‘Aan de natuur kun je horen, zien en ruiken dat het bijna lente wordt. Het wordt ook steeds langer licht. Al ben ik van nature positief en optimistisch. Deze tijd zorgt voor een extra zonnig gevoel. Herkent u dat?’
‘Dat gevoel zou ik graag willen vasthouden. Ook in het contact met elkaar. Dat is niet altijd makkelijk. Want het lijkt erop dat mensen tegenwoordig een korter lontje hebben. Ik merk dat zelf als verkeersdeelnemer. En echt niet omdat ik een ‘slechte chauffeur’ ben. Wel omdat mensen gehaast zijn of geen rekening houden met andere weggebruikers. Van andere fietsers hoor ik dat zij bijna dagelijks onveilige situaties meemaken. Ik denk dat met een beetje hoffelijkheid in het verkeer, de veiligheid toeneemt.’
‘In berichten op sociale media en brieven aan de gemeente is de toon vaker minder zonnig en soms ronduit vijandig. De schrijver van deze berichten zal voor zichzelf vinden dat er een goede reden is om zo’n toon te gebruiken, maar ik maak mij er best veel zorgen over. Want het doet altijd wat met de ontvanger van de boodschap. Het draagt niet bij aan een vorm van contact om met elkaar tot oplossingen te komen. Dus wat levert het de schrijver op? Daar ben ik benieuwd naar.’
‘Ik geloof meer in begrip en respect voor een ander, ook als de standpunten verschillen. Als burgemeester wil ik een voorbeeld zijn van hoffelijkheid en respect, niet alleen naar medewerkers en collega’s, maar naar alle inwoners van onze stad. Dat begint met naar elkaar willen luisteren. Het lost niet direct al onze problemen op. Maar het maakt het leven met elkaar wel een stuk zachter en aangenamer. Het maakt het leven een stukje zonniger.’
Burgemeester Marijkw van Beukering
