Vandaag een foto ergens midden jaren ’30 vorige eeuw. Gemaakt op de hoek van de Dorpsstraat met de Tramstraat in Vreeswijk. Nou ja, de Tramstraat was er Toen nog niet. Daarvoor in de plaats stond Toen nog gewoon een woning met eronder een winkel, zoals velen in die tijd. Toen Vreeswijk nog floreerde, met name in de handel aan de doorgaande schepen door de Oude Sluis. Het waren Toen Gouden Tijden voor de middenstand aldaar.
Onze fotograaf Jordi Jupijn ging naar deze plek en maakte aan de hand van de foto van Toen, die overigens gebruikt werd voor een prentbriefkaart, de foto van Nu. Dit voor de rubriek: ‘Toen & Nu.’
De Dorpsstraat had Toen nog een mooie brede stoep. Nu heeft ‘ie plaats gemaakt om auto’s te parkeren. Toen reed er een groentekar door de straat. Zou die van groenteman Cees van Eyndthoven zijn geweest? Eigenlijk is er weinig veranderd.
Het pand met de uitbouw, vierde pand van links op de foto van Toen, is altijd een buitenbeentje geweest. Dorpsstraat 22. Dit pand is zeventiende-eeuws (gebouwd voor 1650) en heeft lange tijd een horecabestemming gehad. Later werd het een pension. Toen voor de eerste gastarbeiders van Vreeswijk. De meeste van deze gastarbeiders werkten bij de Persil-, later Henkelfabrieken. Het pand kreeg in de volksmond de bijnaam ‘Marokkanenhuis.’ De luifel is midden jaren zeventig afgebroken op last van de gemeente en later in wat gewijzigde vorm teruggebracht, zoals u kunt zien op de foto van Nu. Let op het puntje van de toren van de Barbarakerk. Toen vrij nieuw, Nu een paar jaar geleden geheel gerestaureerd.
Heb je een nieuws-tip? Stuur je nieuws en/of foto naar: redactie@pen.nl
Op de foto van Toen voor deze week ziet u de Molenstraat in Vreeswijk. De foto zal gemaakt zijn medio 1978. Links op de foto van Toen ontbreekt de bebouwing en de panden rechts zijn dichtgespijkerd. Toen maakte dit aanblik en deze troosteloosheid, de Vreeswijkers boos.
In de herfst van 1978 wordt de bebouwing aan de noordzijde van de Molenstraat, daar waar de foto van Nu is gemaakt, afgebroken en tezamen met de plek waar in het begin van de jaren zeventig de molen is gesloopt, ontstaat dan het ‘zwarte gat van Vreeswijk.’
Onze fotograaf Arend Bloemink trok deze week eens naar dezelfde plek, met de foto van Toen in de hand. Het is alsof de tijd heeft stilgestaan. Ziet u de ronding in de deur helemaal rechts? Op de foto van Nu net achter de bossages! Links ziet u restaurant Zott. Toen zat er, even verderop de snackbar JATO van Jan en Tonny Rensen. Nu heeft de zoon van Jan en Tonny een snackbar (Kwalitaria Fastfood) op winkelcentrum Galecop. Nu zitten er meer eetgelegenheden in deze buurt. Misschien wel teveel. In de Molenstraat zijn Nu antiek-ogende lantaarnpalen geplaatst. Toen was het donker: een zwarte gat! Het muurtje rechts heeft de tand des tijds ook doorstaan.
