het sluiten van dierenweides lijkt een ritueel voorstel bij bezuinigingen.
ook in 2014 stond de verschraling van wat een stad leuk maakt al op het zure menu
(lees: https://woordenwisseling-met-nieuwegein.blogspot.com/2014/10/oud-nieuwegein-de-dierenweide.html )
dat is dus niet heel bijzonder.
wél bijzonder is de redenering van het ambtelijk apparaat zoals te lezen in de zogenaamde kadernota. wie het stukje leest rond de dierenweides zou toch graag eens koffie drinken met de opstellers van de tekst. ‘maatschappelijke onrust, eventueel te reduceren door de terreinen om te toveren tot hondenuitlaatgebied’.
ja, excuus, ik kies er maar wat uit en dan is de context weg. maar toch ….
de opstandige stad
al jaren zuchten burgers onder ’t veel te strenge juk
al jaren groeit hier langzaamaan venijn
het wordt steeds minder leuk in nieuwegein
waar is nog plek voor klein geluk?
al jaren groeit de zorg in het stadshuis
de onrust in de stad neemt toe
men wil het dempen maar weet niet hoe
nu vreest men schorremorrie en gespuis
want ja, bewoners van de stad doen gek
het gaat hier vast een keer verkeerd
de jeugd wordt zelfs gemobiliseerd
er hangen prenten vol protesten aan het hek
er komen steeds meer mensen bij
maar wat ontspanning biedt verdwijnt
het gezag wordt straks nog ondermijnd
door actiegroep ‘de dierenwei’
© ton de gruijter
Over Ton de Gruijter
Met zijn poëzie werpt Ton de Gruijter (1953) een nieuw licht op actualiteiten. Hij legt wat er gebeurt in de stad vast in mooie beelden en rake bewoordingen.
Hij schreef jarenlang stadsgedichten op De Digitale Stad Nieuwegein en publiceerde de bundel Groeten uit Nieuwegein. In 2017 ontving Ton de Nieuwegein Award voor Kunst en Cultuur. Van 1 januari tot en met 31 december 2021 mocht Ton de Gruijter zich Stadsdichter noemen op initiatief van bibliotheek De tweede verdieping. Toenmalig burgemeester Frans Backhuijs benadrukte dat de dichter absoluut geen blad voor de mond moest nemen. En dat deed hij dan ook niet. Sinds enige tijd bericht Ton weer op De Digitale Stad Nieuwegein.
Naast Groeten uit Nieuwegein publiceerde Ton vijf andere bundels. Over zijn manier van schrijven: ‘Ik denk graag over verlangen, het verglijden van de tijd, veroudering, en de vragen rond conflicten en hoe het met de mens en de religie gaat. Ik probeer het zodanig uit te werken dat in de kortheid van een gedicht toch een beeld of een verhaal herkenbaar is. Ik vind het belangrijk iets te maken wat geen halffabricaat is, en het moet, voor zover mij dat lukt, taalkundig kloppen.’
‘Ik hou van rijm en ritme. Ik gebruik dus ook een schema, zoals een notenbalk bij muziek kan helpen. Taal is voor mij een gebied vol verborgen schatten. Schrijven helpt dit te ontginnen.’
