Sportief dagboek (12)

Soms staat een voetbaldag geheel in het teken van de nostalgie. Neem deze druilerige zaterdag waarop bij toeval de duels Geinoord -Woudenberg en FC Utrecht – Roda JC stegelijk stonden geprogrammeerd. Een dag tevoren had ik telefonisch contact met Erik Willaarts of we elkaar zouden treffen op sportpark Parkhout om weer eens ouderwets bij te praten. En dat zou natuurlijk gaan over die legendarische drie treffers tegen Roda JC in 1987, toen hij in zijn eentje FC Utrecht de nacompetitie liet winnen.

En zo gebeurde. Eerst keken we samen naar Geinoord-Woudenberg waarbij de vroegere club van Willaarts verdiend met 0-1 aan het langste eind trok. Voor de thuisclub al weer de derde nederlaag op rij en met de derby tegen JSV in het vooruitzicht geen prettige start voor de nieuwe trainer Frans Schuitemaker die zich na afloop verbaasd afvroeg waarom zijn elftal momenteel ‘zo krampachtig voetbalt’.

Hoe anders was de lichaamstaal van JSV-trainer Michael van de Berg na de zege bij titelkandidaat FC Breukelen want er werd met 1-2 gewonnen. ,,Een goede teamprestatie’’, aldus de oefenmeester die Ricardo Bakker en Daan van der Valk zag scoren terwijl Daniel Kops (ex-Geinoord) pas in de allerlaatste minuut iets kon terugdoen. Over twee weken wacht op Galecop de derby JSV – Geinoord en het lijkt er op dat de zwart-witten gebrand zijn om hun stadgenoten op de ranglijst in te halen.

Terug naar Erik Willaarts die ’s avonds ook te gast was bij FC Utrecht – Roda JC samen met zijn dochter waar hij na bijna dertig jaar nog als een held bij de supporters in Galgenwaard werd onthaald. Want geen enkele rechtgeaarde FC-supporter is natuurlijk vergeten hoe Woudenbergse ‘Sjakie met de wondersloffen’ het stadion in vuur en vlam zette met zijn miraculeuze treffers waarmee hij tweede werd op de topscorerslijst pal achter Marco van Basten.

Voor mezelf was het ook een verademing om zaterdagmiddag met Willaarts door te brengen. Nog altijd zijn spreekwoordelijke bescheidenheid die in schrille tegenstelling staat met zijn duur betaalde voetbalcollega’s van dit moment. Ook nu verwees hij naar de inbreng van zijn temgenoten van FC Utrecht destijds. ,,Omdat die jongens allemaal zo hard voor mij wilden werken, kon ik die ballen er inschieten,’’ is zijn conclusie na zoveel jaren. Willaarts, hij was in Galgenwaard niet alleen een topscorer, ook een ideale clubspeler. Een genoegen om hem weer te ontmoeten!