De Historische kring Nieuwegein bij de foto van Toen: ‘Op een ansichtkaart van de Firma Jospé uit de jaren vijftig van de vorige eeuw staat de portierswoning afgebeeld van kasteel Rijnhuizen. Het romantisch uitziende huisje was vochtig en bouwvallig en is in de zeventiger jaren vervangen door nieuwbouw. Tot 1976 heette de weg vanaf de Rijnhuizerbrug tot aan de Langeweg naar Houten Overeindseweg. Na de aanleg van de Plettenburgerbaan veranderde de straatnaam in Rond het Fort en wat meer naar het oosten in De Malapertweg. Dat alles om onduidelijkheden weg te nemen voor hulpverlenende diensten als brandweer en ambulance, die toen nog niet beschikten over navigatieapparatuur. De portierswoning stond op de hoek van Rond het Fort tegenover de hoofdingang van het fort. Daar was een wijnkoperij gevestigd, nu restaurant Céline.’
Arend Bloemink stapte weer eens op zijn fiets om de foto van Nu te maken! Zo vertrok hij naar de portierswoning Rond ‘t Fort. Klik hier voor de foto van ‘Toen en Nu.’ Wekelijks bezoeken wij een locatie en speuren we naar dat ene plekje op een oude foto of ansichtkaart om te zoeken wat er veranderd is. Heeft u een oude foto met een verhaal mail hem gerust aan ons. Wij kijken dan hoe het nu is.
Heb je een nieuws-tip? Stuur je nieuws en/of foto naar: redactie@pen.nl
‘Op 26 mei 1936 is de Lekbrug officieel geopend. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt de brug op 3 januari 1945 door Engelse vliegtuigen gebombardeerd. Herbouw laat enige jaren op zich wachten. Er is geen geld en ook de benodigde materialen ontbreken. Op 1 juli 1949 wordt de Lekbrug, voor de tweede maal, officieel geopend.’ aldus de Historische Kring Nieuwegein bij de foto van Toen voor deze week.
Arend Bloemink ging op dezelfde plek kijken en maakte een zelfde foto voor de rubriek ‘Toen & Nu.’ Eigenlijk voor de tweede keer want eerder hadden wij dit plaatje al eens voor deze rubriek. Tja, alles gaat snel in Nieuwegein en dan wordt de Toen & Nu een Toen & Toen & Nu. Kijk dat was deze. Toen nog met de Boogbrug die Nu ook weg is.
Wekelijks bezoeken wij een lokatie en speuren we naar dat ene plekje op een oude foto of ansichtkaart om te zoeken wat er veranderd is. Heeft u een oude foto met een verhaal mail hem gerust aan ons. Wij kijken dan hoe het nu is.
Heb je een nieuws-tip? Stuur je nieuws en/of foto naar: redactie@pen.nl
De foto is gemaakt ergens tussen 1900 en 1904 en genomen ‘Langs den Hollandschen IJssel.’ De uitgever van de ansichtkaart is Nauta en Zn. Op de foto van Toen ziet u het gezicht over de Hollandsche IJssel op de Stellingmolen van Verloop bij de Doorslagsluis (1672) en het Kraaienbuurtje bij de Doorslag te Jutphaas uit het zuidwesten. De stellingmolen werd afgebroken in 1947. Ook het ‘Kraaienbuurtje’, net voor de molen, bestaat helaas niet meer. De huisjes zijn omstreeks 1950 gesloopt. We hebben ook nog een foto uit 1942.
Onze fotograaf Jordi Jupijn ging, Toen er nog blaadjes aan de boom hingen, naar deze plek en maakte aan de hand van de foto van Toen, die overigens gebruikt werd voor een prentbriefkaart, de foto van Nu. Dit voor de rubriek: ‘Toen & Nu.’
Heeft u een oude foto met een verhaal mail hem gerust aan ons. Wij kijken dan hoe het nu is.
In eerdere afleveringen van deze rubriek zijn opvallende monumenten beschreven, die er nog zijn of soms ook die al tot het verleden behoren. Eén van die monumenten is geweest de stelling-oliemolen van Verloop, die langs de Hollandse IJssel heeft gestaan op de plek, waar thans het nieuwe hoofdkantoor van Henkel Nederland B.V. gevestigd is. Die omgeving kan eigenlijk best de naam “Molenhoek” dragen, omdat daar meerdere molens zijn geweest. Nu staat er enkel nog de onttakelde wipwatermolen Oudegein die nabij het Natuurkwartier staat in Park Oudegein.
