Oranje

Al meer dan een eeuw lang vieren wij één dag van het jaar feest ter ere van de koningin. Ooit strategisch ingezet ter bevordering van het patriottisme, en uitgegroeid tot grootschalig oranje vrijmarkt-, bier- en koekhapfestijn. De exacte datum van het feest wil nogal eens verschuiven. Koningin Wilhelmina verjaarde op 31 augustus, wat meestal garant stond voor een stralende zon. Nadat Juliana haar moeder in 1949 was opgevolgd, vond het evenement plaats op de verjaardag van de nieuwe koningin: 30 april. Koningin Beatrix heeft deze datum in stand gehouden. Naar het schijnt omdat het op haar eigen verjaardag, 31 januari, nog al eens regent. Het wachten is op de eerste ‘Koningendag.’
Aanstaande zaterdag kleurt ook Nieuwegein oranje. Kinderen slaan hun kleedjes uit tussen de bruggen van Vreeswijk om afscheid te nemen van hun speelgoed. Ongetwijfeld staat er ergens iemand met een aquarium waar je een muntje op een schoteltje kunt laten zinken. Enkele blikken die je om kunt werpen. Een springkussen. Een doel om in te schieten. En ballonnen. Heel veel ballonnen. Dat hoop ik tenminste. Lang geleden, toen ik nog jong en onbezonnen was, werd Koninginnedag traditiegetrouw geopend met het oplaten van honderden oranje ballonnen op het raadhuisplein. Het touw vastgekneld in je vuistje, je naam op een kaartje in je mooiste handschrift, stond je daar te wachten en te smachten dat het jouw ballon zou zijn die de verste reis aflegde. Mijn ouders denken nu waarschijnlijk terug aan Het Grote Ballondrama, waar ik zelf weinig van weet. (Of verdrongen heb. ) Ik kreeg een ballon. Een oranje ballon. “Goed vasthouden Sara.” “Heb je hem goed vast?” Ik had hem goed vast. De ballon zelf zat echter minder goed vast. En daar ging hij. De lucht in. Terwijl ik het touwtje stevig vastklemde in mijn vuist.
Nog even. Nog even en de straten kleuren weer oranje. Een vlag op je wang en een oranjebitter in je hand. Mocht je een oranje ballon tegenkomen: houd hem goed vast.