Lintje

Ook dit jaar heeft het Zijne Majesteit de Koning behaagd om zo’n kleine drieduizend onderdanen te decoreren. Dat behagen is de koning overigens ontzettend meegevallen. Bij zijn aantreden leek het hem behoorlijk tijdrovend, maar per saldo heeft hij er eerlijk gezegd nauwelijks omkijken naar. Hij doet dat gewoon tussen de bedrijven door.

Hij heeft destijds uiteraard kennisgenomen van de procedure bij de voordracht voor een koninklijke onderscheiding, maar dat loopt allemaal als een tierelier. Achter zo’n voordracht schuilt een zeer arbeidsintensief systeem (het is tevens een soort koninklijk werkgelegenheidsproject).

Het systeem kent vier controleschijven: de burgemeester, de commissaris van de koning, het Kapittel voor de Civiele Orden, en de minister ‘die het aangaat’. En als het geen enkele minister ‘aangaat’, dan gaat de premier erover. En die schijnt er heel makkelijk over te doen. Die ziet nooit ergens problemen en als die er onverhoopt wel zijn, wandelt hij eens rustig, breed lachend en zwaaiend met zijn meeneemkoffie door Den Haag om vervolgens alle bezwaren rond een bepaalde voordracht weg te wuiven.

Zo kan het gegaan zijn: want protocollair gezien kan het nooit aan de koning liggen en de Kanselarij der Nederlandse orden doet niets anders dan de goedgekeurde onderscheidingstekenen aanleveren aan de burgemeesters.

Ik vind het persoonlijk sneu voor Jan van Zanen, de burgemeester van Utrecht. Je gaat er toch van uit dat die andere drie schijven de voordracht checken en dubbelchecken. Zodat er niets onrechtmatigs gebeurt met het toekennen van lintjes.

Het mag een unicum heten in de historie van de ‘Algemene Gelegenheid’, zo heet de lintjesregen officieel, dat de burgervader van Utrecht op 24 april een decoratie heeft opgespeld op de borst van een man met een pruik en een plakbaard, die zich voordeed als de heer Simons. In werkelijkheid was het Jelte Sondij, de presentator van het TV programma RAMBAM.

Volgens hem was het een eitje: je leent de naam en de geboortedatum van meneer Simons, je beschrijft een aantal niet bestaande projecten in, voert een paar verzonnen referenten op en Keesje is klaar.

Merkwaardig genoeg is de foto – waarop de uitreiking, compleet met schouderklopje van Van Zanen, – niet meer te traceren. Mogelijk om verlegenheidsredenen door de persvoorlichter verwijderd.

Uiteraard wordt dit incident tot op de bodem uitgezocht. Alle schijven moeten eraan geloven. Alleen de koning blijft buiten schot en Rutte blijft gewoon lachen.

Dit was niet het enige akkefietje. De Kanselarij heeft Burgemeester Bruls van Nijmegen op zijn vingers getikt. Die is doodleuk op donderdagavond al begonnen met het uitreiken van lintjes: bij de mensen thuis, vindt hij persoonlijker.

De Kanselarij neemt het hoog op. Er mag alleen worden opgespeld tijdens de ‘Algemene Gelegenheid’ en het ritueel moet zijn einde vinden voor de klok ’s middags twaalf slaat.

Het zijn geen goede voortekens voor Koningsdag Nieuwe Stijl. De Koning gaat een vlootschouw afnemen, een soort maritiem defilé. Dat was een hartenwens van hem. Kan hij eindelijk dat uniform weer een keer aan met die tressen en die sjerp. Als het nu maar niet gaat regenen.