Over gelijk hebben en gelijk krijgen (deel 2)

Kort na mijn vorige column, die onder andere over de perikelen rondom de moskee ging, kreeg ik een exemplaar van raadsstuk 2006-35. Dit is een antwoord op een artikel 42 brief van ONS, met bijlagen. In de bijlagen worden de reacties van de gemeente weergegeven op de door omwonende ingediende zienswijze. Ook is er een kopie van de bouwvergunning.Ik heb dat doorgeworsteld en complimenteer de gemeente. Het verhaal is goed dichtgetimmerd met juridische argumenten. Vakwerk zou je haast zeggen. Er zitten volgens mij nauwelijks foutjes in. Op één na, maar daarover later. Hier wordt aangetoond dat het gemeentelijke persbericht in juli 2005 over deze zaak naar aanleiding van de onrust die toen over de intenties van de gemeente ontstond, juist was: ‘Er is niets verkeerds gedaan’. Dat lijkt inderdaad zo. Er is de grondwet, de regel, het voorschrift of een commissie die altijd weer maakt dat er niets is aan te merken op de plannen van Sirat en de afhandeling daarvan door de gemeente. Als een wijze oom legt de gemeente uit waarom zoveel zienswijzen niet van toepassing zijn of anderszins niet accepteerbaar.Eigenlijk is het wrang dat ondanks de voorgeschiedenis en de omstandigheden, ik schreef daar in juli 2005 al over, het formalisme zomaar kan zegevieren. Het met geduld en wijsheid uitleggen van de situatie zou het indienen van zienswijzen voor een groot deel onnodig maken. Dat vraagt echter om aandacht en overwicht en misschien moet ik ook zeggen: liefde en begrip in de richting van de betrokken burgers. Zaken die een gemeentelijke organisatie op het gemiddelde niveau van de dagelijkse uitvoering van het beleid helaas vertaalt (het kan ook haast niet anders) vanuit regels en voorschriften. Maar een burgervader, het woord zegt het al, zou daar toch anders mee om moeten gaan.Dat is niet goed uit de verf gekomen en heeft zeker niet bijgedragen aan het begrip nodig om de spanning van zo’n situatie in goede banen te leiden. In de ‘Bijlage behorende bij de Notitie behandeling zienswijzen bouwplan cultureel ontmoetingscentrum/ 21 december 2006’, wordt er onder punt 6, naar aanleiding van een opmerking over gebrek aan overleg, opgemerkt dat het voeren van overleg bij verkoop van gemeentegrond aan bedrijven en instellingen niet gebruikelijk is, nog afgezien dat de wettelijke verplichting ontbreekt. Dat nu is een foutje, een belangrijk foutje!Het gaat niet om overleg… Er was informatie nodig! Ruimschoots op tijd en voorzien van al die goede argumenten, die de gemeente achteraf wél blijkt te hebben. Dat was een teken geweest van gezag, kennis van zaken en betrokkenheid. Zoiets maakt door de juiste toon en de uitgebreidheid van de informatie dat de mensen gevoeld hadden dat ze serieus genomen werden. Dat had hun zorg niet weggenomen maar wel een stuk van hun woede en hun verontwaardiging. Jammer. Een gemiste kans voor alle betrokkenen in het stadhuis en daarbuiten.Hebben de bewoners dan niets nagelaten? Misschien hadden ook zij hun zienswijzen beter moeten voorbereiden. Misschien hadden ze lid moeten zijn van een politieke partij en daar hun oprechte zorg in een vroeg stadium moeten neerleggen. Iedereen klaagt over de politiek maar rent wel naar de inspreekkatheder wanneer er iets niet naar de zin gaat. Vaak is het dan al te laat. Vooruit zien is belangrijk voor inwoners. Bereid u voor! Er staat veel te gebeuren in deze stad en in uw buurt. Sluit u aan bij een politieke partij, denk en doe democratisch mee en laat uw stem horen!