toen ik nog in utrecht werkte, fietste ik dagelijks heen en weer, rain or shine. en met gemengde gevoelens zag ik het gebied veranderen, waaronder het ooit landelijke galecop. de tekst is natuurlijk voor alle wijken toepasbaar, maar deze draag ik op aan galecop, mijn bijna-dagelijkse rustpunt in de ochtend en middag.
galecop
en galecop, zeg weet je nog
de tijd van vóór de vinex-man?
de tijd dat groen hier nog baas was
en dat de wind hier nog graag kwam
en galecop, zeg weet je nog
van ochtendvocht dat op het gras
de schoonmaak deed hier op het veld
dat in die tijd van schapen was?
en galecop, zeg weet je nog
van vóór riolen in de grond
en kabelgoot en asfaltdek?
en zo veel meer vloog hier nog rond
ja galecop, je weet het nog
dat beeld is nu buiten bereik
je bent nu groot geworden, en
nu geen gebied meer, maar een wijk
© ton de gruijter