Toen in de vorige eeuw de panden van de huidige Henkel nog in gebruik waren als Olie- en Lijnkoekenfabriek Cockuyt, heeft de fabrieksdirectie rondom de fabriek een serie huisjes gebouwd voor haar medewerkers. De huisjes staan bekend onder de naam ‘Oliebuurt’, maar sinds de dertiger jaren vorige eeuw zijn ze verdwenen. Tussen de stelling-oliemolen en de wipwatermolen heeft langs de Hollandse IJssel een ander rijtje huizen gestaan. Deze waren wat royaler gebouwd dan de éénkamerwoninkjes met vliering van de Oliebuurt en ze hebben het dan ook wat langer uitgehouden. Deze zes huisjes heten in de volksmond van het oude Jutphaas de ‘Kraaienbuurt’ en het zal wel altijd een raadsel blijven, hoe men aan die naam is gekomen.
Op de foto zien de huisjes er romantisch uit; vriendelijk en de huisjes weerspiegelen in het rimpelloze water van de Hollandse IJssel. Zoals aangehaald zijn de huisjes omstreeks 1950 afgebroken; ze voldeden echt niet meer aan de toen geldende normen voor woningen. De ‘Kraaienbuurt’ is één van de buurtjes in het dorp Jutphaas.
Andere buurtjes in Jutphaas
We komen verder de ‘Kikkerbuurt’, de ‘Armensteeg’, de ‘Molensteeg’, het ‘Sluisje’ en het ‘Elisabethshofje’ tegen als woonsteden voor de arbeiders. Hoewel vanaf omstreeks 1920 de betere volkswoningbouw gestalte heeft gekregen door de activiteiten van de woningbouwverenigingen, hebben de ‘armenhuisjes’ in de buurtjes het ongewoon lang uitgehouden. Gelukkig zijn ze nu voor het merendeel historie; alleen het ‘Elisabethshofje’ aan het Kerkveld in Jutphaas is na een grondige restauratie overeind gebleven.
Dan de foto van Nu. Iets waar we steeds over spreken in Nieuwegein: ‘Is Nieuwegein groen?’ In iedergeval wel op de foto van Nu want achter de bomen hebben de huisjes en de molen gestaan. Daarachter ligt Nu wel de fabriek van Henkel (Persil). Wordt het niet eens tijd dat deze fabriek vertrekt uit onze binnenstad en gaat vertrekken naar het Klooster? Of elders?
Gedicht van Iris over de stellingmolen van Verloop
Stellingmolen van Verloop bij de Doorslagsluis ook wel de oliemolen van de “Hoop” genoemd jij maalde lijnzaad tot prachtige lijnolie van de drab werden lijnkoeken geperst trots en fier stond je met je wieken in de wind het was een lust voor het oog al die bedrijvigheid een baken voor elke voorbijganger schepen voeren via de Doorslagsluis voorbij schippers keken vol bewondering naar jou om tot 1947 heb je langs de Doorslag gestaan weemoedig kijk ik achterom met alleen nog een foto in mijn hand.
Heb je een nieuws-tip? Stuur je nieuws en/of foto naar: redactie@pen.nl
In onze gemeente was vóór 1700 al sprake van meerdere tollen. Twee tollen, die eigendom waren van de stad Utrecht, zijn het meest bekend: één bij Vreeswijk en één bij Jutphaas. En deze hielden de gemoederen aardig bezig …
Onze fotograaf Arend Bloemink ging afgelopen week eens op pad met een oude foto van een tol in Vreeswijk ter hoogte waar Nu de Gravin Adalaan is. Hij maakte daar op precies dezelfde plek een foto van Nu voor de rubriek Toen & Nu.
