Wethouder redt dieren

Weet u dat we nu warempel zelfs een wethouder voor dierenzaken hebben? Naast andere zwaarwichtige dingen in haar portefeuille mag mevrouw Carla Breuer zich nu ook verheugen als hoeder van dierenzaken. En dat is niet mis, want ze blijkt pas de achtste wethouder van Nederland te zijn met zo’n verantwoordelijkheid. Daar ben ik reuze trots op: ons Nieuwegein, voortgestuwd in de vaart der volkeren en nu zelfs vooroplopend in dierminnend Nederland. En wat verwacht ik nou (en u misschien ook) van onze kersverse dierenwethouder? Nou…, ga er maar eens voor zitten, want het is een heel verhaal. Om te beginnen verwacht ik dat ze beschermvrouwe zal zijn van alle natuur-, huis- en productiedieren in Nieuwegein. Om dat te bereiken moet ze volgens mij een driesporenbeleid voeren: preventie, curatie en educatie met betrekking tot dierenwelzijn en dierenleed. En wat bedoel ik daar dan mee? Preventie: zorgen en bewaken dat alle Nieuwegeinse dieren het goed hebben met respect voor hun ‘dier zijn’ en maatregelen nemen die voorkomen dat hun leed wordt aangedaan. Curatie: als het dan toch eens fout gaat, zorgen dat het betreffende dier direct en zonder poespas wordt geholpen, de veroorzaker opsporen en zodanig op zijn falie geven dat die het een volgende keer wel laat. Educatie: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, dus begin daar maar eens aan duidelijk te maken dat dieren een waardevolle aanvulling op het leven zijn en heus ook gevoel hebben. Vergeet natuurlijk de volwassenen niet, want die zijn de rolmodellen voor de kinderen. Preventie Er zijn helaas veel mensen die een hekel hebben aan dieren. Ze zijn lastig, want ze poepen op je auto, pissen tegen je tuin, leggen loopgraven in je mooie gazon, vreten de lekkernijen in je voorraadkast of steken onverwacht over terwijl je net zo lekker over een woonerf scheurt. En wat doet de gemiddelde burger dan? Die wordt boos en krijgt moordneigingen. Dus die zet een klem, legt vergif of geeft eens extra gas. En dat helpt geen zier, want als er ergens een dier verdwijnt, komt er een ‘territorium’ vrij en komt een ander dier er voor in de plaats terug. En wat is overlast nou eigenlijk? Dat is gewoon iets dat in de kop van de mens zit. Zit er een keer een poepje op je auto, nat lapje erover en het is weer weg. Gunst, zit er een keer een gat in je gazon, beetje aarde en graszaad erin en het is zo weer in orde. Tjemig, moet je een keer remmen voor een overstekend dier, scheelt twee seconden. Big deal! Soms is er natuurlijk werkelijk overlast, dan moet je dus de goede maatregelen nemen om die overlast van dieren te voorkomen. Als ik het voor het zeggen zou hebben dat zou ik burgers en uitvoerders duidelijk maken dat je beter kan zorgen dat de plek waar werkelijk overlast is onaantrekkelijk wordt en blijft voor die diersoort. Plekken waar dieren kwetsbaar zijn, zoals waar recreatie plaatsvindt of gevaarlijk verkeer is, zouden extra beschermd en bewaakt moeten worden. De naleving van de wetgeving met betrekking tot dieren zou verscherpt moeten worden. Doe onverwachte controles op bedrijven die met productiedieren werken. Als ik het voor het zeggen zou hebben, dan zou ik met de politie in conclaaf gaan en zorgen dat er een speciale dierenagent komt. We hebben immers ook milieupolitie, dus waarom niet? Als ik het voor het zeggen had, zou ik een dierenpolitie in het leven willen roepen, zoals ze die in de Verenigde Staten kennen, wat je regelmatig kan zien op Animal Planet. Maar