Dodenherdenking

Pijn, verdriet en frustratie zijn gevaarlijke gevoelens in handen van kwetsbare mensen. Soms is het veel eenvoudiger uitdrukking te geven aan je eigen gevoelens door anderen te kwetsen. Een soort wanhopige kreet om duidelijk te maken dat je warmte en aandacht tekort komt. Dat moet de oorzaak zijn voor veel van de totaal onzinnige en diep kwetsende vernielingen die telkens weer voorkomen. Natuurlijk kan de basis ook gewoon heel simpele domheid zijn, maar dat ligt niet echt voor de hand. Het moment is vaak zorgvuldig gekozen, alsof de daders heel bewust hebben nagedacht wanneer hun actie de meeste schade zal opleveren.Het oorlogsmonument aan de Nedereindseweg is van haar sokkel getrokken en beschadigd. De rechterarm is afgebroken. Het beeld is inmiddels ondergebracht op een veilige locatie en de gemeente bekijkt, samen met de maker van het beeld, of het nog te repareren is voor de Dodenherdenking op 4 mei. De boosheid van onze burgemeester deel ik volledig. De daders moeten zich vanzelfsprekend diep schamen, maar ik betwijfel of ze dat ook werkelijk zullen doen. Ik denk eigenlijk dat ze de publiciteit rondom de vernieling met belangstelling zullen volgen, misschien zelfs wel overtuigd van het idee dat wij niet beter verdienen.Ik heb dan ook even geaarzeld of ik hier aandacht zou schenken aan de vernieling. Iedere vorm van leesbare of hoorbare ergernis over de zinloosheid van dit soort vernielingen, is koren op de molen van de vernielers. Kennelijk bewijst het voor hen dat hun acties succes hebben, dat ze inderdaad mensen raken met de uiting van hun frustraties. Uiteindelijk heb ik besloten dat het mijn taak is hier luid en duidelijk te schrijven dat het me kwetst, dat ik boos ben en dat ik de daders op geen enkele manier echt wil begrijpen.Zelf ben ik van na de Tweede Wereldoorlog, maar mijn ouders en schoonouders hebben die periode volop moeten beleven. Een periode waarin de menselijkheid vaak ver te zoeken was en een periode die onmetelijk verdriet heeft gebracht voor miljoenen mensen. Dat verdriet en die leegte zouden ons de weg moeten wijzen hoe het anders en beter kan. Daar proberen we dan ook tijdens de Dodenherdenking op 4 mei bij stil te staan. Het stilstaan bij gevoelens van jezelf en anderen is het begin van het denken.Je mag dan badinerend roepen dat het allemaal toch niks helpt en dat oorlog en geweld niet verminderd zijn sinds de Tweede Wereldoorlog, maar dat ontslaat jou en mij niet van de plicht daar serieus over na te denken. Als je zo diep verdwaald bent in je eigen ellende dat je als enige uitweg ziet het kwetsen van anderen, dan ben je rijp voor exact het soort mensen dat dit soort wereldwijde ellende blijft veroorzaken. Het soort mensen dat voortdurend op zoek is naar verdwaalde, gefrustreerde, gewelddadige jongeren die eenvoudig te misleiden zijn. Vandalisme, vernielingen en hooliganisme staan bij hen hoog in het vaandel. Het zijn de beste ‘kwaliteiten’ die een rekruut kan hebben.Als je iets van jezelf herkent in het bovenstaande of als je boos wordt omdat ik dit schrijf, zoek dan hulp nu het nog kan of anders een grote steen om je onder te verstoppen. Wij zullen die steen gebruiken voor een nog mooier en groter beeld.Opdat wij niet vergeten.Afrodite