De tol ter hoogte van Nu de Gravin Adalaan
Bij begrippen als ‘tol’, ‘tolweg’ denkt men aan landen als Frankrijk, Oostenrijk en Italië. Maar ook in eigen land moest tol worden betaald. In de Romeinse tijd was al sprake van een tolstelsel. Het woord ‘tol’ stamt af van het Latijnse woord teloneum en betekent doortochtgeld. Tollen waren meestal gelegen op strategische punten langs (water)wegen. Er werd onder meer tol geheven op vervoermiddelen en op de lading daarvan. Zelfs voor voetgangers en vee moest nu en dan tolheffing worden betaald. Het geïnde tolgeld was meestal bestemd voor het onderhoud van de betreffende weg.
Tollen in Vreeswijk en Jutphaas
Tussen 1881 en 1892 is bij Vreeswijk vanaf De Wiers tot aan de Lek een nieuw kanaaldeel gegraven, ook is toen de Koninginnensluis gebouwd. Na de voltooiing van deze werkzaamheden liep de verkeersroute van en naar het zuiden niet meer door het dorp, maar via de Handelskade. Omdat de stad Utrecht de inkomsten van de tol niet wilde missen werd hij in 1887 van de Dorpsstraat verplaatst naar de Jutphasestraatweg, ongeveer ter hoogte van de huidige Gravin Adalaan.
De tol bij Jutphaas lag aan de huidige Herenstraat nabij huisnummer 1. Deze tol moest geld opleveren voor het onderhoud van de Rijndijk (nu Utrechtsestraatweg) tussen Jutphaas en Utrecht. De tolgaarder hiervan was in dienst van de gemeente Utrecht. Naast het onderhoud van de tol, was hij ook belast met het innen van de tolgelden. Deze tol is later verpacht aan de meest biedende. Toen het autoverkeer toenam, heeft een slimme tolbaas zijn werk gecombineerd met dat van pomphouder en daar een benzinepomp neergezet.
Weerstand tegen de tollen
De inwoners van Jutphaas hadden vrijwel geen problemen met de tol, omdat ze weinig buiten het dorp kwamen. Maar rond 1900, toen kerkgangers al een aantal jaren met de tolheffingen waren geconfronteerd, ontstond er weerstand. Onder andere de hoogte van de tolheffingen veroorzaakte veel wrevel. Er werd daarom aangedrongen op afschaffing van de tol. De gemeente Utrecht hield zich echter doof en reageerde niet. In de twintiger jaren en de jaren 1930 en 1931 is veel actie gevoerd tegen de Jutphase tol, maar ook in Vreeswijk bleef het niet rustig. Mensen uit de gehele omgeving hebben aan de acties deelgenomen. Soms was er sprake van strijd en braken er vechtpartijen uit.
In een bericht in de Utrechtsche Courant van 3 januari 1931 wordt gesproken van ‘de “tolbestorming” op Zaterdag, 20 Dec. 1930’. Daarbij zou zelfs geschoten zijn door de Jutphase Rijksveldwachters. Ook heeft men de tolbomen van de Jutphase tol wel eens doorgezaagd en in de Vaartse Rijn gegooid. Een andere vorm van protest was dat veel automobilisten tegelijk de tol wilden passeren. Als dan voor de drie stuivers tolgeld door elke bestuurder met een briefje van 100 gulden werd betaald, was de tolgaarder snel door zijn wisselgeld heen. Over de onhoudbare toestanden rondom de tollen van Vreeswijk en Jutphaas stelde het Tweede-Kamerlid Van Rappard zelfs negen vragen aan de toemalige Minister van Waterstaat, Hein Vos (kabinet Beel I).
