‘Kunt u mij wijzen waar de boeken over Adobe Photoshop staan?’ vroeg de licht gebogen grijsaard naast mij aan een medewerkster. Verrast keek ik op uit mijn beschouwingen van een aantal boeken over webdesign. Ik bevond mij op één van mijn meest favoriete plekken: een zeer goed gesorteerde boekwinkel. Alhoewel mijn impulscontrole meestal niet beter of slechter is dan van de meeste mensen, zijn er enkele momenten in mijn leven dat deze mij volkomen in de kou laat staan. Een bezoek aan een boekwinkel is zo’n gelegenheid. De aanblik van een boek, de reuk, het gevoel, maken in mij een niet te stuiten hebberigheid los.
Peinzend keek ik de oude man na terwijl hij naar de boeken schuifelde, die hem waren aangewezen. Adobe wordt onder meer gebruikt bij webdesign. Deze tak van sport breng ik als vanzelf in verband met webjunkies en wizzkids, die in mijn beleving net geen speen meer in de mond hebben. En zo tuimelde ik voor de derde keer in enkele weken in de val van denken in stereotypen, hetgeen alles te maken heeft met vooroordelen.
Een paar weken eerder stond ik in mijn keuken en ving iets op over een gesprek over aandelen. ‘Ik heb die aandelen nog’, hoorde ik zeggen, ‘heb jij ze nog?’. ‘Nee’, zei de ander, ‘die heb ik inmiddels leuk verkocht. Ik heb trouwens over obligaties gedacht, nu de markt zo onrustig is.’ ‘Ja, da’s ook een idee’, antwoordde de eerste en vervolgde met: ’ik heb met mijn bank afgesproken dat ze me bellen, zodra de koers gaat zakken.’ Mijn blik dwaalde naar buiten om te pratende mannen te vinden. Aan de overkant zag ik, leunend tegen een bestelwagen van een loodgieterbedrijf, twee in overalls gehulde werklieden, die bij de buren aan de overkant aan de slag waren. Mijn blik gleed verder op zoek naar de over aandelen pratende mensen. Ik kon deze personen niet lokaliseren.
Het moest even tot mij doordringen dat het de mannen in overall waren, die het gesprek voerden over aandelen. Toen ik me dit realiseerde schoot ik in de lach en hield mezelf voor dat een blauwe overall een net zo mooie outfit is om over effecten te praten als driedelig grijs met een saaie stropdas.
Het derde voorval speelde zich af in de trein van Den Haag naar Utrecht, na een congres voor vrouwelijke ondernemers waar ik was geweest. Twee heren van duidelijk boven de pensioengerechtigde leeftijd zaten tegenover elkaar. Vriendelijk verzocht ik hun toestemming mij bij hen te mogen voegen, hetgeen mij met een schalkse opmerking werd toegestaan. Uit hun gesprek maakte ik op dat ze een organiserende rol hadden bij een seniorenclub. Mijn oren spitsten zich toen één van de heren de ander haarfijn uitlegde hoe je een document met de computer kan designen. Dit scannen, dat inserten, zus klonen en nog veel meer technisch fraais. Eén en ander verlevendigd met voorbeelden die uit een aktetas tevoorschijn kwamen.
De heren schroomden onderwijl niet met een schuin oog naar mij enkele gewaagde opmerkingen te maken, die best zouden hebben gepast bij iemand van veel minder jaren. De aktetas, de grijze haren en de vaalgroene, over hun buik bollende halflange jassen pasten naadloos bij mijn beeld van heren op leeftijd, die hun tijd nog leuk weten te besteden aan activiteiten voor senioren. Hun gespreksonderwerp leek een anachronisme.
Het is zonneklaar: ik moet onverwijld mijn wereldbeeld bijstellen. Mijn wereldordenende stereotypen blijken aan ernstige slijtage onderhevig. Ik vond mezelf nog wel zo’n moderne vrouw: een woordje mee kunnen praten over de financiële wereld, de geheimen van webdesign en webengineering bijna ontsluierd, en vooral zonder vooroordelen. Ik ben verslagen door beursgenoteerde loodgieters en webinfiltrerende grijsaards…
Vorige columns: klik op Archief.
Volgende column: verschijnt op 28 januari 2005.
Ontdek meer van De Digitale Stad Nieuwegein
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.