Maandagavond, 2de Pinksterdag, zag ik met genoegen de uitzending op één der Publieke zenders van Pinkpop. Bij toeval, moet ik erbij zeggen. Na het afscheid van Loretta Schrijvers als nieuwspresentator bij Rtl4 zou ik gedoemd zijn de Goede en Slechte tijden aan te moeten zien ware het niet dat er ‘Een knop op de TV zit’ (inderdaad, van de populaire Nederpopgroep Doe Maar uit de jaren tig van de vorige eeuw). Bij toeval, dus, ontmoette ik PinkPop. Een begrip in muziekminnend Nederland, van jong tot oud. Georganiseerd sinds 1970, een traditie inmiddels. Vele bands vierden er hoogtij. Zoals Red Hot Chili Peppers waar ondergetekende in juni zich onder het gehoor mag bevinden in Nijmegen. In de programmering van dit jaar bevonden zich groepen als Wolfmother, Arctic Monkeys, Kooks. Bands waar ik nog nooit van gehoord heb. Niet vreemd voor een ruime 50+-er als ik ben. Jammer, want ze spelen goede muziek. Vind ik. Belangrijker dan mijn opvatting over muziek trof mij de wisselwerking tussen bands en publiek. Frisse, helderogende, jonge bandleden (m/v). Bijna de ideale schoonzoon/-dochter. Die muziek maken voor jonge twintigers. Eveneens frisse en helderogende jonge mensen. Die de muziek van hun idolen uit volle borst meezingen. Elke band zijn eigen publiek. De overeenkomst met de Pinkstergedachte trof mij ineens. Voor christenen staat het Pinksterfeest voor de verspreiding van het geloof. Pinksteren is ons feest van de Stemmen: in elke taal wordt het Evangelieverhaal verteld zodat alle mensen ‘er’ van kunnen vernemen. Geen één uitgezonderd!Zie je de overeenkomst? Elke band heeft zijn eigen gehoor. Elke gedachte vindt zijn hoorders. Met luisterijke groet, Peter Troostheide, CDA commissielid/niet raadslid. PS: PinkPop is een Event, van de eerste orde. Het zette Landgraaf op de kaart! Tot ziens bij onze Parkdagen, aankomend weekend.
Onze adverteerders maken pen.nl mogelijk
