De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster ‘to be.’ Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein: ‘Appels & Peren.’
Willeke: ‘Voor ik met de hond de deur uitga, doe ik tegenwoordig – in het kader van goed burgerschap – nog even een check. Ik heb alles. Paspoort zodat ik weet wie ik ben, zorgpas voor medische hulp onderweg, telefoonnummers van politie en gemeente om direct melding te maken van verdachte personen of – omstandigheden in de openbare ruimte, een smartphone voor het vastleggen daarvan, een verrekijker, een vergrootglas, een mini-defibrillator op batterijen, los geld voor een eventuele collectant en natuurlijk het waarschuwingsfluitje in geval van een noodsituatie. En een opruimmiddel.’
‘Ik bezit namelijk een van die circa 3700 honden, die volgens de Beleidsnota ‘Trap er niet in’ (Gemeente Nieuwegein 2011, versie 4), tweemaal per dag poepen. Volgens die notitie is hondenpoep de grootste ergernis van inwoners van Nieuwegein. Het geeft ‘een onfris en onhygiënisch gevoel en kan een gezondheidsrisico voor mens en dier zijn,’ aldus de nota.’ Klik hier om de column ‘Hondenpoep’ te lezen.
