Nederland had zijn week effe niet. Het begon er al mee dat we vorige week op de NAVO-top in Wales bruutweg werden gepasseerd voor deelname aan de Coalition of the Willing, de negen landen die de strijd aangaan met de Islamitische Staat. Officieel – volgens minister Timmermans – omdat er maar negen landen in het kleine zaaltje in Wales pasten, maar officieus natuurlijk omdat Nederland zich onsterfelijk belachelijk heeft gemaakt door het leveren van een oude partij helmen en scherfvesten die een overijverige bejaarde korporaal nog wist te liggen in een vervallen magazijntje bij de Johannes van Kornput kazerne. Dan vraag je om moeilijkheden. Dan snap je de politieke tijdgeest niet: net als Obama eindelijk zijn mouwen wil opstropen en met bommen en granaten IS tot op de bodem wil uitroeien, heeft Nederland nog ergens een roestige schuit over om serieus wapentuig van anderen naar Irak te verschepen.

Het was een slag in het gezicht van onze premier. Verbijsterd was ie. En nu wil hij snel een vuist maken, desnoods springt hij vandaag nog zelf in een F16 om die hoogstpersoonlijk te gaan aanbieden aan Obama. En heus, we hebben best wel ergens nog hele zware moderne wapens liggen. En anders schaffen we die per omgaande aan van de 100 miljoen extra die in de uitgelekte Prinsjesdagbegroting staan. Kat in het bakkie: de Tweede Kamer is vóór, want die ligt met uitzondering van de SP op ramkoers als het om jihadisten en de IS gaat.

Maar daar bleef het dus niet bij. Nederland was nog niet klaar met de demonstratie ‘zelfblamage voor gevorderden’. Op dinsdagavond sjokte het Nederlands elftal – al bij voorbaat moegestreden – op een trapveldje in Tjechië een onthutsende 2-1 nederlaag tegemoet. Onder aanvoering van ‘good old Guus’, die zich op uiterst onsympathieke wijze ten koste van Ronald Koeman voor alweer een nieuwe bondscoach klus wist te kandideren, liepen we in het mes van ons eigen gebrek aan lef.

Ik wil niets suggereren, maar Guus is 67 en nog geen week geleden bezwoer hij de terugkeer naar de Hollandse School (aanvallen!) om vervolgens na een nederlaag in een oefenwedstrijdje tegen Italië lafhartig terug te grijpen op 5-3-2. Met een mannetje of zes proberen om drie matige Tjechen tegen te houden. Hij wist het zich niet te herinneren, van die Hollandse School. Kreeg hij in de nabeschouwing bijna ruzie over met Jack van Gelder die het schuim op de bek staan na de nederlaag. Had Guus nooit gezegd.

Hij was ook vergeten dat van Gaal ooit met 5-3-2 begonnen is vanwege een blessure van Kevin Strootman van wie we sindsdien trouwens nooit meer iets vernomen hebben. Maar goed. Dat van Kevin was Jack ook vergeten.

De spelers wisten ook niet hoe het kwam. Volgens Sneijder moesten er harde woorden vallen en Guus was witheet, niet zozeer op zichzelf, maar op de spelers. Wie geeft er nu in het laatste minuut een gelijkspel uit handen? Nou, dat was Janmaat, dat wist Hiddink zelf toch ook wel?

Guus, luister nou eens. Die jongens zijn derde geworden op het WK. Die moeten wennen aan hun heldenstatus, de meesten verkassen naar een wereldploeg, moeten miljoenen incasseren, een verhuizing regelen, hun vrouw en kinderen onderbrengen en ga zo maar door.

En dan moet je in het Nederlands elftal gewoon weer van voren af aan beginnen op een doordeweekse avond in Praag met krap 17.000 man op de tribune. Daar passen jouw toverwoorden ‘ontspanning’ en ‘eigen verantwoordelijkheid’ toch niet bij?

Neem ze bij de hand, onze Godenzonen, en zeg ze dat vooruit moeten ballen en hem er dan keihard in moeten schieten.