‘Wat een zooitje!’

Het einde van de vakanties nadert. Nu maar hopen op een beetje nazomer. Dat zal een hele troost zijn. Waarschijnlijk is dat wel nodig ook. Het nieuws in de kranten over Nederland, om over de rest van de wereld maar niet te spreken, maakt je niet vrolijk. Zelfs wanneer je er vanuit gaat dat je dat nieuws met een grote korrel zout moet nemen. Want voor diepzinnig en gedegen journalistiek onderzoek naar de waarheid is bij de meeste kranten geen tijd. Al doende naderen we het formaat van gratis kranten zoals Metro enz. Daar schijnt meer dan honderd woorden per onderwerp niet mogelijk te zijn.

Dat niet vrolijk makende nieuws is af en toe volledig zot. Zo plaatsen we een definitieve order bij Ansaldo Breda in Italië voor de resterende Fyra treinen, terwijl het bij de directie van de NS bekend is dat er van alles mankeert aan die treinen. En dat doen we een week voordat de aanwezige treinen stil gezet worden wegens gebreken. Dat negeren van de signalen van de werkvloer waar het praktische werk gedaan wordt en veel mankementen geconstateerd zijn, wordt veroorzaakt door politieke druk. Na zeven jaar MOET ere toch wel eens een trein gaan rijden, toch? Ja wat wil je. Slimme jongens in Ministeries en techneuten van de NS plus ongetwijfeld consultant firma’s hebben allerlei beslissingen genomen en je kunt nu toch niet terug gaan naar de burgers van ons land met een verhaal dat er enorme fouten gemaakt zijn. Dus vooruit met de geit. Wat weer een enorme fout was! Gebrek aan sterke karakters bij NS en regering?

Vroeger noemde ze dat: “met de Franse slag”. Dat na het besluit van de Franse president Giscard d’Estaing drie jaar later de hoge snelheidstrein tussen Parijs en Lyon reed, bewijst dat die Franse slag een verouderd begrip is. Nu heb ik een ingenieur uit Delft in mijn familie die mij informeerde dat we tegenwoordig van Rijkswaterstaat tot en met de regering en de NS, enz., veel minder ingenieurs en veel meer managers in dienst hebben. Dat zal in al die projectteams een veelheid aan extra discussies met zich meebrengen. Managers praten vaak over gebakken lucht en uit pure frustratie daarover vergeten de ingenieurs hun kennis op adequate manier in te brengen. Vroeger zeiden we dan: Praatjes vullen geen gaatjes. Dat begrip wordt weer heel actueel.

Dat wordt duidelijk wanneer we lezen dat onze douane niet goed schijn te functioneren, dat de administratie van verschillende ministeries niet deugdelijk schijnt te zijn, dat oud-minister van financiën Onno Ruding aangeeft dat we twintig jaar lang niet hervormd hebben, en ga zo maar door. Ondertussen kijkt onze minister-president naar de toekomst. Dat zal dan wel over zijn eigen toekomst gaan want over die van Nederland brengt hij niet zo veel in. Al met al wordt de man met de lach een tragisch figuur. Dat deelt hij dan met Balkenende die ons een beroerde erfenis heeft achter gelaten. Samen met de PvdA met geld smijten is natuurlijk heel makkelijk. Minister Bos stapt dan op tijd op en nu zitten we met de gebakken peren. Niet onlogisch dat met dit soort topmannen de rest er ook met de pet naar gooit.

Wordt dat de Nederlandse Ziekte? Achteraf is alles natuurlijk makkelijk te overzien. Dat neemt niet weg dat we van ons kostbare bestuur toch wat meer “Vooruit zien” mogen verwachten.