Bezuinigen, tenslotte blijken de ombuigingen die Nieuwegein moet doorstaan toch gewoon bezuinigingen te zijn. Aan de spaarkant wordt het steeds duidelijker dat er van alles en nog wat niet meer kan. Aan de uitgavenkant, daar waar die besparingen tenslotte terecht moeten komen omdat het nodig schijnt te zijn, is zoals al eerder gezegd nog niet veel bekend. Veel te kiezen valt er uiteindelijk dan ook niet. Een buurthuis tegen wegenonderhoud is volgens de V.S.P. geen keuze. Beiden zijn nodig. Oplossing? Kijken of dat wegenonderhoud inderdaad zo moet als nu gepland schijnt te zijn. Kijken of er geen andere bezuinigingen mogelijk zijn en of de bezuinigingen niet anders uitgevoerd kunnen worden. Tegen SWN zeggen je krijgt een half miljoen minder is gemakkelijk. Ze helpen en stimuleren om de bestaande taken efficiënter uit te voeren is een heel ander verhaal. Dat gaat waarschijnlijk wat verder dan vragen om een inschatting te maken van de maatschappelijk effecten die de bezuinigingen zouden kunnen hebben. Daarbij komt nog dat de in “Nieuwegein kiest” veronderstelde zelfredzaamheid van de burgers, toch juist ook door een organisatie zoals SWN gestuurd en geleid zou moeten worden.
Wij zien het de gemeentelijke organisatie zelf nog niet zo een twee drie doen. Moet die organisatie dus niet juist extra ondersteund worden bij haar activiteiten? Aan de kostenkant drie miljoen per jaar extra aan wegenonderhoud en infra uitgeven, wordt in twee zinnen even beschreven. Is dat écht noodzakelijk en zijn alle mogelijkheden om het goedkoper of later of langzamer te doen bestudeerd? Het vreemde van de gehele exercitie is het feit dat we bezuinigingen vast mogen goedkeuren terwijl de uitgaven op geen enkele wijze hardgemaakt en of gedetailleerd zijn. Het laat ons met hele grote vraagtekens achter.
Referendum: ‘Ja’ zei de Raad van Staten tegen de heer Ytsma en zo zat daar op o.a. zaterdag een heel comité tot laat in de avond om te kijken of de foutief bevonden handtekeningen en verdere informatie inderdaad terecht foutief bevonden waren. Nu daar waren een stuk of twintig zaken bij nader inzien toch niet geheel terecht afgekeurd. Dat veranderde tittel nog jota aan het verhaal, maar heeft waarschijnlijk heel wat gekost. De V.S.P.heeft al eerder geconstateerd dat de heer Ytsma in het algemeen zijn democratische rechten wat overijverig gebruikt. Misschien moet hij ook maar eens 10 of 20 % bezuinigen. Alle beetjes helpen nietwaar!
Overigens stelt de heer Ytsma in een interview in de Molenkruier dat gratis parkeren wel mogelijk is. Er zijn al zo veel raadsbesluiten ongedaan gemaakt of gedeeltelijk gewijzigd en hij geeft dan een paar voorbeelden, die zo te zien best hout snijden. Blijft de vraag of het College, of door publiekelijk te zeggen dat het referendum niet over betaald parkeren kan gaan, onwillekeurig niet suggereerde dat er niets aan betaald parkeren gedaan kan worden. Als tegengas richting de heer Ytsma die verkeerde dingen over het referendum zegt, wel begrijpelijk. Toch zien wij het college liever op een ander niveau opereren.
Do it right the first time! Die slogan werd in de jaren zeventig een managementprincipe waar menigeen aan meewerken of over brainstormen moest. Het principe was bijzonder eenvoudig. Neem wat tijd om het in een keer goed te doen, want verbeteren, repareren of helemaal opnieuw doen kost veel meer dan dat beetje extra tijd nodig voor perfectie! Uit dat principe vond ik het gejaag richting de toenmalige wethouder Verbeek om voor het einde van het jaar 2002 nu eens met definitieve oplossingen voor de binnenstad te komen, getuigen van een hoop organisatorisch onbenul, tot natuurlijk later de bedoeling van het spel duidelijk werd. Zo is het nog steeds niet duidelijk waarom de verkeersdrempels niet in een keer goed gelegd konden worden en waarom we die 1.3 of misschien nog wel meer miljoen € nu moeten uitgeven aan een correctie. Let op mijn woorden, de voorrangsregels gaan straks ook nog een keer omgebouwd worden ten kosten van een belangrijke som geld.
Uit de opmerkingen van de politie, die een en ander noodgedwongen goedkeurde, blijkt nu al dat het niet hun favoriete oplossing is! Los van deskundigen ervaar ik het principe dat op de brede weg sneller gereden wordt en daardoor voorrang als noodzakelijk ervaren wordt als een spontaan ergonomisch principe. Dat niet volgen, vertaalt zich bij het van rechts uit een zijweg komen in toch geen voorrang krijgen. Want ondanks 30 kilometer borden rijden de gebruikers van die brede weg veel te snel. Zou de zekerheid van de expert over het Nieuwegeinse systeem ook zo vast staan wanneer hij de kosten moet betalen van de veranderingen die waarschijnlijk later nodig zullen blijken? En waarom vermijdt de gemeentelijke organisatie met enig gezond verstand dit hele gedoe niet? Weet men nog steeds niet dat bordjes 30 kilometer niet helpen. Als dat wel zou helpen, waarom hebben we dan die drempels?
