Over gelijk en hebben en gelijk krijgen

Er zijn twee zaken waarop ik nog eens terug wil komen. Ten eerste was er onlangs tijdens de commissie RIM een discussie over het al dan niet door de politiek bespreken van de problematiek rondom de toekomstige moskee. Anderzijds was er tijdens de commissie ABZ een discussie over de bezwaren van een aantal mensen tegen de gemeentelijke interpretatie van de WMO en de daaruit voorkomende “Verordening individuele voorzieningen WMO”, zoals vastgesteld door de raad (2006 – 234) op 29 september 2006.In de commissie RIM viel het op dat een aantal commissieleden niet over de problematiek, die de Moskee bij omwonenden veroorzaakt(e), wilde praten. Men voelde zich overvallen door het voorstel, zag geen aanleiding om er over te praten omdat formeel er niets te bespreken zou zijn. Toch was de aanzet slechts gebaseerd op de eenvoudige vraag of de keuze van de locatie wel de beste is. Voorwaar een onderwerp dat best meer aandacht mag krijgen.Op een bijeenkomst van de bewoners op vrijdag 2 februari was een van de grieven de manier die gebruikt was om de bewoners in te lichten over het voornemen. De eerste slag is een daalder waard en ook ons huidige college werkt met “De eerste slag”. De nodige voorzichtigheid en een verstandige manier van presenteren kan vooral bij gevoelige onderwerpen een aantal problemen vermijden. Bij de zaak in kwestie kan nog eens kijken en uitleggen een aantal mensen tot andere gedachten brengen. In ieder geval neemt het de frustratie over de manier van handelen van de gemeente voor een deel weg.De bezwaarschriften van een aantal betrokken Nieuwegeiners tegen de WMO verordening raakt dezelfde principes. Hun voornaamste grief is technisch inhoudelijk van aard. Inspraak en verzoeken om overleg werden door de raad en de commissie eenvoudig niet gehonoreerd. En ook nu blijken hun bezwaren niet toegankelijk te zijn op formele gronden. Inderdaad: formeel juist. De commissie van beroep en bezwaar heeft niet eens naar hun bezwaren gekeken omdat formeel die er niet meer toe dienen. Het besluit is door de raad genomen. Basta.Ook hier gaan de bezwaren dieper dan regelgeving. De boot tactisch afhouden binnen de grenzen van de regelgeving door een commissie van beroep en bezwaar, hoezeer wettelijk toegestaan, blijkt in feite een miskleun. De mensen zijn in feite gekwetst dat een zo belangrijk onderwerp maar geen aanleiding wil zijn tot een duidelijke inhoudelijke discussie. Dat kan je in feite niet vanwege formaliteiten weigeren.Maar goed, bezwaren zullen weldra in voldoende maten aanwezig zijn en kan de discussie niet meer vermeden worden. Wat blijft is verbazing. Wettelijke regels zijn er vóór de inwoners van het land. Tegen de tijd dat ze tegen ons gebruikt schijnen te worden is er iets mis. Nu kunnen we kiezen. Of de wetten worden beter uitgelegd, of de overheden gebruiken ze intelligenter. Dat wil zeggen met verstand, begrip, beleid en interesse richting de betrokken burgers.Dan krijg je als burger misschien geen gelijk. Maar dan is er in ieder geval de mogelijkheid tot wederzijds begrip. Wanneer de raad en de overheid formaliteiten gebruiken om zich achter te verschuilen, ontstaat alleen maar frustratie. Dus beter werk afleveren! De structuurnota staat vol over het imago van Nieuwegein. Laten we beginnen de burgers van de stad op de juiste manier de aandacht te geven die zij verdienen. Het aardige is dat het niet eens veel hoeft te kosten. Het is meer een kwestie van reflexen. Eén daarvan is het ons eigen maken van de zekerheid dat wij er als politiek en als gemeente zijn voor de inwoners en niet andersom.