Voor paal

Voor paal staan is een van de vervelendste dingen die je kan overkomen. Dingen die je gezondheid betreffen buiten beschouwing gelaten, natuurlijk. Alhoewel voor paal staan ook heel wat invloed op je gezondheid kan hebben. Ga maar na, je schaamt je, bent boos op jezelf of je omgeving, voelt angst. Met als gevolg de nodige stress, waardoor je adrenaline omhoog schiet en dus je hart en bloedvaten een behoorlijke opdonder krijgen.

Na het “debacle” van een nee stemmend Nederland zie je de adrenaline stromen bij de dames en heren politici, en werken ze zich in het zweet om argumenten te bedenken waarom het eigenlijk wel meeviel met dat nee. Want voor paal staan, nee, dat doet men niet, echt waar! Nee, het zou allemaal te snel zijn gegaan, zodat die slome Nederlandse burgers het allemaal niet konden bijbenen. Ik denk dat het best meevalt en dat de Nederlandse burgers het prima kunnen bijbenen, maar dat onze huidige beleidsmakers gewoon niet doorhebben wat er nou werkelijk leeft in Nederland. Ik moest tijdens de uitzending na het referendum een beetje lachen om een heer op leeftijd die zei nee te stemmen, omdat “hij nu eindelijk een iets zeggen kon”.

Ik sta ook met enige regelmaat voor paal. Als ik voor de zoveelste keer mijn nek bijna breek op straat wanneer ik mijn honden uitlaat. Kinderen uit de buurt hebben me al eens op de knieën zien gaan, waarbij mijn broek een lelijke scheur opliep en het daaronder liggende velletje ook niet gaaf uit de strijd kwam. Ze vonden het zo grappig dat ze er om moesten lachen. Gelukkig was het niet erger dan een scheur in broek en vel, en een alweer een eeltplekje op mijn ziel. Ik voelde me niet voor paal staan, heb hartelijk mee gelachen met de kleintjes, maar de adrenaline stroomde rijkelijk. Boos omdat het onderhoud in onze woonomgeving zo slecht is dat je voortdurend naar de grond moet kijken om op de been te blijven. Overigens is dit op een aantal plekken de beste tactiek, omdat het welig tierende onkruid en zwerfafval niet stimuleren om eens te genieten van een fraaie omgeving.

Ik hoorde dat in Batau Noord al de nodige ongelukken zijn gebeurd door de slechte toestand van de omgeving, zoals gebroken armen en gehavende tanden, en dat ons gemeenteapparaat dit als de risico’s horende bij het Nieuwegeinse leven opvat. Bij ons in Batau Zuid zijn de afgelopen jaren heel wat bomen gekapt, enerzijds vanwege het “normale” onderhoud, maar ook, zo vernam ik, om de herbestrating gemakkelijker te maken. Alleen heb ik van die herbestrating nog weinig gemerkt. Nou ja, behalve dan toen Eneco de gasaansluitingen vernieuwde, waardoor de schots en scheve bestrating tot nieuwe hoogte werd gestuwd.

Bewoners die melding maken van onvolkomenheden en ongerechtigdheden, die ze op hun pad tegenkomen, worden met een kluitje in het riet gestuurd. Soms denk ik wel eens dat onze gemeentegelden uitsluitend uitgegeven worden aan ambtenaren die vertellen dat er geen geld is voor onderhoud. Nou ja, behalve dan voor het aanbrengen en vervolgens weer aanpassen van verkeershinderende maatregelen.

Toch werkt het als we met zijn allen onze stem laten horen, zo bleek haarscherp uit het referendum. Bestook dus onze gemeente met klachten over achterstallig onderhoud, misschien luistert men hier dan ook een keertje naar ons. Want laten we vooral niet vergeten dat Nieuwegein niet van de gemeente is, maar van ons, de Nieuwegeinse burgers.

Meer info: pagina’s Wijknieuws Batau Noord, Batau Zuid.