Het waakmaatjesproject van het St. Antonius Ziekenhuis in zowel Utrecht als Nieuwegein lijkt een succes. Bij dit project worden mensen ingezet bij terminale patiënten zodat zij niet alleen zijn als ze komen te overlijden. Volgens het ziekenhuis is er steeds meer vraag naar een vrijwilliger die de patiënt in de laatste fase bijstaat. Inmiddels hebben 22 waakmaatjes zich aangemeld.
Het project ging drie maanden geleden van start. “De werkgroep psychosociale oncologische zorg en het palliatieve adviesteam constateerden dat er vaak patiënten zijn die alleen overlijden. Niet iedereen heeft namelijk familie om zich heen en de verpleging kan niet 24 uur per dag bij een patiënt zitten”, vertelt coördinator vrijwilligers Elma Geertman van het St. Antonius Ziekenhuis. “Toen kwam de vraag om daar vrijwilligers op te zetten.”
NIET ALLEEN
Voor vrijwilligers kan het heftig zijn om aanwezig te zijn bij het overlijden van een patiënt. Toch geldt dat niet voor iedereen. “Het wordt heel wisselend ervaren. Het is een onbekende voor de vrijwilliger: ze leven wel mee, maar ze hebben wel een afstand tot de patiënt. De vrijwilligers vinden het mooi om mee te lopen in de laatste fase van een patiënt en dat je honderd procent zorg mag bieden, waardoor iemand dus niet alleen is bij het sterven.”
De waakmaatjes krijgen ook begeleiding wanneer zij bij een overlijden aanwezig zijn geweest. “Als we de planning maken, komen de vrijwilligers op de afdeling. Ze hebben dan een voorgesprek met de verpleegkundige. Mocht een patiënt komen te overleden, dan volgt er een nazorggesprek.”
WACHTLIJST
Inmiddels zijn er in Utrecht en Nieuwegein 22 waakmaatjes actief. “We hebben een kleine wachtlijst. Als we zien dat er steeds meer aanvragen komen, wat we nu al ervaren, dan gaan we zeker mensen van de wachtlijst halen om mensen aan het team toe te voegen.”
MISSIE
Onder de 22 waakmaatjes hebben zich ook vaste medewerkers van het ziekenhuis aangemeld. “Niet gek, want het is een project dat heel goed bij de missie van ons ziekenhuis past. Het draait allemaal om samen zorgen voor kwaliteit van leven; óók in de laatste fase. Een belangrijk uitgangspunt daarbij is dat niemand alleen mag sterven.” “Ik hoop dat er voor iedereen iemand is als hij of zij overlijdt. Ik vind het heel mooi dat ik als waakmaatje die rol kan vervullen.”
