Tijdens zijn omzwervingen door en om Nieuwegein heeft de Nieuwegeiner Arend Bloemink (1946) vrijwel altijd zijn camera bij zich. Zijn camera is als het ware een verlengstuk van zijn ogen.
Een veelgebruikt verlengstuk. Hij fotografeert dat wat hem opvalt. Soms is dat iets bijzonders. Soms is dat iets alledaags. Soms fotografeert hij een evenement in Nieuwegein (wielerrondes, openingen, activiteiten van B&W, jeugdvoetbal, een trouwpartij, …). Soms valt zijn (camera)oog op een heel gewoon, maar prachtig stukje natuur. Soms ook fotografeert hij al wandelend in de wilde weg en ziet hij thuis wel wát er op zijn geheugenkaartje is vastgelegd.
Arend Bloemink: ‘Hemelvaartsdag 2013. Wind en zon. Frisse wind. Dat betekent: wandelen of fietsen. Maar in ieder geval lekker uitwaaien. En waar waai je in Nieuwegein beter uit dan aan of zelfs óp de Lek?! Dus, op naar Vreeswijk. Voor een wandelingetje door het heerlijke oude dorp. Een lekker slóóm wandelingetje deze keer. Beetje slenteren, beetje kijken, beetje (veel) gewoon genieten. Dan is daar de Lek. Héérlijk, met die steeds wisselende luchten en lichten. Dát is Vreeswijk, dát is Nieuwegein!’
‘Het veerpontje brengt mensen naar de overkant. Maar, wat is dat pontje afgeladen zeg?! Iedereen lijkt wel naar de overkant, naar Vianen te gaan… Ik loop maar eens naar het Nieuwegeinse vertrekpunt van de veerpont. Allemensen, wat een drukte! Een lange rij wachtenden, de meesten de fiets aan de hand, staat te wachten om te worden overgevaren. Ik sluit aan, immers, als er aan de overkant wat te beleven valt wil ik daar het mijne van weten. En zien. En wellicht een fotootje van maken. Aansluiten in de rij. Lang niet iedereen kan meteen mee naar de overkant. Ik blijf geduldig wachten. ‘n Beetje kletsen met de mensen voor en achter me… en dan, dan besluiten een man en een vrouw dat hen dat te lang duurt… Eerst loopt de man, opmerkingen van de wachtenden negerend, doodkalm langs alle wachtenden om vervolgens, iets terzijde, vooraan te gaan staan. Even later volgt de vrouw en samen staan zij de mensen die wèl keurig op hun beurt staan te wachten gade te slaan. Ik vraag me af wat zij denken… Het gemopper en de verbazing over zoveel brutaliteit ebt langzaam weg.’
‘ls ik na het bezoek aan Vianen (de sleepbootdagen) weer net als, dan wèl, iedereen keurig in de rij sta te wachten om terug te varen naar Nieuwegein komt de volgende lading Vianengangers met de veerpont aan. En dan valt me op dat er, óndanks het mooie weer en óndanks het vooruitzicht op de Viaanse festiviteiten, zoveel mensen aan boord zijn die niet lijken te genieten van deze mooie dag… Wat jammer nou toch.’ (Klik op het cameraatje voor de foto van de week)
