Vandaag is de tiende van de twee-wekelijkse rubriek: ‘Vrijwilligerswerk, ja natuurlijk’ on-line gegaan van getogen en betrokken Nieuwegeiner René Verbrugge. Eén van de pijlers waar non-profit organisaties op steunen zijn hun vrijwilligers. Hoewel veel Nieuwegeiners actief zijn als vrijwilliger blijkt het werven en houden van deze veelgevraagde groep toch een grote uitdaging. Hoe dat het beste kan is geen intellectuele uitdaging, maar een praktische kunst die sommige organisaties heel goed kennen. ‘We kunnen dus leren van de besten’ aldus René.
Politieke turbulentie laat dienstverlening van Steunpunt Vluchtelingen onberoerd
René: ‘Een veelgehoorde klacht in Nieuwegein is: hier gebeurt nooit wat! Ik was dus aangenaam verrast met een e-mail van het Steunpunt Vluchtelingen in Nieuwegein met het verzoek om wat persaandacht. Oh, dacht ik, dat kan leuk worden, want in de landelijke politiek is er veel turbulentie rondom de uitdagingen met asielzoekenden, statushouders en inburgeraars. Maken deze uitdagingen het functioneren en het werven van vrijwilligers door het Steunpunt niet lastig?’
‘Gelukkig voor het Steunpunt en jammer voor uw relbeluste auteur functioneert het soepel. Ach ja, waarom ook niet: een positief artikel, dat trekt vast de aandacht. Lees verder en raak ook overtuigd.’
‘Het Steunpunt blijkt een verrassend eenvoudig, maar werkzaam bedrijfsmodel te hebben. Daar kunnen andere non-profits nog wat van leren.’
‘De doelgroep bestaat uit Oekraïense ontheemden en statushouders in Nieuwegein. De laatsten zijn voormalige asielzoekers die een verblijfsstatus hebben gekregen en zijn toegewezen aan de gemeente Nieuwegein. Deze neemt de huisvesting en inburgering voor haar rekening. Het steunpunt biedt de statushouders maatschappelijke begeleiding met als doel hen zo snel mogelijk zelfredzaam te maken. De cliëntenstroom komt dus van de gemeente die het steunpunt hiervoor subsidieert. Het is prettig de overheid als financier te hebben, want daar kun je afspraken mee maken.’
Wensen van statushouders
Statushouders kunnen als asielzoeker al langere tijd in Nederland wonen, maar door hun nieuwe status moeten ze een woning inrichten en zich storten op de burgerlijke besoignes die alle Nederlanders genieten. Vaak hebben ze een taaluitdaging en zijn ze onervaren in procedurele hordenlopen, die bij het zelfstandig wonen komen kijken. Daar hebben ze actieve begeleiding bij nodig. En daar komen het steunpunt en de vrijwilligers in actie.
Vrijwilligers nemen de uitdagingen aan
Het steunpunt is met 24 vrijwilligers ruim voorzien. Want ondanks de vrij grote begeleidingsvraag (ongeveer 240 te begeleiden personen) kan men de vraag aan. Er zijn globaal twee typen vrijwilligers: begeleiders bij de huisvesting (‘de buitendienst’) en maatschappelijk begeleiders, die helpen met de procedurele hordes. De huisvesters helpen met inrichten, met transport en contacten met de woningcorporaties. De hordenlopers helpen met overheidscontacten en met alledaagse zaken.
Matching blijkt geen probleem
De vier coördinatoren van het steunpunt verzorgen de afstemming van de vrijwilligers met de statushouders. Dat lijkt lastig, maar in de praktijk zijn er weinig mismatches en hoge waarderingsscores.
Turnover blijkt laag
Het verloop onder de vrijwilligers blijkt laag. De instroom komt bijna geheel van mond-tot-mond-reclame. Dus de positieve ervaringen van de huidige vrijwilligers. Maar incidenteel zijn er toch vacatures. Misschien iets voor jou?
Happy sailing?
Het interview met twee coördinatoren, Martin van Manen en Annelies Reijmers, maakt duidelijk dat het goed gaat met het steunpunt. Dat kan natuurlijk doordat het duidelijk in een behoefte voorziet en een grote groep vrijwilligers. Financiële beloningen spelen hierin een minimale rol.
Weet jij succesvolle vrijwilligers of organisaties met vrijwilligers? laat het mij, René Verbrugge, dan weten via: r.w.verbrugge@casema.nl. Want goed voorbeeld doet volgen.
