Het verdriet van Nieuwegein (1): levensgenieter Johan van de Raadstede

Enkele weken geleden is het oostelijke deel van het centrum opgeleverd: winkels, appartementen en gemeentehuis. Dit ging gepaard met een hoop feestgedruis, een juichend artikel in de Volkskrant met onder meer de wethouder, architect, Corio enzovoort. Geen kritische noot te bespeuren over de hoge kosten van het centrum en het Stadshuis (bijna 70 miljoen), de economische crisis en de groei van het internetwinkelen. Hebben de mensen nog wel geld om in die winkels uit te geven en zijn die nog wel nodig?. Die euro kun je maar een keer uitgeven, of er nu 10 of 100 winkels zijn. Er is veel aandacht voor de nieuwe winkels en de bewoners van de nieuwe appartementen in de binnenstad en dat het allemaal zo goed is voor Nieuwegein. Maar, er wonen al mensen in de binnenstad, zoals aan de Raadstede. Over een van hen, Johan, en zijn verdriet om het verlies van uitzicht gaat dit bericht.

Johan woonde al bijna 10 jaar aan de Raadstede in een van de huurappartementen op de tweede verdieping. Hij woonde daar met veel plezier. Hij had een goed contact met zijn buren, ze kwamen bij elkaar over de vloer met verjaardagen en feestdagen en gingen ook vaak samen op stap naar evenementen in Utrecht.

Hij had zo zijn eigen dag- en weekindeling: ’s ochtends rustig opstarten vanwege diabetes, dan een boterhammetje eten en een rondje lopen door Cityplaza met vriend en buurman Jan. Daarna ging hij naar vriendin Annie om daar in een van de appartementen aan de Markt gezellig samen te eten en de avond door te brengen. Op woensdag kwamen altijd zijn volwassen zoon en dochters bij hem eten en buren mochten dan ook aanschuiven. Hij genoot van de kleine dingen des levens.

Toen het nieuwe gemeentehuis er nog niet stond, keek hij vanaf zijn balkon, langs de appartementen aan de overzijde en over de grote parkeerplaats, naar de bootjes op de Hollandse IJssel. Hij was immers gepensioneerd en had alle tijd om naar bootjes en mensen te kijken. Ook ten tijde van de enorme bouwput, stond hij toch nog regelmatig op zijn balkon te kijken naar de werkzaamheden. Blij werd hij niet van het bouwgeweld, maar wat moest je als eenvoudige burger tegen de ballebofs (Utregs voor hoge heren), zo zei hij vaak.

Hij had enorme moeite met het nieuwe gemeentehuis zo vlak voor zijn raam en heeft daar afgelopen zomer met zijn buurman Jan en raadslid Bakhtali nog de publiciteit voor gezocht. Het deed hem veel verdriet dat op geen enkele manier met de bewoners van de Raadstede rekening is gehouden. Hij is niet lang met de nieuwe situatie geconfronteerd. Vorige week is Johan op 80-jarige leeftijd overleden.