In de stress van vandaag en met de vakantietijd in het vooruitzicht proberen wij ons staande te houden. Ons leven en dat van de omgeving zien wij in balans te houden. Soms daarbij balancerend langs scherpe randjes. Het economisch tij en de landelijke politiek zijn daarbij niet zo behulpzaam. En langs de kant staand zullen wij het allemaal wel verkeerd zien. Politici die het partijbelang verdedigen alsof het hun eigen belang is. Niet kijkend naar wat er nodig is om ons land veilig langs de scherpe kantjes te manouvreren, maar vol inzetten op volledige koersverandering. Niet met de wind mee en ook niet er op ramkoers tegen in. Gewoon dwars erop. Iedereen die iets van zeilen of surfen weet dat dit tot omslaan gedoemd is.
Gelukkig is de lokale politiek wat rustiger. Lijkt in Nieuwegein een stevige koers te varen. Landelijke partijen die elkaar minder goed verdragen, kunnen lokaal vaak beter met elkaar uit de voeten. Staat de landelijke politiek, dan toch te ver van de burger? Zoals bij iedere verkiezingen wordt de komende weer een lastige keuze. Het gezegde: “Wordt men niet door de ene hond gebeten, dan wel door de andere” is kenmerkend hoe er over politiek gedacht wordt. Behalve de mensen die er behoefte aan hebben, zijn er velen die niet gebeten willen worden. Daarbij past een ander beeld beter. Het beeld van de yoga beoefenaar.
Ziet u het beeld voor u? Een zittend figuur met gekruiste benen. Het lichaam en het hoofd in stabiele zit recht omhoog. De handen naar buiten gericht met de ellebogen op de kniën of gebogen vanuit de schouders. Oneerbiedig gezegd lijkt dit “beeld” meer op een balans. Kijk naar de zittende figuur en kom tot innerlijke rust. Vertaal dit beeld naar de (lokale) politiek. Stabiele middenpartij en een links en rechts met aan beide zijden uitersten. Kenmerkend voor uitersten is dat er weinig voor nodig is om onbelans te veroorzaken. Dit is lastig voor lokale partijen. Zij missen vaak de steun uit de landelijke politiek, varen hun eigen koers en draaien als het uitkomt met alle winden mee. Uiterst links geeft zelfs uiterst rechts soms de hand om succes te oogsten en vergeten daarbij de broodnodige stabiliteit om niet om te slaan. Bij neiging van omslaan laat men direct los, gaat de eigen weg en zal de middenpartij het evenwicht en de rust moeten zien te herstellen. Yoga. Het beeld van evenwichtskunst komt weer boven.
Voor een Nieuwegein met allure is stabiliteit uitermate belangrijk. Links en rechts houden elkaar in evenwicht om het stabiele midden. Zie het als een geheel waarbij de oogst niet het belang is van de eigen partij, maar profileer dit als een gezamenlijke inspanning. Ook in dit beeld passen uitersten. Het is alleen wenselijk om als uitersten meer naar het midden te bewegen om niet te veel onbelans in het systeem te creëren. Dit ongeacht het belang dat wordt nagestreefd. Bij het bungelen aan een dunne draad in het systeem is de kans op afbreken snel aanwezig. In de landelijke politiek is dit onlangs weer eens aangetoond. Het gevolg: Anderen snellen naar het gezamenlijk midden om de stabiliteit te herstellen. Uitersten vallen af. Kan ook bijna niet anders, want net zoals bij het dwars op de wind zeilen is de kans zeer groot dat men omslaat. De schipper die een dergelijke koers vaart speelt met levens en niet alleen met die van hen die in de boot zitten, maar ook met die van de achterblijvers. Het is een wetmatigheid. Stabiliteit vindt men nog steeds in het midden.
Een Nieuwegein van allure gebruikt de yoga houding als toonbeeld voor het politieke evenwicht.
