De lasten stijgen niet

De gemeente Nieuwegein heeft haar meerjaren begroting op orde. Door bezuinigingen en beleidsombuigingen door te voeren, is de financiële weegschaal in evenwicht te krijgen. Dat is ontegenzeggelijk een hele prestatie. Alleen om de schaal in evenwicht te houden, moet er op sommige plekken drastisch geneden worden. Het kan niet anders of de inwoners moeten hier iets van merken. Dat er gesneden wordt in de communicatie van de binnenstad is zondermeer te begrijpen. De economie is dermate slecht dat de omgeving van het huidige marktplein niet te ontwikkelen is en de zijde van het stadshuis nadert haar eindfase. Het afnemend budget voor de communicatie had ook zonder de bezuiniging plaatsgevonden. Dit is snel gevonden geld. Ook het herijken van de bouwleges brengt geld in de gemeentelijke lade. Al dit snel gevonden geld helpt mee het begrotingstekort terug te dringen. Maar dan is de gemeente er nog niet. Dan komen privatiseringsslagen, vermindering subsidie, het terugdringen van de beheerkosten openbare ruimte, enz. aan de orde. Hier liggen pijnpunten. Iedere privatisering is niet succesvol. En iets dat economisch niet succesvol is, is ten dode opgeschrven. De kunstuitleen zal het niet eenvoudig krijgen om de overgang naar private organisatie succesvol te maken. Er zijn al veel bedrijven die aan kunstuitleen doen. Meer bedrijven maakt de basis breder en de financiële spoeling dunner. De (amateur)kunstenaar heeft een financieel magere tijd voor de boeg.

Verminderen van subsidie is ook een geeigende maatregel. Nu zijn er organisaties/verenigingen die jaren achtereen subsidies krijgen. Vaak is dit de sluitpost op hun begroting. Met andere woorden: het bestaansrecht wordt aan de subsidie ontleend. Een ongezonde situatie. In het bedrijfsleven komt vaak een curator kijken of er nog een doorstart mogelijk is of er wordt tot bedrijfsluiting of fusie overgegaan. Welke organisaties/verenigingen in heel zwaar financieel weer zitten, zal binnenkort blijken.

Er zullen ongetwijfeld organisaties zijn die een nieuw beleid willen of moeten doorvoeren. Gemeentelijke financiële steun is dan broodnodig. Als voorbeeld. De bibliotheek wordt gekort. Precies op het moment dat zij bezig zijn met de voorbereiding van de verhuizing naar het stadshuis en gelijktijdig in een transformatie zitten naar de(digitale) bibliotheek van de toekomst. Door de bezuiniging kan of de nieuwe visie maar ten dele worden doorgevoerd of er zal meer betaald moeten worden voor gebruik van de faciliteiten. In beide situaties betaalt de bibliotheekbezoeker de prijs.

Ander voorbeeld. De Stichting Welzijn Nieuwegein ontvangt jaarlijks een subsidie en wordt gevestigd in het stadshuis. Prima. Centraal in Nieuwegein is beter dan het weggestopt zijn op de huidige locatie. Daarentegen is de nieuwe huisvesting op een zeer luxe locatie met hoge huurwaarde. Waar komen de inkomsten vandaan om dit te kunnen bekostigen? Verhoging subsidie is onlogisch. Misschien valt de keuze op afname in activiteiten of verminderen van de jeugdbegeleiding, ontslaan van medewerkers of bijvoorbeeld meer geld vragen van bezoekers die aan activiteiten meedoen? Men kan zelfs commerciële activiteiten gaan ontwikkelen om de financiële inkomstenkant te versterken. Het is een vraag of de SWN door aan hun te stellen keuzes binnen het welzijnskader kan blijven. Al met al zal de individuele welzijnsafhankelijke inwoner hier iets van moeten gaan merken.

Bezuinigen dat is beslist geen kreet van de laatste tijd. Velen hebben jaren achtereen de broekriem moeten aanhalen. Zelfs tot er geen gaatje meer was bij te maken. Jarenlang kon voor andere partijen de financiële berg niet op en is er waarschijnlijk te weinig of zelfs niet gereserveerd voor economisch moeilijke tijden. Nu bijten wij in onze eigen staart en zullen (groepen) individuen het gelag betalen. Desondanks is het bericht dat de lasten gelijk blijven positief.