. Wanneer daarbij die boterham ook nog in het gedrang komt, worden de reacties nog heftiger.Toch is de visie van mevr. Bijleveld interessant in deze tijd van structuurvisies, plannen voor de A12 zone, rondwegen om Utrecht en de beslissing dat we intramuraal, dus binnen de grenzen van de huidige bebouwing, moeten gaan werken en niet zomaar nog meer natuur moeten opofferen. Tel daar de tweede Maasvlakte bij op, de aanleg van een overslagbedrijf/binnenhaven in het Klooster en de gevolgen voor het vrachtvervoer op onze wegen en je ziet het Utrechtse dichtslibben. Een angstige zaak, waar geen tolheffing tegenop kan.Dan wordt de visie van de staatssecretaris nog boeiender. Maar vergeet u niet dat voor al die plannen heel veel geld nodig is en dat het rijk gaat bezuinigen en dat er vanuit een ministerie al vragen gesteld worden over die plannen rondom de A12. Terwijl er tevens steeds meer duidelijk gemaakt wordt, dat subsidie voor van alles en nog wat voorlopig nog geen onderwerp van gesprek zal zijn. En zonder die geldkraan open, hebben heel veel gemeentes opeens veel minder kans om hun leuke plannen te realiseren. Zou mevrouw Bijleveld les genomen hebben bij die geld-verdien-deskundigen en daaruit geleerd hebben hoe je moet bezuinigen?