Italiaanse manieren en subsidie

Wij wonen nu 8 maanden in Italie, en nu komen we er eindelijk achter dat de italiaanse manier van leven zijn voordelen heeft maar ook zijn nadelen.Het voordeel heb ik al vaak besproken, maar ik zeg nog maar eens dat de meeste mensen hier erg aardig zijn, de omgeving een verademing in vergelijking met (sorry) Nieuwegein is, het weer natuurlijk veel beter is, en het eten ons meer bevalt dan de hollandse pot.Maar nu de nadelen, ten eerste is de italiaan niet betrouwbaar. Wij hebben de laatste weken diverse afspraken gemaakt, die door maar 1 man is nagekomen. Omdat het voor ons belangrijk is dat over 6 weken alles klaar is lopen wij dus verschrikkelijk te ‘zeuren’. Dit werkt averechts, niet bewust maar het duurt voor ons te lang. We redden het dus niet om op tijd klaar te zijn, dus moeten er andere plannen gemaakt worden. Nog een nadeel is en blijft het feit dat je ‘stranierie’ bent, buitenlander dus. Ook al probeer je nog zo goed de taal te spreken, bij sommige loop je gewoon vast. We hebben bijvoorbeeld een nieuwe wasmachine gekocht. Zij maakt erg veel herrie, het lijkt of het rubber niet goed zit. Ik terug naar de winkel, maak het geluid na, wat ik niet meer mag doen van Riccardo (hij schaamde zich), en met veel moeite kwam er afgelopen woensdag een monteur. En wat doet hij, de vrolijke frans, hij smeert het rubber in met afwasmiddel en is weer weg. Ik daarna meteen wassen en het geluid (lees klereherrie) was er dus nog steeds. Nu moet ik dus weer naar die winkel…..mensenlief, het duurt allemaal zo lang. Niets gaat hier logisch, vinden wij tenminste.Subsidie…daar heb je in Italie recht op. Maar als je het lef hebt om ook daadwerkelijk aanspraak te maken op wat voor vergoeding dan ook, maken ze het je erg moeilijk. Ik kreeg een piepklein briefje van de juf van Riccardo met de mededeling: je moet naar Vesime en dan krijg je geld. Mooi, dacht ik, doe ik even. In Vesime zit het secretariaat van de scuola media en daar ging ik dus naar toe. En toen kreeg ik een envelop met een formulier. En toen moest ik naar de gemeente in ons eigen dorp. En toen moest ik naar onze commercialist (boekhouder in de grote stad). En toen moest ik een ISEE aanvragen, dat is een bewijs van geen inkomsten. En toen moest ik terug naar de commercialist. En toen moest ik weer naar de gemeente in ons dorp voor controle van de ISEE. En toen moest ik weer naar het secretariaat in Vesime. En toen moest ik naar de gemeente van Vesime om te controleren. En toen belde ze vandaag van de gemeente van Vesime dat het bijna goed was. En toen moest ik terug naar Vesime om een copie van de identiteitskaart van Mario……En nu wacht ik af of ik in aanmerking kom. Zo niet, dan heb ik alles dus voor niets gedaan……… Maar ik ga ervan uit dat ik toch wat van de regering krijg. Als is het maar voor alle benzine die ik verreden heb.Maar het weer zit mee, het is prachtig en als je op onze site kijkt hebben we al iets meer aan de binnenkant van de appartementen kunnen doen. De buitenkant kan nog niet, nog te veel bouwverkeer. Het is bijna Pasen. Hier wordt dat ook gevierd met in de winkels vreselijk lelijke eieren, waar alle kinderen om krijsen en nog krijgen ook.  Ook kan het zomaar gebeuren dat er een heilige naar je huis komt en gaat zegenen wat jij gezegend wilt hebben: je auto, te bankpas, je hele huis, ga zo maar door. Daar lopen een zooi kinderen bij die je dan een snoepje moet geven. Mocht deze heilige boon ons huis bezoeken, zal ik foto’s maken en jullie laten zien.Prettige pasen, ga iets leuks doen en tot de volgende keer.