Het Nedereindse Park krijgt een make-over. Geen likje verf of nieuw bankje hier en daar, maar een groot plan dat klinkt alsof de Efteling en Staatsbosbeheer samen een middagje gebrainstormd hebben. Een natuureiland, vlonders, uitkijkpunten, een speelplek voor kinderen en – jawel – een heus rondje plas. Daar kun je straks wandelen, skaten of fietsen zonder voortdurend opzij te hoeven springen voor een brommer die denkt dat hij Max Verstappen is. Op 24 september kan iedereen de plannen bekijken.

Want die brom- en snorfietsen verdwijnen eindelijk van het eiland. Voor veel bezoekers voelt dat als een verademing. Het pad is te smal, de irritatie te groot. Je vraagt je af waarom dat niet tien jaar geleden al besloten is. Maar goed, beter laat dan nooit.

Wie al langer in de regio woont, weet dat de Nedereindse Plas ooit heel anders bekend stond. Het begon als zandwinningsgebied: enorme gaten die werden uitgegraven voor de aanleg van wegen en woonwijken. De kuilen vulden zich langzaam met water, en voor je het wist was er een plas die dieper bleek dan menigeen dacht. Vissers ontdekten er hun walhalla, duikverenigingen gebruikten het als trainingslocatie, en er gingen zelfs wilde verhalen rond over auto’s die op de bodem zouden liggen.

In de jaren tachtig en negentig was het gebied lange tijd een niemandsland. Natuur groeide er weelderig, maar de vraag bleef altijd: wordt dit een recreatiegebied, een natuurreservaat of een bouwlocatie? Generaties bewoners van Nieuwegein, IJsselstein en Utrecht herinneren zich de eindeloze discussies in raadszalen, waarin elke partij een ander idee had. Zwemmen mocht er niet officieel, maar op warme zomerdagen werd er tóch gesprongen. Het park werd steeds meer teruggegeven aan de mensen, maar altijd in stukjes en beetjes – met soms meer beleid dan beleving.

De plannen gaan verder: een zonne-eiland op de Oostplas, zorgvuldig ingepast met oog voor de natuur. Dat klinkt mooi, maar eerlijk is eerlijk: ik ben benieuwd of de fuut en de reiger straks net zo blij zijn met die zonnepanelen als de gemeente. Het is altijd schipperen tussen duurzaamheid en natuur, en Utrecht probeert dat nu netjes samen te brengen.

Wat dit plan vooral laat zien, is dat er eindelijk serieus wordt gekeken naar de kracht van het Nedereindse Park. Met die gekke hoogteverschillen, de sportfaciliteiten en de rijke natuur is het een plek die veel meer verdient dan enkel als achtertuin van wielrenners en hondenuitlaters te dienen.

Op 24 september kan iedereen de plannen bekijken, met presentaties, een rondleiding en – slim bedacht – een springkussen voor de kinderen. Zo kunnen de ouders rustig luisteren terwijl de kleintjes hun energie kwijt raken.

Vanaf 2026 start de uitvoering in fases. Of, zoals dat in plannentaal heet: “stap voor stap wordt het park ontwikkeld.” De bewoners van Nieuwegein, IJsselstein en Utrecht moeten dus nog even geduld hebben. Maar als alles lukt, hebben we straks een park waar je niet alleen een rondje om de plas doet, maar waar je misschien ook gewoon een middag blijft hangen – om te spelen, te kijken of simpelweg te genieten van wat groen in een steeds voller wordende stad.

Tinus A.I.