Eenmalige tolopheffing
De Jutphase tol is eenmalig voor een korte tijdsduur opgeheven. In De Telegraaf van 2 mei 1934 verscheen daarover het volgende bericht: “Het gemeentebestuur van Utrecht heeft besloten, den tol bij den ingang van de gemeente Jutphaas op te heffen… Voor den tijd van 3 ½ uur! In verband met de opening der Persilfabriek te Jutphaas op Woensdag 2 Mei a.s. zal n.l. van 9.30 tot 1 uur geen tolgeld worden geheven.” In dezelfde krant publiceerde de volksdichter Clinge Doorenbos onder de titel zelfs een gedicht van vijf coupletten over de dwaasheid van tolheffing.
Eenige uren modern Daar is er een tol in jutfaas Paskwillig en lastig en dwaas. Wat men daar ook probeert, Hóe men ook requestreert Hij wil niet verdwijnen helaas. Daar kwam in jutfaas op 2 Mei Een mooi, nieuw fabrieksgebouw bij En ter eer van dat feit Heeft m’ in Utrecht gezeid: Vandaag is de toldoorgang vrij. Van hallef tien tot ‘s middags één Mag ieder er tolvrij doorheen. Maar daarná komt dan weer Het geplaag van weleer: Weer tandengekners en geween. Het is een verheugend bericht, Een mooi, snel-verkeerig gezicht. Maar heel kort is ‘t plezier ‘t Duurt maar veertien kwartier En dan gaat het kooitje weer dicht. Dan stoppen wij weer allemaal Voor dien dertiende eeuwachtigen paal. Na getoeter, gefluit Sloft de tolbaas er uit, Een schrijnend en schreeuwend schandaal.
Uiteindelijke opheffing
De Vreeswijkse en de Jutphase tol zijn op 1 februari 1947 definitief opgeheven. Daardoor was de weg Vreeswijk – Jutphaas – Utrecht na vele eeuwen eindelijk tolvrij. Bij het buiten gebruik stellen van de tolbomen speelden de muziekverenigingen. Kunst na Arbeid uit Vreeswijk en Cornelis Galesloot uit Jutphaas ‘In naam van Oranje doe open de poort’. Pas op 1 april 1953 heeft de Nederlandse regering alle gemeentelijke tollen afgeschaft.
Heb je een nieuws-tip? Stuur je nieuws en/of foto naar: redactie@pen.nl
Deze week in de rubriek Toen & Nu een dorpsgezicht aan de Herenstraat in Jutphaas. We kregen een aantal foto’s van de heer Tom Kouwenhoven. Of we ze konden gebruiken. Nou, daar zeggen wij geen nee tegen Tom! Het dorpsgezicht is overigens een beschermd dorpsgezicht.
Tom eerder: ‘Vanochtend bekeek ik uw rubriek ‘Toen & Nu’, waarin de oude en nieuwe foto’s naast elkaar staan, heel leuk. Ik heb nog een paar foto’s uit de jaren ’70. Onder andere van Plettenburg en de oude draaibrug en omgeving. Ik heb deze foto’s Toen gemaakt, Toen ons nieuwe bedrijfspand daar gebouwd werd.’
Onze fotograaf Jordi Jupijn ging naar deze plek en maakte aan de hand van de foto van Toen, de foto van Nu. Dit voor de rubriek: ‘Toen & Nu.’ De foto van Toen is dus ergens in de jaren ’70 van vorige eeuw gemaakt. Heeft u een oude foto met een verhaal? Mail hem gerust aan ons. Wij kijken dan hoe het Nu is.
Op de foto van Toen & Nu deze week, ziet u van links naar rechts de Herenstraat 17 tot en met 9. Helemaal links het pand 15-17. Het is een pand dat dateert uit circa 1720. Toen was het een brouwerij. Door de vele verbouwingen is er weinig uit deze periode overgebleven. Op de foto van Toen ziet u nog wel de mooie getoogde deur. Nu zitten er winkeltjes in. Rechts van dit pand ziet u ‘Veellust.’
