Dick heeft de auto op de onneembare helling min of meer in een wand van sneeuw weten te parkeren. Stuur rechthouden en gewoon achteruit rijden, terug naar de weg, roept Jan. Met zijn handen op de motorkap probeert hij kansloos de auto in de goede richting te duwen. Uiteindelijk lukt het en zoveel is duidelijk, zonder sneeuwkettingen komen we nooit boven. Ze zijn gloednieuw, ik heb ze thuis uitgeprobeerd, zegt Dick, het klinkt veelbelovend.

Dick, die dingen moeten om de voorband, dit is een bak met voorwielaandrijving. Welnee, Jan. Oké, ga eens achter het stuur, Dick, geef eens gas, ook goed, om de achterbanden dus.

Dick ligt op de grond te turen naar de gebruiksaanwijzing. Bert licht bij. Als ik jou was zou ik ‘m omdraaien Dick, je zit nu naar de demontage te kijken. Verrek Jan, stom. De sneeuwketting ligt in al haar glorie op de grond. Zo moeilijk is het niet. Kijk, nu moet dit deel om het wiel, wacht even, maak jij die rode sluiting eens open, Jan. Kun je niet beter de grijze nemen, Dick. Zou best kunnen, Jan, maar we doen eerst de rode. Leg nog eens terug, Dick, niet aan trekken, dat doe ik wel. Zeg Bert schijn eens bij, nee, meer naar links anders zien we niks. Jan, ik heb die ketting nu goed op de band liggen, dus als jij nu dat andere deel erop legt, dan kunnen we hier, wacht effe, Jan, wacht effe, even rustig nou, ja zo.

Ik zit verdomme met mijn pols vast achter de band, trek dat ding eens effe een beetje terug, Jan. Ja, ik heb het. Ik ga een beetje naar links liggen, Jan, dan kan ik er beter bij. Bert verdorie, let op, zo zie ik toch niks. Dit gaat niet goed, Dick, we beginnen even helemaal opnieuw. Als jij nou die ketting op de grond legt, kom ik hier ook liggen. Bert schijn jij nog eens bij, en dan leg ik eerst, nee, zo gaat het niet, kijk nou, niet aankomen, wacht, ik leg die ketting neer, dat stuk hier moet namelijk daar aan vast, zie je dat Dick. Ik schuif het nu gewoon op de band.

Jan, zullen we de ketting plat neerleggen en de auto erop rijden. Nergens voor nodig, Dick, als jij gewoon aan jouw kant blijft en die ketting bovenop die band legt, dan schuif ik die rode uiteinden zo in elkaar.

Het is aardedonker, het is koud en Jos en ik staan solidair mee te bevriezen naast de auto. Nou volgens mij zit hij zo goed. Dick, rijd die auto eens een paar meter naar voren. Ik trek eerst even die kettingdelen strak, Jan.
Dat hoeft helemaal niet Dick, rijd een stukje naar voren, ja, ho, Dick, wacht even, en nu nog een stukje, ho, prima zo. En nou de andere band. Dat wordt een makkie, we weten nu hoe het moet, Dick. Bert hierheen met die lamp.

Ik snap er niks van, Jan, hoeveel ruimte heb jij daar nou. Dick, ik zit hier met een gat van ik schat zo´n dertig centimeter. Zo krijgen we die ketting nooit dicht. Trekken, Dick, en als jij niet kunt trekken, doe ik het wel. Meer naar rechts, Bert, schijn eens achter die band. Dat lukt nooit zo, hoe kan dat nou, we doen toch niks verkeerd.

Dick, zijn die sneeuwkettingen wel goed? Weet ik veel, ze moeten wel goed zijn, ik heb ze geleend van mijn buurman, van Cor. Zo wordt het niks, Dick. Zal ik de krik pakken, Jan. Nee, Dick. Kunnen we niet met één ketting de helling op, Jan. Nee, Dick, dat kan niet, dan trekt de hele auto naar rechts of naar links, in ieder geval scheef. We proberen het nog één keer, Dick, laat mij maar. Nee, ga eens aan de kant. Bert, let nou eens op, verdomme, net ging het toch ook. Schuif de boel hierheen, ik trek wel.

En het kon. Rij eens een stukje vooruit, Dick, ja, hij zit goed zo. En nu voorzichtig gas geven, Dick, ja, hier naar rechts, voorzichtig, voetje van het gaspedaal.

Honderd meter verderop bereiken we onze bestemming. In het chalet stuurt Dick een sms’je naar buurman Cor: helemaal top man, die sneeuwkettingen.