Op De Digitale Stad Nieuwegein hebben we wekelijks een portret van een opmerkelijk persoon. Met de camera in de aanslag lopen we door Nieuwegein. Gefascineerd in personen proberen we met de camera, opvallende, opmerkelijke personen vast te leggen. Wie is de man, vrouw of kind die daar zit, loopt, fietst, werkt ligt of speelt? Deze week Araceli Ticó.
Arend Bloemink: ‘Van Mexico via Engeland naar Nederland en om precies te zijn: naar Nieuwegein. Van student via bioloog en ecoloog naar moeder en fotograaf. Dát is in het kort het Portret van deze Week dat ik ga ontmoeten. Dus wandel ik naar het desbetreffende adres. Op mijn aanbellen wordt de deur geopend door een prachtig verzorgde vrouw met sprankelende donkere ogen. We stellen ons aan elkaar voor. In het Engels, want zíj spreekt minder goed Nederlands dan zij zou willen en ík spreek dan weer vrijwel geen Spaans. Vandaar…’
‘We kletsen wat af en binnen de kortst mogelijke tijd lijkt Araceli (‘ik sta liever aan de ándere kant van de camera’) mijn camera aardig te vergeten. Wát een gezellig mens!’
Maak, op basis van de antwoorden die Araceli Ticó geeft op de vijf (altijd dezelfde) vragen èn de foto’s nader met haar kennis en vergeet vooral niet om ook even haar website te bezoeken.
Wie ben je?
Ik ben Araceli, een van origine Mexicaanse bioloog, maar tegenwoordig familiefotograaf. Ik heb altijd een passie gehad voor de natuur, dus besloot ik biologie te studeren. In Mexico behaalde ik mijn masterdiploma in mariene biologie en daarna ben ik naar Engeland verhuisd om een doctoraat in ecologie en evolutie te behalen. Ik heb daarvoor kustvogels in Mexico en Kaapverdië bestudeerd. Tijdens mijn tijd aan de Universiteit van Bath ontmoette ik mijn (Nederlandse) man: René. Na het afronden van mijn studie bleven we nog een aantal jaren werken voor de Universiteit van Sheffield. In die tijd werden onze twee zonen geboren: Mateo (7) en Nicolás (5). Samen mochten we veldwerk doen Zuid-Afrika: drie maanden per jaar werken met vogels, het was een fantastische ervaring zowel voor ons, als voor de jongens!
Ook ben ik altijd gek geweest op fotografie. Ik heb cursussen gevolgd en heb mijn werk getoond in een paar exposities.
Bijna twee jaar geleden besloten we naar Nederland te komen en nu ontdekken we Nieuwegein.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik heb twee kinderen, dus mijn dagelijkse leven is druk maar met veel gelach. Ze spelen handbal in Galecop (HV Nieuwegein!) en dat zorgt voor een drukke weekendagenda.
Verhuizen naar Nederland impliceerde dat ik de taal moest leren, dus ben ik bezig geweest om dat te proberen. Vorig jaar ging ik naar elke groep die ik vond (op Muntplein, la Caza in Fokkesteeg, de taalbrigade in de bibliotheek, enz.) waar taalhulp aan buitenlanders wordt aangeboden. Veel vrijwilligers doen hun best om anderen te helpen. Ik heb de basis geleerd bij die groepen maar nu volg ik twee keer per week lessen van NLeducatie en hoop dit jaar mijn A2 diploma te behalen. Ook werk ik elke dinsdagavond met mijn taalcoach, Marleen, een enthousiaste Nederlandse vrouw (met een Braziliaanse ziel) die veel geduld heeft om mij te helpen.
Zelf doe ik ook vrijwilligerswerk. Een keer per week help ik een aardige vrouw met de Spaanse taal. Ook heb ik op de school van mijn kinderen met de techniek lessen geholpen.
Tenslotte ben ik als ZZP’er begonnen met een bedrijf als familie-fotograaf. Ik heb erg dankbaar dat mijn foto’s prachtige verhalen kunnen vertellen, dankbaar dat ik wordt uitgenodigd om belangrijke momenten te delen, dankbaar dat ik een leuke baan heb. Ik geniet ervan om een sessie te boeken, de foto’s te bewerken en het verhaal achter de foto’s te delen op mijn blog. Mijn doel is om ongedwongen, natuurlijke foto’s te maken (wild and free!). Meer informatie kun je vinden op mijn website.
Hoe lang woon je al in Nieuwegein?
Ik heb meer dan 10 jaar in Engeland gewoond maar sinds november 2017 woon ik met mijn gezin in Batau Noord in Nieuwegein. Nu huren we het huis waar we wonen, maar we zouden graag binnenkort een huis in de buurt kopen.
Wat vind je van Nieuwegein?
Ik denk dat Nieuwegein een kleine, leuke, diverse stad is, ideaal voor gezinnen met jonge kinderen. Eigenlijk heeft Nieuwegein alles, en alles is dichtbij en eenvoudig op de fiets te bereiken: met mijn gezin fietsen we graag overal naartoe. Ik ben dol op kinderboerderijen en groene ruimtes.
De locatie van Nieuwegein is fantastisch: een multiculturele, drukke en bruisende stad als Utrecht, gemakkelijk bereikbaar per fiets of openbaar vervoer. We bezoeken elk weekend festivals, activiteiten of evenementen georganiseerd in verschillende delen in en rondom Utrecht: IJsselstein, Vreeswijk, Leidsche Rijn, Woerden, Zeist, De Bilt, de waterlinie forten, enz. We bekijken ook evenementen, stranden en musea in Amsterdam, Rotterdam of andere locaties die je in minder dan een uur kunt bereiken, super gaaf!
Wat kan er beter in Nieuwegein?
Ik maak me echt zorgen over milieukwesties, diep bezorgd over het behoud van natuurlijke hulpbronnen, dieren in het wild en biodiversiteit, over de risico’s van de opwarming van de aarde en klimaatverandering. Ondanks dat Nieuwegein veel groene ideeën aanmoedigt en ondersteunt (bijvoorbeeld in het soort gebruikte energieën), is er nog veel meer dat kan worden gedaan, sommige veranderingen kunnen eigenlijk verrassend eenvoudig zijn! Vorig voorjaar werd bijvoorbeeld het grasveld voor mijn huis minstens 3 keer gemaaid. Dit is volkomen overbodig, omdat – helaas – bijna niemand die ruimte gebruikt, aangezien er heel vaak hondenpoep ligt, maar – belangrijker – het was bedekt met wilde bloemen, gastheer voor insecten, bijen, voedsel voor vogels en andere dieren …. waarom het maaien? waarom 3 keer en tijdens de lente?
Ik zou willen wonen, werken en leven in een nog groenere stad, met meer bloemen. Misschien komen de tuinen er wat minder ‘netjes’ uit te zien dan, maar wel wat wilder en vriendelijker. Zeker voor de insecten en vogels en beter voor de waterhuishouding. Ik denk dat het belangrijk is om het bewustzijn over milieukwesties te vergroten, om onze niet-milieuvriendelijke gewoonten te veranderen.
Tot slot zorgt de hondenpoep op straat voor een grote bron van ergernis. Ik kan niet geloven dat niemand dat opruimt. De gemeente moet overlast van hondenpoep serieus nemen en alle hondenbezitters moeten de poep van hun hond opruimen. Ik zou graag in het gras willen lopen of zitten zonder me zorgen te hoeven maken dat ik de hele tijd in de poep stap!
