Als we de mondkapjes even weg denken, lijkt alles al weer bijna ‘normaal’. Overal kruipen wij uit onze schuilplaatsen, sommigen aarzelend en voorzichtig, anderen vol overgave. Heerlijk: onder de mensen!
De terrassen zitten bomvol, de restaurants zijn open, in de kerk mag weer gezongen worden, en in de stadions klinkt het oorverdovende gekrijs en gejuich van de supporters. Spreekkoren mogen ook, afhankelijk van de gehanteerde teksten, dat dan weer wel.
In Deurne bij Helmond gingen zo’n 150 rijkelijk beschonken jongeren met elkaar op de vuist onder het mom ‘je bent jong en je wilt wat’. In het Vondelpark maakten gemeentelijke stadsreinigers 5000 liter zwerfafval buit, de opbrengst van één dagje zomeren.
Om ons heen kleuren steeds meer landen geel, het reizen lonkt. Zelf is Nederland nog donkeroranje met 78 besmettingen op 100.000 inwoners.
De CoronaCheck-app, die reizen in de Europese lidstaten mogelijk moet maken, is zeker voor 1 juli gereed. Zegt De Jonge. De complexe vaccinatiestrategie kan nog een spaak in het wiel steken: de systemen van de huisartsen en het RIVM kunnen niet met elkaar communiceren, een hele heisa dus om alle gegevens in dat ene app-klare systeem te krijgen.
Alles wijst erop, we zijn hard op weg naar het ‘oude normaal’.
Op het Binnenhof speelt zich een ritueel machtsspel af, dat het herstelplan ná Corona op voorhand al kansloos laat. We zijn hard op weg naar Rutte IV, desnoods doet hij het in zijn eentje. Er staan immers 2 miljoen Nederlanders pal achter hem.
Wilders heeft het journaille uitgemaakt voor ‘tuig van de richel’ omdat Dion Graus zijn handen niet thuis kan houden.
De KNVB eist dat Jumbo stopt met de Snollebollekes-reclame, terwijl die nou juist zo fraai het Nederlands voetbal typeert: naar links….naar rechts…, naar links…
Het EK voetbal nadert, en Nederland windt zich massaal op over het 5-3-2 systeem dat Frank de Boer op de valreep geïntroduceerd heeft, naar het schijnt omdat Marten de Roon en Stefan de Vrij daar heel goed in zijn. Bij de rest moet het nog even landen.
In de straat achter ons huis hangen overal vlaggetjes, hebben deuren een Oranje-tenue en de lantaarnpalen een dito jasje. Zo sneu als alles er weer voortijdig af moet…
Alhoewel: we zitten dit keer niet in de ‘poule des doods’. Dat is weggelegd voor Portugal, Frankrijk en Duitsland. Dus zal één van die drie wel Europees kampioen worden.
Dit is voorlopig mijn laatste column.
Ik ben terug als de evaluatiefase is aangebroken. Als het feitencircus van deskundigen is losgebarsten en we antwoord krijgen op die ene brandende vraag: hebben we nu wel of niet al die tijd voor niets met zo’n kapje op onze snufferd rondgelopen?
Klik hier voor de eerdere columns van Willeke Stadtman over dit onderwerp.
