ik kies de verkeerde gebouwen in deze stad. was ik eerder al bekend fan van het inmiddels gesloopte, maar eerder zo mooie spiegelgebouw aan de buizerdlaan, nu is er bijna niets meer over van het gebouw ‘zuidstede’, de wieg van ‘wifi’.
al terugblikkend merk ik ook dat ik in het verleden dappere dingen schreef die uiteindelijk door de tand des tijds worden ingehaald. ook de rode burcht blijft niet voor altijd. als afscheid een tekst uit 2015.
een stoer pand, het gebouw ‘zuidstede’ op de hoek van de a.c. verhoefweg en de zuidstedeweg. ik vind het jammer dat een groot deel van de gevel voor reclamedoeleinden gebruikt mag worden, maar verder mag ik het graag zien. het lijkt een onneembare vesting, een burcht. en dat mag ook wel, want direct aan de overzijde van de weg ligt een buurt vol driften.
de rode burcht
wanneer de drift de stad bedreigt,
wanneer de angst de mens verwurgt
dan ijlt men naar de rode burcht
en hoopt dat men bescherming krijgt
want menig stede in ’t gebied
ontbeert de kracht van rode steen
daar walst een vijand overheen.
niet bij de burcht, daar kan dat niet
het stoere huis met d’ rode muur
houdt stand wanneer het wordt bestookt,
wordt nooit geslecht of uitgerookt,
dus laat men af, verslagen, zuur
© ton de gruijter
Over Ton de Gruijter
Met zijn poëzie werpt Ton de Gruijter (1953) een nieuw licht op actualiteiten. Hij legt wat er gebeurt in de stad vast in mooie beelden en rake bewoordingen.
Hij schreef jarenlang stadsgedichten op De Digitale Stad Nieuwegein en publiceerde de bundel Groeten uit Nieuwegein. In 2017 ontving Ton de Nieuwegein Award voor Kunst en Cultuur. Van 1 januari tot en met 31 december 2021 mocht Ton de Gruijter zich Stadsdichter noemen op initiatief van bibliotheek De tweede verdieping. Toenmalig burgemeester Frans Backhuijs benadrukte dat de dichter absoluut geen blad voor de mond moest nemen. En dat deed hij dan ook niet. Sinds kort bericht Ton weer op De Digitale Stad Nieuwegein.
Naast Groeten uit Nieuwegein publiceerde Ton vijf andere bundels. Over zijn manier van schrijven: ‘Ik denk graag over verlangen, het verglijden van de tijd, veroudering, en de vragen rond conflicten en hoe het met de mens en de religie gaat. Ik probeer het zodanig uit te werken dat in de kortheid van een gedicht toch een beeld of een verhaal herkenbaar is. Ik vind het belangrijk iets te maken wat geen halffabricaat is, en het moet, voor zover mij dat lukt, taalkundig kloppen.’
‘Ik hou van rijm en ritme. Ik gebruik dus ook een schema, zoals een notenbalk bij muziek kan helpen. Taal is voor mij een gebied vol verborgen schatten. Schrijven helpt dit te ontginnen.’
