U kwam naar De Kom!

En wel in groten getale! Op maandag 8 april was het dan zover. Voor het eerst in de geschiedenis van Nieuwegein werd een inspraak- of voorlichtingsavond over een bepaald onderwerp eens niet door het college van B&W maar (mede) door de gemeenteraad georganiseerd. Inwoners waren opgeroepen naar de Kom te komen om mee te praten over de drie decentralisaties, de transities, de nieuwe vormgeving van zorg, jeugdzorg en werk en bijstand, of hoe je het maar wilt noemen.

Dat was best spannend. Het was nu eenmaal een zeer gecompliceerd en breed onderwerp. Belangrijk, dat is waar, en iedereen wordt op enig moment wel geraakt, maar toch, totdat het voor je deur staat allemaal nogal abstract. Iets heel anders dan 100 huizen in je voortuin of een gebedshuis in je straat. Dat mobiliseert makkelijk.

Om enigszins te snappen hoe vroeg we moesten opstaan om koffie te zetten voor onze gasten kon men zich via de gemeentelijke site aanmelden. Maar het hoefde niet. Waardoor het aantal aanmeldingen ook weer niet zoveel zou zeggen.

’s Middags begreep ik dat er 75 aanmeldingen waren. Meer dan op de meeste insparaakvonden, maar minder dan gehoopt. In De Kom kunnen we honderden mensen kwijt.

’s Avonds stroomde het volk toe. En na een lange aanloop vanaf half acht was de grote zaal van de Kom gevuld met meer dan 200 mensen! Waarvoor dank! Na een uurtje algemene toelichting op wat er nu allemaal staat te gebeuren gingen we in groepen van 10-15 mensen uiteen om in gesprek te gaan. De raadsleden vooral luisterend en desnoods vragend, de bewoners pratend, hun zorgen delend, wensen uitend en meningen spuiend.

Van de fracties die het maar moeizaam vonden om zomaar met mensen te gaan praten (zie column van vorige week) werd niet zo heel veel meer vernomen. Maar de anderen, van VSP tot SP, van CU tot CDA en van PvdA tot VVD werkten zich in het zweet en leidden de gesprekken in goede banen, maakten aantekeningen, deden terugkoppelingen enz. enz. Mooi om te zien en mee te maken!

Een woord van dank aan de deelnemers is op zijn plaats. En een belofte. Dat we u gehoord hebben en wat met uw inbreng doen. En dat dit niet de laatste keer is dat we elkaar over de ontwikkelingen spreken. We hebben nog een lange weg te gaan, maar zullen die samen met bewoners afleggen.