Val & Tijn

Genoeg. Ik wil er geen woord meer over horen. Als je het onzin vindt: kijk maar niet, koop maar niet, eet maar niet. Maar val mij er niet mee lastig. Met dat gemompel over ‘de teloorgang van de spontaniteit,’ ‘de veramerikanisering van de samenleving.’ Doe wat Hollanders doen: trek je klompen aan, houd je rug recht en kijk voor je.
Alles is te koop. Wij planten onze vlag op stukjes land, noemen het van ons en verkopen het. Onzichtbare radiofrequenties krijgen een naam en wisselen voor duizenden euro’s van eigenaar. Waarom kijken wij er überhaupt nog van op dat er ook uit liefde munt valt te slaan? Of nog erger: uit emoties zoals schuldgevoel. De meest gehoorde ergernis betreffende Valentijn: ‘ik moet wel ‘iets’ doen, anders denkt ze dat ik niet van haar houd.’Laten we de markt de markt laten, en eens naar onszelf kijken. Wat is dat, dat wij zo gevoelig zijn voor etalages vol hartjes en de angst een hart te breken? Waarom missen wij de zelfverzekerdheid om onze schouders op te halen en door te lopen. Met ferme stem verkondigen we ‘dat wij niet mee doen aan die onzin’, kopen in het geheim een dag van te voren toch een piepklein Cupido kaartje of we gaan er vol voor: van ontbijt tot nachtelijke-met-fakkels-verlichte-strandwandeling.Opvallend is ook dat het de liefde is niet gevierd mag worden. Met cadeautjes van een oude bisschop die knechten heeft met namen die te exotisch waren om te onthouden, en die hij daarom allemaal maar denigrerend Piet noemt, hebben we geen probleem. Ook niet met de Amerikaanse variant van deze goedheiligman die uitgerekend op de geboortedag van Jezus met zijn rendieren presentjes onze openhaard in slingert. Nee: in december mag dat allemaal. Echter, geliefden die elkaar in februari willen verrassen met een roos of een gedichtje op de deurmat noemen we slaven van de commercie.Valentijn doet niemand pijn. Misschien prikt u zich aan een doorn, of snijdt u uw vinger aan een enveloppe. Misschien steekt het even, als u iets verwacht maar niets krijgt. Misschien voelt u niets. Maar wees niet zo boos en misschien, heel misschien, kan er zelfs een glimlachje van af als uw buurmeisje met een roze ballon en een rood hoofd komt aangefietst.