Geinig dagboek 23

Hoe kan je een Geinig Dagboek beter beginnen met een felicitatie. Daarom doen we dat dit keer met grote vreugde omdat Paul Roestenburg volgens mijn bronnen vader is geworden van zoon Felix. Dat hij tegen De Merino’s ook nog betrokken was bij een gele kaart en een Veenendaalse treffer, namen we uiteraard op de koop toe. We wensen hem, zijn vrouw en verdere familie veel geluk met de nieuwe boreling die volgens mijn contactpersoon meteen het jongste lid van Geinoord zal worden.

Maar nu naar het sportieve deel: Geinoord verloor twee dure punten op sportpark ‘De Groene Velden’ waar na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Tony van Waveren de eindstand 3-3 op het scorebord stond. Achteraf was er toch opluchting bij de Nieuwegeinse fans want de thuisclub had twee minuten voor tijd met een numerieke minderheid toch nog de 3-2 binnen gekopt en het leek op een zekere nederlaag uit te draaien tegen de thuisploeg die op dat moment met tien man speelde omdat aanvoerder Sebastiaan Klein met twee keer geel uit het veld was gestuurd.

Maar positief is dat de ploeg zich uit een uitzichtloos lijkende situatie alsnog terugknokte en zo de ongeslagen reeks van dit kalenderjaar handhaafde. Over twee weken wacht de topper tegen koploper Benschop, welke ploeg met 1-0 van rivaal Argon won. Voor Geinoord scoorden Jan Maarten van Dijk, Vincent Griffioen en Niels Maat de treffers die op deze zaterdag helaas dus niet tot de volle winst reikten. De kloof met de Top Drie kon nu dus niet verkleind worden, maar de spanning blijft.

Zelfs was ik niet in Veenendaal aanwezig omdat op deze zaterdag De Derby tussen ‘t Goy en Schalkwijk op het programma stond, de wedstrijd van het jaar voor onze inwoners die ik voor geen goud wil missen. Honderden mensen langs de lijn, met vlaggen, vuurwerk en spreekkoren. Kortom, een entourage die je landelijk nergens in de vierde klasse meemaakt. Bovendien werd het een spektakelstuk van de eerste orde, met kansen over en weer.

Uiteindelijk trok ‘mijn’ Schalkwijk met 1-2 aan het langste eind, na een enerverende tweede helft waarin mijn favorieten het met tien man moesten bolwerken hetgeen met bloed, zweet en tranen plus een gestopte penalty lukte. De ontlading na afloop deed denken aan een behaald kampioenschap terwijl het toch echt ging tussen twee regionale ploegen die tot de staartploegen van deze afdeling behoren. Nogmaals, het was een ware propaganda voor amateurvoetbal, mede omdat na afloop spelers en supporters van beide clubs gezamenlijk aan het bier gingen in een grote feesttent.

Op de terugweg naar huis hoorde ik pas de uitslag van De Merino’s tegen Geinoord. En ook dat was een vreugdevolle ontlading want tussentijds had Cherry Plantinga via de mobiel laten weten ‘dat Geinoord ondanks een grote veldmeerderheid met een 2-0-achterstand moest gaan rusten’. Wanneer je dan bij thuiskomst hoor, dat het alsnog 3-3 is geworden, kan je vooral opgelucht zijn en een vrolijk dagboek gaan schrijven!