Die twee andere onderwerpen van de raadsvergadering in september die ik u beloofd had, werden door de tijd ingehaald. Actualiteit duurt maar kort nietwaar! Voordat we het wisten was daar de raadsvergadering van 30 oktober en vervolgens de begrotingsraad van 6 november. Nu dat hebben we geweten. Speciaal voor de begrotingsraad werd het licht bijna verduisterd door rondvliegende amendementen en vooral ook moties. Het is niet te begrijpen hoe knap allerlei partijen door de lange teksten van de begroting verleid vragen stellen en voorstellen indienen. Dat gebeurt heel serieus en is bijzonder tijdrovend.
In tegenstelling tot wat een deel van de inwoners van Nieuwegein schijnt te denken, wordt er door de raad vaak keihard gewerkt. De nota’s , memorandums en brieven zijn niet alleen talrijk maar vaak ook buitengewoon omvangrijk. Het is een totale papierwinkel en dat een en ander tegenwoordig elektronisch geregeld wordt, verandert daar weinig aan. Daardoor aangestoken ontstaan vaak ideeën. Alle fracties of soms een deel krijgen kopieën zodat ze daarover kunnen discussiëren en vervolgens mee tekenen wanneer ze met het voorstel instemmen.
Dus naast de begroting die het college op ons los laat, inclusief bijlagen 134 pagina’s, zijn daar zo’n 150 vragen over gesteld, en daarnaast moeten ook amendementen en moties nog doorgewerkt worden. U begrijpt dat de meeste raadsleden van de bomen het bos niet meer zien. Hoofdzaken van bijzaken onderscheiden wordt dan ook een hachelijke onderneming. Tijdenlang geeft het mij al het gevoel dat die papierwinkel daarom ook veroorzaakt wordt.
Zo blijven een aantal besluiten die met het goedkeuren van de begroting impliciet genomen worden eigenlijk buiten beschouwing. Dat wil zeggen dat door de goedkeuring van de begroting door een meerderheid van de raad de raad, instemt met zaken waar ze nauwelijks of niet serieus over gesproken hebben. Al doende zijn de raadsleden wel gebonden een ook juridisch verantwoordelijk. En het college kan zijn gang gaan waarbij de vraag gesteld mag worden of zij zelf de tijd hebben gevonden om al de bovengenoemde zaken ook goed te bestuderen. Want ook zij worden bedolven onder informatie en vergaderingen.
Als fractie van de Verenigde Senioren Partij hebben we ingestemd met de meeste moties. Immers die konden niet veel kwaad. De bezuiniging op de dierenweides werd door de gehele raad afgekeurd. Vraag niet hoeveel tijd daar door een aantal fracties aan besteed is. En dat voor een onnodig en belachelijk voorstel waar van te voren al duidelijk was dat het idee politiek onhaalbaar was. Immers er zijn meerdere alternatieven voorhanden om die dierenweides open te houden. En dan blijft de vraag waarom dat voorstel toch ingediend wordt. Heeft het college geen enkele creativiteit en de ambtelijke staf ook niet. Of is dit zo’n voorstel om de raad bezig te houden en al doende te zorgen dat de echte problemen door tijdsgebrek niet besproken worden?
Als Verenigde Senioren Partij betreuren wij dat ons motie over impliciete besluitvorming niet is aangenomen. Het werd ook nauwelijks besproken. Dat is jammer want dat was misschien heel interessant geworden. Maar los daarvan weten we dat binnen het gemeentehuis de boodschap wel is doorgedrongen. En op een bepaalde manier ook bij de politiek inclusief de coalitiepartijen. Die kunnen wel als doel hebben hun college in het zadel te houden. Wat prima is. Maar datzelfde college kritisch volgen kan ook voor coalitiepartijen geen kwaad. Niet om het college te laten vallen maar om ze aan te sporen om ook onder het juk van de eindeloze stroom informatie uit te kruipen en te gaan regelen wat voor de inwoners van onze stad van belang is, te weten een sluitende begroting. Want die is er niet! En daar ging de motie van treurnis van de Verenigde Senioren Partij dan ook over. Die natuurlijk weggestemd werd. Om daar serieus over te praten vraagt wat meer tijd dan de totaal vijftien minuten die elke partij tijdens de begrotingsraad was toegestaan. Wat niet wegneemt dat we leuk gebabbeld hebben over het ophalen van oud papier op oudejaarsdag. Al dat vuurwerk! Wat een risico’s voor onze nieuwe blauwe kliko’s! Ja ja prioriteiten stellen is een kunst!
