On Gein gaat ook even ‘Plussen en Minnen’

Met genoegen lees ik altijd de artikelen Plussen en Minnen op een van de politieke pagina’s van De Digitale Stad Nieuwegein. Behalve dat de vinger vaak op de zere plek wordt gelegd, is er zowel in als tussen de regels door veel humor verborgen. Soms moet je een ingewijde zijn om deze humor te begrijpen, ben je dat niet, dan mis je de essentie. De vingerwijzing op zich kan iedereen op het spoor zetten van: Wat zit er achter deze opmerking? Welke lading heeft het in zich? Wat is de perceptie hiervan?

Een voorbeeld uit de Plussen en Minnen nr. 26
In het stukje over de coffeeshop staat: “dat zelfs mevr. Bakhtalie meedeed in de discussie en het over het goede agendaonderwerp had.” Nu hoort dit normaal te zijn voor een politica, maar het schijnt, gezien de opmerking in Plussen en Minnen, dat het hier de afgelopen tijd aan heeft geschort. De diepliggende oorzaak is On Gein niet verteld, maar laat het een positieve kentering zijn. Praten over hetzelfde onderwerp maakt de politieke verschillen duidelijk en vertroebelt het beeld minder. Ook zal de vergadertijd door effectief te luisteren en te antwoorden afnemen. Begrip voor elkaar schept een band en dat is ook in de politiek essentieel om enige mate van acceptatie te bereiken. Er wordt geschreven over perceptie. Nu is perceptie het beeld van de verwachting, realiteit daarentegen is het beeld van de werkelijkheid. Waarbij perceptie heel rooskleuring kan zijn en de realiteit forse stekels of doornen heeft. Overigens is het vreemd dat het sluiten van de coffeeshop miljoenen kost. Als dat werkelijk zo is, dan kan iedere ondernemer in een paar jaar ‘binnen’ zijn. Het is slechts een kwestie van de juiste branche beginnen en gedogen.

Na de Plus komt de Min
Evenals Ongein vorige keer heeft aangegeven, wordt in Plussen en Minnen 26 gesproken over het verlaten van de vergaderzaal door de Raadsleden. Aangehaald wordt de stijl van communiceren. Nu biedt de moderne techniek kansen om bijna simultaan aan het gesprokene aan berichtgeving te doen. Twitter is een van de meest gebruikte middelen. Het getwitter heeft behalve voordelen een sterk een nadeel. Kort en kernachtig je gevoel weergeven en zelfs niet even de tijd gunnen om na te denken wat men schrijft. Bij vrolijke of humorrijke berichten is dit geen probleem. Alleen als men schrijft uit negatieve gevoelens, dan heeft een verschrijving of een niet correcte weergave verstrekkende gevolgen. Het leed is, door de wereldwijde verbondenheid, niet te overzien. Remmen kan alleen voor men iets prijsgeeft, daarna is het te laat en volgt een ramkoers.

Zo schrijft de Plussen en Minnen nr. 26 auteur dat de negatieve top is bereikt. De redactie van PEN blijkt niet meer te deugen. Nu kan On Gein aangeven dat de perceptie heel anders was, dan de realiteit is. Op verzoek wordt iedere column vooraf doorgenomen en waarnodig de scherpste kantjes eraf gehaald. Heet dit censuur? In de ogen van On Gein is dit altijd beter, dan een column plaatsen die niet eerst gespiegeld is. On Gein registreert wat er in onze stad wordt gezegd en probeert de gevoelens hierbij te verwoorden. Daarbij richting gevend, soms stuwend en dan weer gematigd. Maar altijd fatsoenlijk.

Er wordt aan de redactie van PEN gevraagd of On Gein zich bekend wil maken? Om aan alle discussies een einde te maken. Nee, deze On Gein maakt zich niet bekend. Bekend maken zou een ongedwongen gesprek of discussie in de weg kunnen staan. Ongein heeft een breed netwerk waarbinnen men zich ook afvraagt wie de auteur is en daardoor blijft ook deze column een kwestie van plussen en minnen.