De woning ‘Veellust’ is gebouwd in 1820 en staat er nog net zo statig bij. Wel is er in 1923 een verdieping op geplaatst. Toen grijs, Nu wit. De woning is in 1874 aangekocht door kweker J.T. van den Berg. De gevel van dit pand is gepleisterd en voorzien van schijnvoegen. De naam Veellust is vermoedelijk een kleine woordspeling van de vorige eigenaar, kweker van den Berg, hij woonde even verderop in boerderij ‘Veelust’ aan de Nedereindseweg 10-12, daar waar hij zijn kwekerij had. Naast ‘Veellust’ ziet u het oude postkantoor.
Het oude postkantoor van Jutphaas aan de Herenstraat 13, dateert uit 1851 en is van origine gebouwd als postkantoor. Deze functie heeft het behouden tot mei 1963. Vandaag de dag heeft het een woonfunctie. De gevel van dit pand is gedecoreerd met speklagen. U ziet dat vooral goed op de foto van Nu, Die horizontale ‘wit-gelige’ strepen. De panden naast het oude postkantoor zijn Herenstraat 12, 11 en 10. Tezamen met de Herenstraat 12 zijn deze huizen van 1834 tot 1867 in gebruik geweest als kostschool voor middelbaar onderwijs.
Ziet u die antenne rechts op het pand? Hij staat er Nu nog steeds, zo naast het voormalig Raadhuis van Jutphaas aan de Herenstraat 9. Toen alles nog analoog was en nu digitaal.
Rechts dus het voormalig Raadhuis van Jutphaas. Het is gebouwd in 1910. Tot 1971 heeft het dienst gedaan als gemeentehuis van Jutphaas. De aanbouw rechts is er in 1939 bijgekomen wegens ruimtegebrek. In de aanbouw was een ontvangst- en kantoorruimte en het kleine politiebureau met cellenblok dat via het poortje was te bereiken. Dat poortje zie u helemaal rechts op de foto van Nu. Nu zijn er appartementen in gevestigd.
De oude draaibrug waar onze inzender Tom het over had, is de Rijnhuizerbrug. Daar konden Toen nog auto’s over. Nu hebben we een ophaalbrug, voor alleen fietsers en bromfietsers. Het verkeerslicht is vervangen door een waarschuwingslicht als de brug Nu omhoog gaat. Een mooi beeld Tom! Ook voetgangers mogen natuurlijk de oversteek maken naar kasteel Rijnhuizen en Fort Jutphaas.
Een afbeelding van het Vreeswijkse Frederiksoord met Spuisluis (Volmolengat, Rijkshulpschutsluis, Inundatiesluis). De foto dateert uit 1940. ‘Rechts de sluis met de door de waterbouwkundige Jan Blanken ontworpen waaierdeuren. De sluis maakt deel uit van het inundatiesysteem van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Tussen 1817 en 1824 verving deze kleine sluis de toen defecte Oude Sluis van Vreeswijk. Het Frederiksoord is genoemd naar Willem Frederik Karel, Prins der Nederlanden (1797 – 1881), de tweede zoon van koning Willem I,’ aldus in de intro van de Historische Kring Nieuwegein bij de foto van Toen deze week.
Jordi Jupijn stapte weer eens op zijn fiets om de foto van Nu te maken! Zo vertrok hij richting de Lek en om precies te zijn naar Vreeswijk aan de Lek met de oude foto. Het is een idyllisch plekje waar de tijd lijkt stilgestaan ter hebben: ‘het Frederiksoord.’
De Rijkshulpschutsluis is in 1817 aangelegd als tijdelijke vervanger van de Oude Sluis. Laatstgenoemde sluis ia in de periode 1821-1825 gerestaureerd en vergroot. De hulpschutsluis doet daarna nog dienst tot het begin van de 20e eeuw voor de kleine scheepvaart. In 1985 is de sluis gerestaureerd, zo ziet u op de foto van Nu.
