Ik wil u graag meenemen op mijn reis door de politieke arena van Nieuwegein. Daarom wil ik aan de hand van een voorbeeld ingaan op de afwijkende manier waarop ik te werk ging in het College. Voor mij en de bewoners was deze manier van werken iets vanzelfsprekends, maar een van de collega wethouders had absoluut geen waardering voor mijn aanpak.Het had betrekking op de Malapertweg. Daar speelde al jaren een probleem. Er was een nieuwe visie gemaakt, die heette “Historisch versterkt”. Ik vroeg me af, hoe je naar de bewoners van de Malapertweg het beste kon communiceren. De wijze, waarop jarenlang gepoogd was om te communiceren met de bewoners, werkte niet. De meerderheid van deze bewoners was erg ontevreden. Er moest dus op een andere manier gewerkt worden. Het idee kwam in mij op om alle betrokken bewoners tegelijkertijd uit te nodigen, om zo iedereen direct te confronteren met de plannen en elkaar. Op die manier zouden onderlinge problemen en meningsverschillen ter plekke kunnen worden aangepakt en waar mogelijk opgelost, waardoor de geboden oplossingen een breder draagvlak kregen.Dit zou uiteindelijk een snelle besluitvorming ten goede komen. Nadat aan iedereen duidelijk was gemaakt, wat de bedoeling was van de bijeenkomst, zijn er een aantal goede afspraken tot stand gekomen. Natuurlijk zijn er altijd mensen die niet tevreden zijn met het totale resultaat, maar voor de gemeente telt op de eerste plaats het algemeen belang.Aan het eind van de bijeenkomst gingen bijna alle aanwezigen met een tevreden gevoel naar huis en iedereen kreeg achteraf een verslag van het besprokene toegestuurd.Voor mijn gevoel waren er in deze situatie alleen maar winnaars. Het verbaasde me dan ook zeer, dat ik tot de orde geroepen werd met de opmerking van een collega: ‘Zo doen wij dat niet!’ Blijkbaar is het resultaat van onderschikt belang ten opzichte van de gehanteerde methode. Doelgericht werken wordt niet door iedereen gewaardeerd. De vaste route moet worden bewandeld, ook al is meer dan eens bewezen, dat deze tot niets leidt. Als je buiten de gebaande paden treedt, staat er gelijk iemand klaar om je op de vingers te tikken. Men vergeet, dat er meerdere wegen naar Rome leiden. Voor mij staat het bereiken van het doel voorop en liefst met zoveel mogelijk medepassagiers in een goede harmonie.Al heel snel na mij aantreden als wethouder kreeg ik te maken met een motie van wantrouwen. Het is het zwaarste wapen, dat een gemeenteraad kan hanteren. Het gebruik ervan is het goed recht van de Raad, als deze van mening is dat de situatie erom vraagt. Voor mij is het een zaak van goed fatsoen, als je in zo’n geval ook in de gelegenheid wordt gesteld om je te kunnen verdedigen. Het was ruim van te voren bekend, dat ik tijdens de raadsvergadering door ziekte niet aanwezig kon zijn. De burgemeester en de gemeentesecretaris zijn in die periode nog op huisbezoek geweest. De Raad duldde echter geen uitstel, de plannen voor de binnenstad mochten geen verdere vertraging oplopen, zelfs geen week. Daarom heb ik mijn verhaal op papier gezet, waarbij ik de nadruk heb gelegd op wat er gerealiseerd was tijdens mijn ambtsperiode. Bij de slotstemming bleek het vertrouwen bij de meerderheid van de raadsleden weg te zijn, zo het er al ooit geweest was.Daarna brak er voor mij een moeilijke tijd aan. Ik moest verder. Vooral de kiezers (u dus), die mij zoveel vertrouwen hadden gegeven, wilde ik niet laten stikken. Voor hen moest ik verder gaan, althans zo voelde ik dat zelf. Een medepartijgenoot zei tegen mij:’Jacqueline, als jij weer terug wilt in de Raad, dan maak ik plaats voor jou. Jij hoort er gewoon in’.Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb het idee, dat een aantal raadsleden nog meer moeite hadden met mijn terugkeren, dan ikzelf. Sommigen wisten zich geen houding te geven. Al met al was het, zeker in het begin, een moeilijke tijd, maar ik heb er achteraf zeker geen spijt van.Vanuit de inwoners (u dus) kreeg ik als reactie te horen, dat ze blij waren dat ik in de Raad verder ging, omdat zij het idee hebben dat hun problemen nog steeds worden aangepakt door Leefbaar Nieuwegein. Ik zeg dan tegen deze mensen, dat ik dit werk met plezier doe. Dat is volgens hun een overbodige opmerking, omdat ik dat ook schijn uit te stralen.Het komt soms voor, dat inwoners naar Leefbaar Nieuwegein komen met vragen, waarvan wij weten dat daar niets meer aan te doen is. In zo’n geval geven we deze inwoners geen valse hoop, maar zeggen we direct waar het op staat. In eerste instantie zijn ze dan natuurlijk teleurgesteld, maar uiteindelijk waarderen ze het wel, als je daarbij netjes tekst en uitleg geeft, waarom iets mogelijk is.Wat Leefbaar Nieuwegein vreselijk tegenvalt in de gemeentepolitiek, is het gebrek aan een goede onderbouwing bij bepaalde voorstellen en het feit, dat deze voorstellen dan toch door een grote meerderheid worden aangenomen. Ons gezamenlijk belang wordt ondergeschikt gemaakt aan het partijbelang. Neem nou bijvoorbeeld Nieuwegein Kiest. Daarin zijn o.a. besluiten genomen om in het kader van bezuinigingen een aantal dierenweides te sluiten.Vorige week werd er wel een nieuwe dierenweide in Galecop geopend echter met daarbij de mededeling, dat het kan zijn dat deze misschien aan het einde van het jaar gesloten gaat worden. Zoiets gaat er bij Leefbaar Nieuwegein dus niet in! Je opent uiteindelijk iets om er jaren van te kunnen genieten.Wat er ook uit Nieuwegein Kiest naar voren is gekomen is dat er minder uitgegeven zou gaan worden voor de groenvoorziening in de openbare ruimte. Nou dat hebben we gemerkt. De klachten stroomden binnen. Het gemeentebestuur vindt, dat u zelf de handen maar uit de mouwen moet steken, want het is immers uw eigen stad. Maar waar betaalt u dan uw belasting voor?Gelukkig begint iedereen op den duur in te zien, dat dit toch niet de juiste manier is om te bezuinigen. Al komt die wijsheid dan pas na ruim 2 jaar: Het geeft Leefbaar Nieuwegein hoop voor de toekomst.Tot volgende week!
Onze adverteerders maken pen.nl mogelijk
