Allereerst wens ik u nog graag een heel goed en gezond 2013, met hopelijk wat rust in de hoofden van onze bestuurders en wat verbetering van onze economie en vooral minder geschiet en gedoe dichtbij en veraf. Wat er op ons afkomt is namelijk al complex en ingrijpend genoeg.

Ten eerste beginnen in dit jaar de bezuinigingen op zorg. De zorgtoeslag verdwijnt voor mensen die wat geld op de bank hebben en de eigen bijdrage voor de zorginstellingen gaat omhoog. Bij de AWBZ , wanneer je naast AOW een pensioen hebt van 15 000 euro per jaar, stijgt de eigen bijdrage van 1320 naar 1805 euro per maand aldus het AD. Dit gaat over de hoge bijdrage. Het CAK heeft ook nog een zogenaamde lage bijdrage wanneer u kort in een tehuis zit of nog een partner thuis hebt. Dan gaat het om een paar tientjes. U begrijpt het al de goede oude tijd van Joop den Uyl cs komt weer terug. Spaargeld opeten of uitgeven aan zorg.

De eerste consequentie is het feit dat instellingen zich realiseren dat ze straks lege kamers hebben en hoe moet het nu met hun exploitatie. Ja dat is toch een beetje eigen schuld dikke bult. Wanneer je steeds duurder wordt prijs je jezelf uit de markt. Dan is er het gegeven dat ouderen vaak heel lang zuinig geweest zijn en gespaard hebben om hun kinderen straks wat na te laten of te schenken. Dat geld nu opeens anders moeten gebruiken, komt in hun woordenboek vaak niet voor. Dan krijg je vanzelf dat er naar mogelijke alternatieven gezocht wordt en dat lukt natuurlijk genoeg. Zie ook het fenomeen van de scootmobiel die opeens niet meer zo hard nodig was nu die veel geld ging kosten. “Neem hem maar weer terug”, krijgt de gemeente dan te horen.

Het was natuurlijk nooit de bedoeling van WMO en AWBZ maar in de uitvoering van die wetten en regels is vaak met geld gesmeten. En waarom zou je daar niet van profiteren. De anderen doen het toch ook. Het terugdraaien van die situaties werd dan ook onvermijdelijk en het blijkt op een andere manier ook wel te kunnen. Maar aanpassen is niet altijd gemakkelijk. Vooral ook voor die genoemde zorginstellingen en het hele maatschappelijke middenveld dat bezig is met de uitvoering van al die wetten en regels.

Ten tweede gaat er van alles en nog wat duurder worden. Extra BTW, extra prijsverhogingen om wat voor redenen dan ook en misschien een verlaging van ons pensioen terwijl dat tientje extra AOW natuurlijk een lachertje is. Pensioenpremies worden hoger, energie wordt duurder, verzekeringen worden extra belast en ga zo maar door.

Het jammerlijke is dat er ondertussen in overheidsland nog op grote voet met geld gesmeten wordt. Althans zo zie ik dat wanneer ik Trouw van 4 januari bekijk. Daar wordt op de voorpagina vermeld dat de twee miljard euro aan subsidie, om werknemers boven de vijftig aan het werk te krijgen of te houden, zonder effect blijven, ondanks allerlei bonussen voor de werkgevers. Tegelijkertijd weet de helft van de werkgevers niet van de regelingen af.
Het bewijst maar weer eens dat overheden ver weg staan van ondernemerschap. Oudere werknemers kunnen aantrekkelijk zijn omdat ze kerngezond zijn, veel vakkennis hebben; omdat ze gemotiveerd zijn om mee te blijven doen; omdat ze ook vaak wat verder kunnen kijken dan hun neus lang is. Daar kan geen bonus tegen op. Werkgevers moeten misschien geholpen worden met het leren hoe ze met verschillende leeftijden in hun organisatie om moeten gaan. Geld alleen kan nooit de oplossing zijn. Den Haag achter de Hofvijver begrijpt nog steeds niet waar ze met hun tengels vanaf moeten blijven. En zo gaan we dan van vutters die vroeger met pensioen mogen om dat ze plaats voor jongeren moeten maken, naar ouderen die vooral door moeten blijven werken omdat ze maatschappelijk niets meer opleveren en te duur worden.

En krijg je een goed bedoelde WMO en AWBZ die door slordigheid in de uitvoering en onnadenkendheid over de grenzen van mogelijkheden en toepassingen, volledig onbetaalbaar worden. Daarna kost het weer heel veel geld om daarvoor alternatieven uit te werken. Het is allemaal goed bedoeld maar wat levert het op. Zoals ik al eerder schreef weten overheden wel wat zaken kosten maar niet wat ze waard zijn. Wanneer we dat zouden omdraaien en tegelijk goede controles inbouwen zijn we later veel minder geld kwijt.
Ziedaar een inspirerende gedachte.

Het was me wat. Herman Troost kijkt terug in zijn column op De Digitale Stad Nieuwegein naar de begrotingsraad van afgelopen woensdag. En constateert dat de echte problemen na de verkiezingen opgelost moeten worden. Dat lijkt vriendelijk van het huidige college maar wat meer richting geven was misschien wel nuttig geweest.Duidelijk was dat Raad ook niet echt diep wilde doorgraven. Klik hier om naar de column te gaan van Herman Troost, raadslid en fractievoorzitter van de VSP, de Verenigide Senioren Partij.