Als u dit leest zijn de feestdagen alweer achter de rug, de maag nog van streek van alle extra calorieën, het hoofd wat bubbelig van de champagne en de portemonnee waarschijnlijk een stukje lichter. En nu gaat u het circus in van recepties aflopen en iedereen een voorspoedig 2005 wensen.

Enfin, even terug naar Oud en Nieuw. In mijn vorige column meldde ik mijn intense afkeer van vuurwerk. En dat daar heus geen jeugdtrauma aan ten grondslag ligt. Nee, het is de hypocrisie die gepaard gaat met het vuurwerk, waar ik mij tegen keer. Zitten we met zijn allen te zeuren over een beetje cadmium in een geel bierkratje. De hele wetgeving werd aangepast vanwege zware metalen, maar wel schieten de vuurwerkfanaten zoveel zware metalen de lucht in, dat die kratjes er bij in het niet vallen.

Op de TV gezien hoe iemand voor zijn kerstdiner twee truffels kocht van respectievelijk 70 en 90 Euro? En die mevrouw die met haar kindje de twee kerstdagen met € 25,– feestelijk moest zien te maken? Bij een goed door de media ondersteunde actie krijgen we met geluk een miljoentje of zo bij elkaar, terwijl er ook in ons land nog steeds mensen onder armoegrens leven. Evengoed schieten we voor pakweg 50 miljoen Euro gedurende weken onze omgeving naar de klote.

Wat te denken van mensen met hartproblemen? Ieder rotje kan fataal zijn. En de mensen met luchtwegenproblemen? Die zitten dagen aan de inhalator of zuurstoffles.

En dan die arme dieren, die er ook niet om gevraagd hebben. Met Oud en Nieuw zei iemand me: ‘maar katten hebben toch helemaal geen last van vuurwerk?’ Waar dat fabeltje vandaan komt is me een raadsel. Enig idee hoeveel dieren er weg lopen vanwege het wekenlange geknal? Huisdieren raken door onverwachte knallen gedesoriënteerd en kunnen zelfs pal voor hun eigen huis de weg kwijtraken. Laten we het maar niet eens hebben over de dieren in de natuur.

Helemaal geen vuurwerk dan? Hoort toch ook bij Oud en Nieuw? Voor mij hoeft het niet, maar voor diegenen die geen jaarwisseling kunnen hebben zonder vuurwerk: laten we het dan doen zoals in de meeste landen. Daar zorgen de gemeentes voor een prachtig spektakel, mooi en veilig. Wist u dat Nederland een van de weinige landen is waar vuurwerk door particulieren mag worden afgestoken? Ja, België en Duitsland ook, maar Frankrijk, Spanje, Portugal, Griekenland, Engeland, en nog vele, vele andere landen, daar mag het dus niet. In Argentinië ontstond brand in een nachtclub met 6.000 bezoekers dankzij vuurwerk, doet denken aan Volendam. In de Filipijnen een hele wijk de lucht in dankzij vuurwerk, lijkt ons Enschede wel. Wat zou er gebeuren met overgebleven vuurwerk? Ligt vast in een schuurtje te wachten tot volgend jaar. De vuurwerkverkopers moeten speciale bunkers en sprinklers hebben, uw buren hebben het misschien wel op zolder liggen. Angstige gedachte! Een paar jaar geleden ging mijn huis bijna in de brand dankzij een grapjas die vuurwerk in mijn tuin gooide. Hebben ze er iets van geleerd? Nee hoor, er lagen op Nieuwjaarsochtend weer resten van rotjes tegen mijn voordeur aan.

Nieuwegein schijnt een van de smerigste gemeenten te zijn in Europa, de Batauweg een soort Roergebied. Doen we nog een schepje bovenop door al dat giftige spul de lucht in te schieten.

Nieuwegein scoort ook al niet hoog op de gemeentekaart. Kom op, Nieuwegein, maak onze gemeente weer schoon en veilig, vuurwerk aanpakken is een prima begin. En ik? Ik wens u een schoon en veilig, een inspirerend en tevreden, een stralend en diervriendelijk jaar… O ja, en natuurlijk een bijdrage voor 555. Ik lijk me vergist te hebben met de vrijgevigheid voor de tsunami slachtoffers. Nederland geeft nu gul. Ik hoop van harte dat we die 50 miljoen van het vuurwerk gaan overschrijden. Kan ik toch nog trots op ons allemaal zijn!

Vorige columns: klik op archief.

Volgende column: verschijnt op 14 januari 2005.