dat is nu waarschijnlijk een station te ver en laat ik derhalve over aan de Partij voor de Dieren. Curatie Als ik het voor het zeggen zou hebben dan zou ik om te beginnen de Dierenambulance weer nieuw leven inblazen. Okay, met het vorige contract liep het niet lekker, maar met die lessen in het achterhoofd gaat het nu vast beter. Toch te gek als je wel een wethouder voor dierenzaken hebt, maar geen Dierenambulance? Gevallen van dierenleed worden niet of met een lage prioriteit behandeld door allerlei gezagdragers. En dat is mal, want in de wet staat heel duidelijk dat iedereen verplicht is een dier in nood te helpen. En zorg er dan ook voor dat iedereen voortaan met een kaartje in zijn portefeuille loopt met de nummers van Dierenambulance, Dierenbescherming en Amivedi erop. Iedereen kent het noodnummer uit zijn hoofd voor ‘mensen in nood’ en vrijwel niemand voor ‘dieren in nood’. Dierenmishandelaars moeten leren dat je, nu we een wethouder van dierenzaken hebben, niet meer wegkomt met je daad. Als je dronken achter het stuur wordt betrapt of wat te vaak iemand in elkaar slaat, zijn er verplichte cursussen ‘alcohol in het verkeer’ en ‘agressie leren beheersen’. Ieder die een dier slecht behandelt zou verplicht naar een cursus ‘dieren leren waarderen’ moeten worden gestuurd. Educatie en voorlichting Op de basisschool is geven om dieren meestal geen probleem, die kids zijn opgegroeid met lieve boekjes en leuke liedjes over schattige dieren. Het enige probleem daarbij is dat ze denken dat dieren als mensen zijn: het zogenaamde Walt Disney syndroom, het toekennen van menselijke eigenschappen aan dieren. En daarmee doe je dieren groot onrecht. Zodra de kids groter groeien, naar het voortgezet onderwijs gaan en waanzinnig met hun hormonen in de slag raken, gaat het meestal fout. Lief zijn voor dieren? Ha, ha, dat is toch helemaal niet stoer of cool? Zelfs als je diep in je hart wel om dieren geeft, dan kan je het niet maken dat tegen je ‘peers’ te laten blijken. Dus zet een programma op voor middelbare scholieren om te leren dat onze planeet niet zonder dieren kan en dat dieren onze gezondheid bevorderen. En dat dit enorm stoer en cool is! Zorg dat je in de Molenkruier, Ons Nieuwegein, op de gemeentesite en op PEN een vaste rubriek hebt met info over van alles dat met dieren te maken heeft: voorlichting, tips, aan de schandpaal nagelen van overtreders, telefoonnummer van de dierenpolitie, noem maar op. Het zal een paar jaar duren, maar dan gaat het kwartje wel vallen. Het is net als met roken: vroeger doodnormaal, tegenwoordig schaam je je als je in het openbaar een sigaret opsteekt. Dierenleed? Vroeger doodnormaal, over een paar jaar schaam je je de ogen uit je kop dat je een vogel langs de kant van de weg liet liggen in plaats van naar de Vogelopvang in Utrecht te brengen. Als ik het voor het zeggen had zou ik…, nou, nog een paar honderd dingen. Maar ik deze column is al veel te lang en ik denk dat onze wethouder voor dierenzaken hiermee wel alvast aan de slag kan. De Partij voor de Dieren en de Dierenbescherming zijn vast wel bereid zijn haar met raad en daad ter zijde te staan. Ik ben mijn honden en katten nu al aan het leren te blaffen en te mauwen: ‘waf, Carla, waf’ en ‘mauw, Carla, mauw’. Want ik hoop dat zij over enkele jaren de erepenning ‘Beschermvrouwe van Nieuwegeinse natuur-, huis- en productiedieren’ uitgereikt zal krijgen. Ik zal erbij zijn met mijn honden en katten en die zullen blaffend en mauwend haar naam huldigen.