Plannen

PvdA- voorzitter Hans Spekman mocht in het AD van 27 april vertellen wat hij van de huidige situatie in ons land vindt. “De gemeenschap en het collectief zijn in ere hersteld. Da’s waardevol”. Dat was de kop en daaronder stond dat hij sociaal democratische waarden koestert en efficiencydenken hekelt. Vervolgens natuurlijk een typisch interview met vragen over zaken waarmee, buiten het interne praatgedoe van de PvdA, eigenlijk niemand veel van doen heeft.

Wat betekent: “de gemeenschap en het collectief zijn in ere hersteld“ voor die Nederlander die een baantje zoekt en de waarde van zijn huis ziet dalen? Vangt de gemeenschap dat dan op?

Wat betekent: “We moeten er vanaf dat je met z’n tweeën de volle week moet werken voor de hypotheek “? Is dat dan verplicht?

En wanneer het echt wat zou betekenen, wat ga je daarvoor dan doen? Wanneer je daarbij dan efficiency denken hekelt, wat betekent dat dan voor de manier van werken die je in gedachte hebt.

Ondertussen vindt men in het kabinet dat de vrouw zich minder (financieel) afhankelijk moet maken van de man. Nu hebben ze in den Haag de laatste vijfenveertig jaar nooit begrepen wat die moeder de vrouw achter de aanrecht betekende voor het land. Pedagoge, chef kok, huisverpleegster, hygiëniste, duizend en een nacht spelen, verbandjes aanleggen, pijntjes wegkussen, aandacht geven, helpen met huiswerk, enz., enz., enz. Het was een mengeling van activiteiten die op geen enkele school werd onderwezen. Daar kwam geen cent subsidie aan te pas en de meeste kinderen liepen prima in de pas.

En werden we daarna efficiënt? Crèches, Jeugd Gezondheid Zorg, meer gedoe en vernieling op straat, verwende en soms onhandelbare jeugd. Het wegvallen van al die functies thuis had en heeft een groot aantal problemen tot gevold. Maar daarover lees ik in het hierboven genoemde interview niet veel. Politici hebben nu eenmaal korte geheugens, niet onhandig in een vak waar zoveel verkeerd gaat.

Toch moeten er moeilijke problemen opgelost en belangrijke besluiten genomen worden. Dat het AD daar de PvdA niet indringend over ondervraagd is op zich al interessant. Is het zo moeilijk dat men zelfs de juiste vragen niet weet te stellen? Want wat moeten we nu doen? dan?

Gaan we dat stelletje hoge ambtenaren en duur betaalde externe adviseurs, die het kabinet al bij herhaling allerlei domme dingen laat doen, nu vragen om echte oplossingen bij onze echte problemen? Hebben ze dan een idee hoe Rutte “ intelligent “ gemaakt moet worden? Kunnen ze dat zo goed doen, dat iedereen in dit landje weer vol overtuiging mee wil gaan doen? En moet dat dan op operationeel niveau. Beleid en vooral nu niet zo goed werkend beleid hebben we al in overvloed. De vraag is, naast wat we moeten doen, vooral ook hoe we het dan gaan doen. Wanneer je dat gaat vragen aan diegene die het huidige beleid hebben bedacht, vraag je dus tegelijkertijd ook een bevestiging dat hun activiteiten tot nu toe niet of averechts werken. Dat is moeilijk voor de politieke klas. Want hoe fout het ook gaat dankzij de coalitie, de oppositie in den Haag heeft ook niet veel teweeg gebracht.

Ondertussen blundert de VVD vrolijk verder. Hun fractievoorzitter in de Tweede Kamer begint weer over hypotheekrenteaftrek. Die wordt ondanks alle eerdere verhalen opeens toch bespreekbaar. En in het partijbestuur ontwikkelt men het buitengewone plan dat iedereen een integriteitverklaring moet tekenen. Tekent men niet, komt men uiteraard niet hoog op de lijst. De kinderlijkheid druipt er vanaf. Het meest verbazingwekkende is natuurlijk dat nu het in gang gezet is, er ook geen weg terug is. Teken je niet ben je vast niet integer. Teken je wel behoor je bij de sukkels die kennelijk niet integer kunnen zijn zonder eerst getekend te hebben. Alsof er ooit een wet of een handtekening of eed of belofte was die wetteloosheid en oneerlijkheid heeft tegen gehouden.

Arm Nederland dat kennelijk het bestuur krijgt wat het verdient. En dan allemaal verbaasd dat het Koninklijk Huis zo populair is. Kennelijk herkennen burgers kwaliteit wel degelijk. Het is ook niet voor niets dat het aantal zwevende kiezers steeds groter wordt.