De foto van Toen is een oude ansichtkaart, gemaakt in 1940. De uitgever was boekhandel G.E. Kleijn uit Vreeswijk.
Wekelijks bezoeken wij een lokatie en speuren we naar dat ene plekje op een oude foto of ansichtkaart om te zoeken wat er veranderd is. Heeft u een oude foto met een verhaal mail hem gerust aan ons. Wij kijken dan hoe het nu is.
Heb je een nieuws-tip? Stuur je nieuws en/of foto naar: redactie@pen.nl
Deze keer een foto van Toen & Nu uit Jutphaas. Nu weet ik dat die oude draaibrug, de Rijnhuizerbrug, op de foto van Toen, gelegen heeft over de Vaartse Rijn. Maar nog nooit ben ik zo misleid over de locatie als je alleen uit moet gaan van de foto van Toen. Onze fotograaf Jordi Jupijn ging naar de locatie en maakte de foto van Nu.
Het gaat over de woning geheel rechts op de foto. Die twee panden, zowel de oude als die van Nu zijn totaal verschillend. Uitkomst gaf het boek ‘Nieuwegein – geschiedenis en architectuur’ van de Stichting Publikaties Oud Utrecht (SPOU). Daarin wordt het pand op de foto van Nu beschreven. Die is gebouwd in 1911. We weten nu dat de foto van Toen dus van voor dat jaartal moet zijn. Maar welk jaartal? Dat heb ik niet kunnen vinden.
In 1911 is aan Rond het Fort 16-18 een dubbele brugwachterswoning gebouwd in opdracht van Rijkswaterstaat. Deze woning ziet u nog net op de foto van Nu. De draaibrug is 1981 afgebroken en in het voorjaar van 1999 is op dezelfde plek een fietsbrug geslagen. Zaten we Toen al die tijd zonder brug op deze lokatie? De brug Nu is zeer herkenbaar en in een opvallende kleur. Bij mijn weten was die oude draaibrug geschilderd in een groene kleur.
Mooi om te zien dat de omgeving straks weer heel groen is van de vele bomen die er Nu zijn gegroeid want Toen kwam het groen er maar bekaaid van af, althans als je kijkt richting Utrecht want rechts van de brug begint het mooie park van kasteel Rijnhuizen.
Heb je een nieuws-tip? Stuur je nieuws en/of foto naar: redactie@pen.nl
Op de foto van Toen ziet u de Wilhelminastraat en ‘t Zand, met de ‘kar van Beukes.’ De foto moet genomen zijn voor 1956 want kort daarna kocht het gemeentebestuur van Vreeswijk de gronden op van ‘t Zand, De Hol, Kade, Molenstraat en de Wilhelminastraat. Dit ten behoeve van het saneringsgebied van de kom van Vreeswijk. Kort daarna werden bijna alle panden gesloopt ‘ter verbetering van woontoestanden in de kom van Vreeswijk.’
De foto van Toen is gemaakt vanuit de huidige Margrietstraat de Wilhelminastraat in. Eigenlijk meer een steegje. Dat was het vroeger ook. Aan beide horizonnen ziet u de Dorpsstraat.
Het pand op de zuidhoek was eertijds de dokterswoning. Dr. C.M. Snellen en dr. L.W. Buurman hadden hier hun praktijk. De Wilhelminastraat werd dan ook in de volksmond de dokterssteeg genoemd. Dus was eigenlijk nooit een echte straat.
Arend Bloemink ging afgelopen week eens op dezelfde plek kijken waar de foto van Toen gemaakt is. Nu is er niet veel meer over van wat er Toen stond. De panden aan de Dorpsstraat staan er nog wel. Zo kunt u het steegje in kijken, naar Nu de Margrietstraat. Daar waar Arend stond voor het maken van de foto van Nu.
Heb je een nieuws-tip? Stuur je nieuws en/of foto naar: redactie@pen.nl
