(F)Luister

’s Ochtends gaat mijn wekker. Met een liedje of het journaal. Het aanklikken van een lamp. Geborrel van de waterkoker. Openscheuren van een theezakje, kleine plons. Vinnig getik van een lepeltje in mijn rode mok. Slok, blazen, drinken. Onder de douche. Stromend water. Geluid van een katoenen handdoek die over mijn lijf wrijft. Schrobben van mijn tanden. Smeren van wat crème. Het open en dichtdraaien van lenzenvloeistof. Openslaande kastdeuren, kleding ploft op de vloer. Strikken van veters, schrokken van een boterham. Het piepen van mijn gympen. Het dichtslaan van mijn voordeur.
Alles maakt geluid. Zoveel geluid dat we allang niet meer alles horen. Vandaag ving ik elke zucht en elke toon op met een voicerecorder in mijn zak. Mijn wakker worden, fietsen, school, pauze, supermarkt, sporten, eten, studeren, muziek luisteren. Zelfs het tikken van deze column wordt nauwkeurig opgenomen. Inspiratie hiervoor was de radio. Wat horen wij en wat willen wij horen? Wanneer irriteren wij ons en wanneer blijven wij geboeid zitten luisteren. Beelden zijn zo belangrijk geworden, dat er enkel nog naar radio lijkt te worden geluisterd naast een andere activiteit als het huishouden of breien.Bij het afluisteren vielen mij dingen op die ik op het moment zelf niet had gehoord. Zoals de muziek in de supermarkt, het tikken van mijn plastic tas tegen mijn stuur tijdens het fietsen, de holle stappen van mijn voeten in het trappenhuis. Ook werkte het bevreemdend dat mijn recorder een half gesprek weergaf tussen een verkoper en een klant, waar uit bleek dat hij de politie wilde bellen. Werkelijk waar niets van meegekregen.Veel geluiden kon ik ook haast niet thuisbrengen. Een waterkoker blijkt niet te klinken als een waterkoker, maar als een hagelbui. Het schudden van een pak chocolademelk klinkt hetzelfde als het spoelen van mijn mond na het tandenpoetsen. Afwassen klinkt als afwassen.Van de 14 uur die ik vandaag heb opgenomen zijn er nauwelijks drie minuten van stilte. Zelfs nu, nu er geen muziek speelt en niemand spreekt, hoor ik het malen van mijn tanden en het tikken van mijn beide vingers op het toetsenbord. Misschien is dat de verklaring dat ik beter slaap als er een feestje is bij de buren, of er regen tikt op mijn dak. De stilte is mij vreemd geworden.